5. Co jest nie do pomyślenia dla prawdziwych chrześcijan?

⁵ Prowadzenie wojny z bliźnimi, jak to często czynili — zwłaszcza w XX wieku — tak zwani chrześcijanie, jest nie do pomyślenia dla prawdziwych naśladowców Chrystusa (Jakuba 4:1-4). Owszem, ci ostatni toczą wojnę przeciw naukom zniesławiającym Boga, ale służy ona pomaganiu innym, a nie szkodzeniu im. Prześladowanie drugich z powodu ich odmienności religijnej albo cielesne krzywdzenie ich w imię nacjonalizmu stanowi jaskrawe zaprzeczenie prawdziwego chrystianizmu. Apostoł Paweł napisał do współwyznawców w Rzymie: „Jeśli możliwe, o ile to od was zależy, zachowujcie pokój ze wszystkimi ludźmi” (Rzymian 12:17-19; 2 Tymoteusza 2:24, 25).

Dlaczego jest „czas wojny”?

7, 8. (a) Jak Świadkowie Jehowy mimo swego pokojowego nastawienia zapatrują się na obecne czasy? (b) Co jest podstawowym orężem chrześcijańskiego boju?

⁷ Mimo swego pokojowego usposobienia Świadkowie Jehowy uważają, że obecnie jest głównie „czas wojny”. Nie chodzi oczywiście o literalną wojnę, bo takie narzucanie komuś orędzia biblijnego kłóciłoby się z Bożym zaproszeniem: „Każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Objawienie 22:17). Nie ma tu mowy o nawracaniu siłą! Walka toczona przez Świadków Jehowy ma charakter wyłącznie duchowy. Paweł napisał: „Oręż naszego boju nie jest cielesny, ale za sprawą Boga ma moc obalania tego, co silnie obwarowane” (2 Koryntian 10:4; 1 Tymoteusza 1:18).

⁸ Za podstawowy „oręż naszego boju” służy „miecz ducha, to jest słowo Boże” (Efezjan 6:17). To naprawdę skuteczna broń. „Słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą, i jest ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, i przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha, a także stawów i ich szpiku, i jest zdolne rozeznać myśli i zamiary serca” (Hebrajczyków 4:12). Za pomocą tego miecza chrześcijanie potrafią obalać „rozumowania i wszelką rzecz wyniosłą podnoszącą się przeciwko poznaniu Boga” (2 Koryntian 10:5). Są w stanie obnażać fałszywe nauki, szkodliwe praktyki i filozofie odzwierciedlające mądrość ludzką, a nie Bożą (1 Koryntian 2:6-8; Efezjan 6:11-13).

9. Dlaczego musimy ustawicznie walczyć z grzesznym ciałem?

⁹ Inny rodzaj duchowej walki toczymy z własnym grzesznym ciałem. Chrześcijanie naśladują Pawła, który przyznał: „Biję pięściami moje ciało i wiodę je jak niewolnika, abym — choć głosiłem drugim — sam w jakiś sposób nie stał się niegodny uznania” (1 Koryntian 9:27). Chrześcijan w Kolosach wezwano: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem” (Kolosan 3:5). A pisarz biblijny Juda usilnie zachęcał współwyznawców „do podjęcia ciężkiej walki o wiarę, raz na zawsze przekazaną świętym” (Judy 3). Dlaczego trzeba się na to zdobyć? Paweł odpowiada: „Jeśli żyjecie w zgodzie z ciałem, niechybnie pomrzecie, ale jeśli duchem uśmiercacie praktyki ciała, będziecie żyć” (Rzymian 8:13). Jak wynika z tych jednoznacznych wypowiedzi, musimy bezustannie zwalczać złe skłonności.