Pracownicy, którzy ‛ochoczo się zaofiarowali’

15-17. (a) Kto wykonuje znaczną część prac na budowach teokratycznych? (b) Jakie wnioski wyciągasz z wypowiedzi małżeństw, które uczestniczą w międzynarodowych przedsięwzięciach budowlanych?

¹⁵ Znaczną część prac przy wznoszeniu Sal Królestwa, Sal Zgromadzeń i obiektów Biur Oddziałów wykonują miejscowi bracia i siostry. Często jednak wspierają ich ochotnicy z innych krajów mający doświadczenie w tej dziedzinie. Niektórzy z nich tak ułożyli swoje sprawy, że mogą uczestniczyć w zagranicznej budowie przez szereg tygodni. Inni stawiają się do dyspozycji na wiele lat — gdy wywiążą się z jednego zadania, dostają nowy przydział.

¹⁶ Tego rodzaju służba przynosi specyficzne wyzwania, ale daje też mnóstwo satysfakcji. Na przykład Lina i Timo pracowali na budowach Sal Królestwa, Sal Zgromadzeń i Biur Oddziałów w Ameryce Południowej, Azji i Europie. Timo wspomina: „Przez ostatnie 30 lat przydział zmieniał mi się średnio co dwa lata”. Lina, która wyszła za Tima 25 lat temu, opowiada: „Do tej pory usługiwałam z Timem w dziesięciu krajach. Przyzwyczajenie się do nowej kuchni, nowego klimatu, nowego języka, nowego terenu do głoszenia i zaprzyjaźnienie się z nowymi ludźmi kosztuje dużo sił i czasu”c. Czy ten wysiłek się opłaca? „W ostatecznym rozrachunku efektem wyzwań są największe błogosławieństwa” — mówi Lina. „Zaznajemy dowodów chrześcijańskiej miłości i gościnności i odczuwamy serdeczną troskę Jehowy. Na własne oczy widzimy też, jak spełnia się obietnica Jezusa z Marka 10:29, 30. Jeśli chodzi o duchowych braci, siostry i matki, naprawdę ‛otrzymaliśmy stokrotnie’”. Timo dodaje: „Wykorzystywanie naszych umiejętności dla najwznioślejszej sprawy — pomnażania mienia Króla — sprawia nam ogromną radość”.

¹⁷ Sarah i Darren, którzy pracowali już na budowach w Afryce, Ameryce Środkowej i Południowej, Azji, Europie i w rejonie południowego Pacyfiku, są przekonani, że otrzymują więcej, niż dają. Wprawdzie nie ominęły ich trudności, ale Darren zauważa: „Możliwość współpracy z braćmi z różnych części świata to wielki zaszczyt. Dostrzegam, że nasza miłość do Jehowy jest jak nić, która opasuje cały glob i łączy nas ze sobą”. A Sarah mówi: „Od braci i sióstr z różnych kultur tyle się uczę! Kiedy widzę, na jakie poświęcenia zdobywają się dla Jehowy, czuję jeszcze większą motywację, żeby zawsze dawać z siebie to, co najlepsze”.