Pisarz: Sofoniasz

1. (a) Dlaczego orędzie Sofoniasza było nader aktualne? (b) Dlaczego znaczenie jego imienia harmonizowało z ówczesną sytuacją?

W POCZĄTKOWYM okresie panowania judzkiego króla Jozjasza (659-629 p.n.e.), kiedy plenił się nieczysty kult Baala, w którym przodowali „kapłani cudzoziemskich bogów”, mieszkańcy Jerozolimy musieli być zdumieni orędziem ogłaszanym przez proroka Sofoniasza. Chociaż prawdopodobnie był on potomkiem króla Ezechiasza i pochodził z królewskiego domu Judy, to wystąpił z ostrą krytyką sytuacji panującej w tym narodzie (Sof. 1:1, 4). W swym orędziu zapowiadał zagładę. Lud Boży stał się nieposłuszny i tylko Jehowa mógł w nim przywrócić czyste wielbienie oraz błogosławić jego członkom, czyniąc ich „imieniem i sławą pośród wszystkich ludów ziemi” (3:20). Sofoniasz podkreślał, że jedynie dzięki interwencji Bożej można ‛zostać ukrytym w dniu gniewu Jehowy’ (2:3). Jakże stosowne jest jego hebrajskie imię Cefanjáh, które znaczy „Jehowa ukrył (zachował)”!

2. Pod jakim względem wysiłki Sofoniasza okazały się owocne i dlaczego nie było to trwałe?

² Wysiłki Sofoniasza przyniosły rezultaty. Król Jozjasz, który wstąpił na tron w wieku 8 lat, zaczął w 12 roku swego panowania „oczyszczać Judę i Jerozolimę”. Wykorzenił fałszywy kult, naprawił „dom Jehowy” i wznowił obchodzenie Paschy (2 Kron., rozdz. 34, 35). Reformy przeprowadzone przez Jozjasza okazały się jednak nietrwałe, gdyż po nim panowało kolejno trzech jego synów oraz wnuk i wszyscy oni czynili „to, co złe w oczach Jehowy” (2 Kron. 36:1-12). W ten sposób spełniły się słowa zapisane przez Sofoniasza: „Zwrócę uwagę na książąt i synów królewskich, i na wszystkich (...), którzy dom swych panów napełniają przemocą i podstępem” (Sof. 1:8, 9).

3. Kiedy i gdzie prorokował Sofoniasz i jakie orędzie zawiera jego księga?

³ Z powyższych informacji wynika, że „słowo Jehowy (...) doszło do Sofoniasza” jakiś czas przed rokiem 648 p.n.e., czyli przed 12 rokiem panowania Jozjasza. Werset pierwszy wyjawia, że Sofoniasz przemawiał w Judzie, a dodatkowo wskazuje na to jego dokładna znajomość różnych miejsc w Jerozolimie oraz tamtejszych zwyczajów. Księga ta zawiera dwojakie orędzie, na które składają się zarówno groźby, jak i pocieszenia. Dotyczy ono głównie dnia Jehowy, nieuchronnie nadciągającego dnia grozy, zarazem jednak zapowiada, że Jehowa pozostawi pokorny lud, który ‛znajdzie schronienie w imieniu Jehowy’ (1:1, 7-18; 3:12).