Dlaczego Jezus powiedział, że nikt „nie wlewa nowego wina do starych bukłaków”?

▪ W czasach biblijnych wino zazwyczaj przechowywano w skórzanych bukłakach (Jozuego 9:13). Taki pojemnik wykonywano z całej skóry któregoś ze zwierząt domowych, na przykład koźlęcia lub dorosłej kozy. Po zabiciu zwierzęcia odcinano głowę oraz kopyta, a potem ostrożnie ściągano skórę w sposób pozwalający zachować ją w całości. Następnie poddawano ją garbowaniu, a otwory zaszywano, z wyjątkiem tego po szyi albo jednej z nóg. Pozostawiony otwór można było zatykać korkiem lub zawiązywać sznurkiem.

Po pewnym czasie skóra twardnieje i traci elastyczność. Dlatego stare bukłaki nie nadawały się do przechowywania nowego, wciąż fermentującego wina, ponieważ rozsadziłoby ono stwardniałą skórę. Natomiast nowa skóra była rozciągliwa i wytrzymała na ciśnienie spowodowane fermentacją. Wiedząc o tym, Jezus nawiązał do rzeczy powszechnie znanej w I wieku. Objaśnił, co się stanie, jeśli ktoś nowym winem napełni stare bukłaki: „Nowe wino rozsadzi bukłaki i się wyleje, bukłaki zaś ulegną zniszczeniu. Ale nowe wino należy wlewać do nowych bukłaków” (Łukasza 5:37, 38).

[Ilustracja na stronie 15]

Stary bukłak