12. Jak śmierć męża i dwóch synów wpłynęła na Noemi?

¹² Noemi lojalnie służyła Jehowie i bardzo Go kochała. Ale kiedy umarł jej mąż i dwóch synów, chciała zmienić swoje imię na Mara, co znaczy „gorzka” (Rut 1:3, 5, 20, przypis, 21). W tym trudnym okresie Noemi mogła liczyć na swoją synową Rut. Nie tylko zapewniła ona Noemi praktyczną pomoc, ale też ją pocieszała. Prostymi, szczerymi słowami upewniła ją o swojej miłości i o tym, że będzie ją wspierać (Rut 1:16, 17).

13. Dlaczego osoby, którym zmarł współmałżonek, potrzebują naszego wsparcia?

¹³ Kiedy komuś z naszej duchowej rodziny umiera współmałżonek, osoba ta potrzebuje wsparcia. Mąż i żona są jak dwa rosnące obok siebie drzewa. Przez lata ich korzenie się splatają. Kiedy jedno z nich zostanie wyrwane, ma to ogromny wpływ na drugie. Podobnie kiedy komuś umiera współmałżonek, osoba ta przez długi czas może zmagać się z bardzo silnymi emocjami. Paulab, której niespodziewanie zmarł mąż, mówi: „Moje życie wywróciło się do góry nogami, a ja byłam bezsilna. Straciłam najlepszego przyjaciela. Rozmawiałam z mężem o wszystkim. Dzieliłam z nim wszystkie radości i smutki. Zawsze mogłam się wypłakać na jego ramieniu. Czuję, jakby mnie rozcięto na pół”.

14, 15. Jak możemy pocieszać kogoś, kto stracił współmałżonka?

¹⁴ Jak możemy pocieszać kogoś, kto stracił męża lub żonę? Po pierwsze, starajmy się rozmawiać z tą osobą, nawet jeśli czujemy się niezręcznie albo nie wiemy, co powiedzieć. Wspomniana wcześniej Paula mówi: „Śmierć sprawia, że ludzie nie wiedzą, jak się zachować. Martwią się, że powiedzą coś nie tak. Ale dla kogoś w żałobie jeszcze gorsze jest, jeśli w ogóle nic nie mówią”. Taka osoba najpewniej nie oczekuje od nas, że powiemy coś głębokiego. Paula wspomina: „Byłam wdzięczna, kiedy przyjaciele mówili po prostu: ‚Bardzo mi przykro’”.

¹⁵ William, któremu jakiś czas temu zmarła żona, opowiada: „Lubię słuchać, jak inni opowiadają jakieś sytuacje związane z moją żoną. Upewnia mnie to, że była kochana i szanowana. To dużo dla mnie znaczy. Podnosi mnie też na duchu, bo bardzo ją kochałem i odgrywała w moim życiu ogromną rolę”. Wdowa o imieniu Bianca mówi: „Pomaga mi, kiedy inni się ze mną modlą i dzielą jednym czy dwoma wersetami biblijnymi. Ulgę przynosi mi też to, kiedy mówią o moim mężu albo słuchają, jak ja o nim opowiadam”.

16. (a) Jakie wsparcie powinniśmy zapewnić osobie, której zmarł ktoś bliski? (b) Jaki mamy obowiązek zgodnie z Jakuba 1:27?

¹⁶ Możliwe, że tak jak Rut, która nie opuściła owdowiałej Noemi, my również będziemy musieli zapewniać długotrwałe wsparcie osobie, której umarł ktoś bliski. Cytowana już Paula opowiada: „Zaraz po śmierci męża inni bardzo mnie wspierali. Ale kiedy minęło trochę czasu, każdy wrócił do swoich zajęć. Jednak moje życie zupełnie się zmieniło. To bardzo pomaga, kiedy inni rozumieją, że pogrążona w żałobie osoba potrzebuje wsparcia całymi miesiącami, a nawet latami”. Oczywiście każdy jest inny. Wydaje się, że niektórym w miarę szybko udaje się dostosować do nowej sytuacji. Ale innym sprawiają ból wszystkie czynności, które kiedyś wykonywali z ukochaną osobą. Każdy przechodzi żałobę inaczej. Pamiętajmy, że Jehowa powierzył nam przywilej i obowiązek troszczenia się o osoby, którym zmarł współmałżonek (odczytaj Jakuba 1:27).

18. Co możemy zrobić, żeby pomóc komuś, kto nie ma już współmałżonka?

¹⁸ Drobne gesty życzliwości upewniają osoby, które nie mają już współmałżonka, o tym, że je kochamy. Ktoś taki bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje dobrych przyjaciół (Prz. 17:17). Jak możesz stać się dla niego takim przyjacielem? Zaproś go na prosty posiłek. Albo zaproponuj mu wspólną rozrywkę czy głoszenie. Mógłbyś też od czasu do czasu zaprosić go na rodzinne wielbienie. Postępując w ten sposób, sprawisz radość Jehowie, bo On „jest blisko tych, którzy mają złamane serce”, i jest „obrońcą dla wdów” (Ps. 34:18; 68:5).