Do pracy zgłosili się Świadkowie z całych Niemiec. Przejawiali wspaniałego ducha. Codziennie na terenie budowy wysilało się przeciętnie 400 stałych pracowników i około 200 osób, które poświęcały na ten cel swe urlopy. W ciągu czterech lat budowy ochoczo zaoferowało swe usługi nie mniej niż 15 000 Świadków.

Pewien brat wspomina: „Bez względu na trudności i pogodę — czy było ciepło, czy zimno, czy nawet bardzo zimno — roboty posuwały się naprzód. Czasem gdy inni już wstrzymywali prace, my dopiero się rozkręcaliśmy”.

Pomoc nadchodziła też z innych krajów. Nora i Jack Smithowie wraz ze swą 15-letnią córką, Becky, przyjechali aż z odległego o tysiące kilometrów Oregonu w USA. Akurat byli na międzynarodowym zgromadzeniu w Monachium, gdy podano do wiadomości, że Towarzystwo zamierza wznieść nowe obiekty Biura Oddziału w Niemczech. „Praca przy budowie nowego Betel byłaby wspaniałym przywilejem!” — powiedzieli i stawili się do dyspozycji. Jack wspomina: „W 1979 roku w trakcie przygotowań do kongresu otrzymaliśmy formularz zgłoszeniowy i zaproszenie do możliwie najszybszego przyjazdu. Byliśmy tak podekscytowani, że nie mogliśmy się skupić na pracy ani na programie zgromadzenia”.

Większość prac udało się wykonać we własnym zakresie. Pewien brat jeszcze teraz opowiada z podziwem: „Nikt z nas nie miał żadnego doświadczenia w realizowaniu tak dużego projektu ze stale zmieniającą się załogą budowlaną. Nieraz sądziliśmy, że w tej czy innej dziedzinie utknęliśmy, bo do określonych prac brakowało nam fachowców. Ale często dosłownie w ostatniej chwili napływało nagle zgłoszenie od wykwalifikowanej osoby. Gdy jacyś bracia byli potrzebni, to się pojawiali”. Dziękowano Jehowie za Jego kierownictwo i błogosławieństwo.