Szwajcarskie Biuro Oddziału skierowało do Jugosławii około 20 doświadczonych pionierów; pojechali tam między innymi Martin Poetzinger, Alfred Schmidt, Josephine i Vinko Platajsowie oraz Elisabeth i Willi Wilke. Chociaż nie znali słoweńskiego ani serbsko-chorwackiego, ci ofiarni pionierzy odważnie głosili z pomocą kart świadectwa, przygotowując grunt pod późniejszy wzrost.

Gdy pewnego razu Willi Wilke głosił w oddalonej wiosce w Chorwacji, z placu w tej miejscowości dobiegła go wrzawa. Razem z żoną i Grete Staudinger rozpowszechniali wtedy broszurę Sprawiedliwy władca, na okładce której widniał wizerunek Jezusa Chrystusa. Brat opowiada: „Ku swemu przerażeniu dostrzegłem na placu moją żonę otoczoną przez grupę około 20 rozzłoszczonych ludzi uzbrojonych w sierpy. Nieopodal inna grupa paliła nasze broszury”.

Pionierzy nie mieli pojęcia, co tak rozsierdziło spokojnych wieśniaków, a siostra Wilke nie mówiła w ich języku na tyle dobrze, by się tego dowiedzieć. Na szczęście Grete, płynnie posługująca się niemieckim, dobrze znała też miejscowe języki. Wysunęła się do przodu i spytała: „Proszę państwa, co państwo robią?”.

„Nie chcemy króla Piotra!” — odrzekli chórem.

„My też nie” — zauważyła Grete.

Zdziwieni ludzie pokazali ilustrację na okładce i zapytali: „To dlaczego za nim agitujecie?”.

Teraz Grete zrozumiała, o co chodzi. Zaledwie rok wcześniej, w 1934 roku, zamordowano króla Jugosławii Aleksandra I, a następcą miał zostać jego syn Piotr. Chłopi opowiadali się jednak za autonomią i nie chcieli się podporządkować władcy pochodzącemu z Serbii. Myśleli, że okładka z Jezusem Chrystusem przedstawia króla Piotra!

Nieporozumienie szybko wyjaśniono i bracia dali dokładne świadectwo o Królu Jezusie Chrystusie. Część tych, którzy spalili swoje broszury, teraz poprosiło o nowe. Pionierzy opuścili tę wieś szczęśliwi i przekonani, że Jehowa ich ochronił.