Opieka hospicyjna — jaki jest jej cel?

„Moja 94-letnia matka, cierpiąca od jakiegoś czasu na alzheimera oraz niewydolność serca, przestała wstawać z łóżka. Nie chciała jeść ani nie reagowała na nasze próby nawiązania kontaktu. W szpitalu powiedziano mi, że ma zaburzenia świadomości. Chciałam się nią opiekować w domu, ale potrzebowałam pomocy” (Jeanne).

Serdeczna troska

Personel hospicyjny rozumie, jakie to ważne, by na wszystkich etapach opieki szanować godność pacjenta. Martha, która ponad 20 lat zajmowała się opieką hospicyjną, opowiada: „Poznawałam pacjentów — ich upodobania i antypatie — i próbowałam umilić im ostatnie chwile życia. Z niektórymi byłam bardzo związana, a innych wręcz pokochałam. Wprawdzie chorzy na alzheimera lub inną formę demencji byli nieraz agresywni: usiłowali mnie bić, gryźć, a nawet kopać, zawsze jednak powtarzałam sobie, że za takim zachowaniem kryje się nie tyle sam człowiek, ile jego choroba”.