Jak wiadomo, napięte od lat stosunki między Albańczykami i Serbami mieszkającymi w Kosowie doprowadziły w roku 1999 do międzynarodowej interwencji. Setki tysięcy ludzi szukało schronienia w sąsiednich krajach. Gdy wielu wróciło, Świadkowie z Albanii, a potem też z Austrii, odwiedzili braci w Kosowie. Co zobaczyli? Zniszczenia na każdym kroku. Zimą rozpaczliwie brakowało prądu, wody i oleju opałowego. W pomieszczeniach, gdzie urządzano zebrania, często panowały bardzo niskie temperatury, ale spotkań nie odwoływano. Wykłady i dyskusje biblijne odbywały się przy świecach, a ponieważ było zimno, podczas śpiewu można było zobaczyć swój oddech. Zniszczeniu uległy dwa domy należące do Świadków. W odbudowie pomagali bracia i siostry z Albanii i Włoch, co było wspaniałym świadectwem dla osób postronnych. Choć ze względu na rozbudzoną nienawiść na tle etnicznym głosiciele muszą w służbie kierować się wielką rozwagą, to z zapałem szukają sposobności do świadczenia — na rynku, poczcie, ulicy czy wśród sąsiadów.

[Ilustracja na stronie 14]

Rozradowani Świadkowie na zebraniu w garażu w Kosowie