W czasopiśmie Catholic World Report powiedziano: „Pod wpływem ciągłych skarg Kościoła prawosławnego ‚prozelityzm’ zaczęto kojarzyć z przymusowym nawracaniem”.

13. Jakie są przykłady szkodliwego prozelityzmu?

¹³ Czy prozelityzm jest szkodliwy? Może taki być. Jezus wskazał, że nawracanie, którym się zajmowali uczeni w piśmie i faryzeusze, przynosiło szkodę pozyskanym przez nich prozelitom (Mateusza 23:15). „Przymusowe nawracanie” jest z całą pewnością złe. Na przykład historyk Józef Flawiusz podaje, że gdy Jan Hyrkan z rodu Machabeuszów podbił Idumejczyków, „pozwolił im zostać w tym kraju, pod warunkiem jednak, że poddadzą się obrzezaniu i będą żyli według praw judejskich”. Jeżeli Idumejczycy chcieli żyć pod panowaniem Żydów, musieli praktykować ich religię. Jak donoszą historycy, w VIII wieku n.e. Karol Wielki pokonał mieszkających na północy Europy Sasów, którzy byli poganami, i brutalnie zmusił ich do przyjęcia chrześcijaństwa.a Ale na ile szczere było nawrócenie się Sasów lub Idumejczyków? Albo czy idumejski król Herod, który usiłował zabić małego Jezusa, żywił prawdziwe przywiązanie do natchnionego przez Boga Prawa Mojżeszowego? (Mateusza 2:1-18).

14. Do jakich form nacisku uciekają się niektórzy misjonarze chrześcijaństwa, nawracając ludzi?

¹⁴ Czy obecnie nawraca się pod przymusem? Poniekąd tak. Niektórzy misjonarze chrześcijaństwa podobno oferują potencjalnym nowym wyznawcom studia zagraniczne. Inni każą głodującemu uchodźcy wysłuchać kazania, zanim dostanie rację żywnościową. W myśl oświadczenia wydanego w roku 1992 na pewnym zjeździe biskupów prawosławnych „nawracanie niekiedy odbywa się za pomocą pokus materialnych, a czasami za pomocą różnych form przemocy”.

15. Czy Świadkowie Jehowy uprawiają prozelityzm we współczesnym znaczeniu tego słowa? Wyjaśnij to szerzej.

¹⁵ Zmuszanie kogoś do zmiany religii jest złe. Świadkowie Jehowy w żadnym wypadku tak nie postępują.b A zatem nie zajmują się prozelityzmem we współczesnym znaczeniu tego słowa. Raczej wzorem chrześcijan z I wieku głoszą każdemu dobrą nowinę. Tego, kto z własnej woli ją przyjmuje, zachęcają do dalszego zdobywania informacji podczas studium Pisma Świętego. Takie zainteresowane osoby uczą się przejawiać wiarę opartą na dokładnej wiedzy biblijnej — wiarę w Boga i Jego zamierzenie. W rezultacie zaczynają wzywać Jego imienia, Jehowa, a to prowadzi do wybawienia (Rzymian 10:13, 14, 17). Od nich samych zależy, czy postanowią przyjąć dobrą nowinę, czy ją odrzucą. Nikt ich do niczego nie zmusza. W przeciwnym razie takie nawrócenie nie miałoby znaczenia. Kto chce wielbić Boga w sposób cieszący się Jego uznaniem, musi to czynić z całego serca (Powtórzonego Prawa 6:4, 5; 10:12).