„PO PRZEPROWADZCE do środkowej części USA trzynastoletni Cord szybko się zorientował, że brak mu czegoś z typowego wyposażenia ośmioklasisty — pudełka tytoniu do ssania. Większość jego nowych kolegów ssała, a on nie chciał być gorszy. Kiedy więc jeden z chłopców zaproponował mu paczuszkę używki, przyjął ją i z nonszalancją starego wygi włożył odrobinę tytoniu między dolną wargę a dziąsło” (czasopismo Listen).

Cord wcale nie należy do wyjątków. Zdaniem profesora Christophera A. Squiera, lekarza zajmującego się patologią jamy ustnej, coraz więcej nastoletnich chłopców sięga po pierwszą szczyptę. Pod koniec lat osiemdziesiątych sprzedaż bezdymnego tytoniu utrzymywała się na stałym poziomie, ale według doktora teraz „konsumpcja tytoniu do ssania znów wzrasta”.a Z badań wynika, że miliony młodych ludzi — w tym na przykład co piąty amerykański uczeń szkoły średniej i co trzeci młody Szwed — korzystają z tej używki. Dlaczego tak się dzieje?

W pewnej pracy naukowej nadmieniono: „Żaden inny produkt nie wprowadza do organizmu tylu substancji rakotwórczych co ssany tytoń”. Nic więc dziwnego, że „osoby od dłuższego czasu ssące bądź żujące tytoń są o połowę bardziej od innych ludzi narażone na raka jamy ustnej”.

[Napis na stronie 27]

Przed śmiercią Sean napisał krótkie ostrzeżenie: „Nie ssijcie tytoniu”