Jehowa — Bóg, który powziął zamierzenie

„Zaprawdę! Jak obmyśliłem, tak się też i stanie, i co postanowiłem, to się wypełni” (IZAJASZA 14:24, Biblia poznańska).

1, 2. Co wiele ludzi mówi na temat sensu życia?

NA CAŁYM świecie ludzie zastanawiają się nad sensem życia. Jeden z zachodnich przywódców politycznych zauważył: „Coraz więcej ludzi pyta: Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?” Kiedy pewna gazeta przeprowadziła wśród młodzieży ankietę na ten temat, najczęściej odpowiadano, iż człowiek istnieje po to, by „czynić wszystko, na co ma ochotę”, „brać z życia tyle, ile się da”, „użyć życia”, „wychować dzieci, zaznać szczęścia, a potem umrzeć”. Większość była przekonana, że na tym życiu wszystko się kończy. Nikt nie wspomniał o jakimś głębszym celu istnienia życia na ziemi.

² Pewien myśliciel konfucjański powiedział: „Właściwy sens życia znajdujemy w naszej zwykłej ludzkiej egzystencji”. W takim razie ludzie mieliby się wciąż rodzić, przez jakieś 70 czy 80 lat zmagać się z trudnościami, by następnie umrzeć i na zawsze pogrążyć się w niebycie. Z kolei jeden z ewolucjonistów oświadczył: „Być może pragnęlibyśmy znaleźć ‚wznioślejszą’ odpowiedź, ale takiej nie ma”. Dla wyznawców teorii ewolucji życie to walka o byt, której końcem jest śmierć. Poglądy na życie wyrażane przez takich filozofów nie zawierają absolutnie żadnej nadziei.

3, 4. Jak sytuacja światowa wpływa na zapatrywania wielu osób na życie?

³ Wielu powątpiewa w sens życia, widząc ogrom cierpień, które muszą znosić ludzie. W naszych czasach, kiedy to człowiek podobno wspiął się na wyżyny swych możliwości w przemyśle i nauce, około miliarda mieszkańców ziemi jest poważnie chorych lub niedożywionych. Każdego roku umiera z tego powodu miliony dzieci. Ponadto w XX wieku zginęło na wojnach cztery razy więcej ludzi niż w ciągu poprzednich 400 lat. Przestępczość, przemoc, narkomania, rozpad rodziny, AIDS oraz inne choroby przenoszone drogą płciową — lista negatywnych zjawisk stale się wydłuża. Przywódcy światowi nie znajdują żadnego rozwiązania tych problemów.

⁴ Zdając sobie sprawę z tej sytuacji, pewien człowiek tak oto wyraził pogląd wielu osób: „Życie jest pozbawione sensu. Nie ma głębszego znaczenia, skoro dzieje się tyle zła”. A starszy mężczyzna oświadczył: „Niemal całe życie zadawałem sobie pytanie, po co istnieję. Jeżeli nawet jest w tym jakiś cel, nic mnie to już nie obchodzi”. Mnóstwo ludzi nie wie, dlaczego Bóg dopuszcza cierpienia, toteż fatalne warunki na świecie ograbiają ich z wszelkiej realnej nadziei na przyszłość.

5. Dlaczego religie świata pogłębiają zamieszanie panujące w kwestii sensu życia?

⁵ Nawet przywódcy religijni nie są jednomyślni i mają wątpliwości co do sensu życia. Były dziekan katedry świętego Pawła w Londynie powiedział: „Całe życie usiłowałem dociec sensu istnienia. (...) Nie udało mi się”. Co prawda, wielu duchownych uczy, że dobrzy wędrują po śmierci do nieba, a źli idą na zawsze do ognistego piekła. Ale pogląd taki prowadzi do wniosku, iż tu, na ziemi, ludzie wciąż będą się męczyć. Ponadto jeśli Bóg pragnął, by człowiek żył w niebie, to dlaczego od razu nie stworzył go tak jak aniołów istotą duchową i nie oszczędził mu w ten sposób tylu cierpień? A zatem ludzie z reguły nie potrafią dostrzec celowości życia na ziemi albo w ogóle powątpiewają w jego sens.

Bóg, który powziął zamierzenie

6, 7. Co Biblia mówi o Władcy wszechświata?

⁶ Jednakże najbardziej rozpowszechniona książka w dziejach ludzkich, Biblia Święta, informuje nas, iż Jehowa Bóg, Zwierzchni Władca wszechświata, ma określone zamierzenie. Ukazuje też, że to długofalowe, wręcz wieczyste zamierzenie dotyczy rodzaju ludzkiego zamieszkującego ziemię. A gdy Jehowa coś postanowi, niechybnie się to urzeczywistni. Podobnie jak deszcz wywołuje kiełkowanie nasion, „tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust” — oznajmia Bóg. „Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem” (Izajasza 55:10, 11). Cokolwiek Jehowa mówi, tego dokona, „to się wypełni” (Izajasza 14:24, Bp).

⁷ Ludzie mogą żywić niezachwianą ufność, że Wszechmocny dotrzyma swych obietnic, gdyż Bóg „nie może skłamać” (Tytusa 1:2, NW; Hebrajczyków 6:18, BT). Jeżeli coś zapowiada, Jego słowo stanowi gwarancję, iż to nastąpi. Jest tak pewne, jak gdyby już się ziściło. Oznajmił przecież: „Ja jestem Bogiem i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja. Ja od początku zwiastowałem to, co będzie, i z dawna to, co jeszcze się nie stało. Ja wypowiadam swój zamysł, i spełnia się on, i dokonuję wszystkiego, czego chcę. (...) Jak powiedziałem, tak to wykonuję, jak postanowiłem, tak to czynię” (Izajasza 46:9-11).

8. Czy ludzie szczerze pragnący poznać Boga mogą Go znaleźć?

⁸ Co więcej, Jehowa „pragnie, żeby nikt nie uległ zagładzie, ale by wszyscy zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9, NW). Z tego powodu nie chce, aby ktokolwiek tkwił w niewiedzy co do Jego Osoby. Prorok Azariasz powiedział: „Jeżeli (...) szukacie [Boga], pozwoli wam się znaleźć, lecz jeżeli go opuścicie i On was opuści” (2 Kronik 15:1, 2). Wobec tego ludzie, którzy szczerze pragną poznać Boga i Jego zamierzenie, z pewnością mogą to uczynić, jeśli tylko ze wszystkich sił będą Go szukać.

9, 10. (a) Co udostępniono ludziom, którzy pragną poznać Boga? (b) Co staje się możliwe dzięki badaniu Słowa Bożego?

⁹ Ale gdzie Go szukać? Dla osób naprawdę pragnących odnaleźć Boga przygotował On swoje Słowo, Biblię. Za pomocą ducha świętego — tej samej czynnej mocy, którą się posłużył przy stwarzaniu wszechświata — pokierował wiernymi mężczyznami, by spisali to, co powinniśmy wiedzieć o Jego zamierzeniach. Na przykład apostoł Piotr oznajmił o proroctwach biblijnych: „Proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (2 Piotra 1:21). Podobnie oświadczył apostoł Paweł: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i użyteczne w nauczaniu, upominaniu, prostowaniu spraw, karceniu w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był należycie przysposobiony, w pełni wyposażony do wszelkiej dobrej pracy” (2 Tymoteusza 3:16, 17, NW; 1 Tesaloniczan 2:13).

¹⁰ Zauważmy, iż dzięki Słowu Bożemu możemy być przysposobieni i wyposażeni nie połowicznie czy częściowo, lecz „należycie”, „w pełni”. Biblia pozwala też nabrać pewności, kto jest Bogiem, jakie ma zamierzenie i czego wymaga od swych sług. Właśnie tego należało się spodziewać po Księdze Jego autorstwa. Jest to jedyne źródło, w którym możemy skutecznie szukać dokładnej wiedzy o Bogu (Przypowieści 2:1-5; Jana 17:3). Czyniąc tak, nie będziemy dłużej „dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu” (Efezjan 4:13, 14, BT). Trafnie ujął to psalmista, mówiąc: „Słowo (...) [Boże] jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim” (Psalm 119:105).

Stopniowo objawiane

11. Jak Jehowa objawiał ludzkości swe zamierzenia?

¹¹ Na samym początku istnienia rodziny ludzkiej Jehowa wyjawił swe zamierzenie wobec ziemi i jej mieszkańców (1 Mojżeszowa 1:26-30). Kiedy jednak nasi prarodzice odrzucili zwierzchnictwo Boga, ludzkość pogrążyła się w ciemnościach duchowych i popadła w niewolę śmierci (Rzymian 5:12). Ale Jehowa wiedział, że znajdą się osoby, które zechcą Mu służyć. Dlatego też w ciągu stuleci stopniowo objawiał swe zamierzenie wiernym sługom. Do osób, którym przekazywał informacje, należał między innymi Henoch (1 Mojżeszowa 5:24; Judy 14, 15), Noe (1 Mojżeszowa 6:9, 13), Abraham (1 Mojżeszowa 12:1-3) i Mojżesz (2 Mojżeszowa 31:18; 34:27, 28). Prorok Boży Amos napisał: „Jahwe-Pan nie czyni niczego bez objawienia swego zamierzenia swym sługom, prorokom” (Amosa 3:7 Bp; Daniela 2:27, 28).

12. Jak Jezus rzucił więcej światła na zamierzenie Boże?

¹² Kiedy po upływie około 4000 lat od buntu w Edenie pojawił się na ziemi Syn Boży, Jezus Chrystus, wyjawione zostało wiele dalszych szczegółów zamierzenia Jehowy. Informacje te dotyczyły zwłaszcza postanowienia Bożego, by w niebie powołać do istnienia Królestwo, które ma panować nad ziemią (Daniela 2:44). Było ono tematem nauk Jezusa (Mateusza 4:17; 6:10). Zarówno Chrystus, jak i jego uczniowie głosili, że pod rządami tego Królestwa spełni się pierwotne zamierzenie Boże względem ziemi i ludzkości. Ziemia zostanie przeobrażona w raj, a jego doskonali mieszkańcy będą żyć wiecznie (Psalm 37:29; Mateusza 5:5; Łukasza 23:43; 2 Piotra 3:13; Objawienie 21:4). Ponadto dzięki mocy pochodzącej od Boga Jezus i jego uczniowie czynili cuda, pokazując w ten sposób, co będzie się dziać w tym nowym świecie (Mateusza 10:1, 8; 15:30, 31; Jana 11:25-44).

13. Jaka zmiana nastąpiła w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., jeśli chodzi o sposób postępowania Boga z ludźmi?

¹³ Podczas święta Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., 50 dni po zmartwychwstaniu Jezusa, na jego uczniów został wylany duch Boży. Zbór naśladowców Chrystusa stał się wówczas ludem Jehowy, związanym z Nim przymierzem, i zastąpił w tej roli niewiernego Izraela (Mateusza 21:43; 27:51; Dzieje 2:1-4). Zesłanie wówczas ducha świętego stanowiło dowód, że odtąd Bóg będzie objawiał prawdy o swych zamierzeniach za pośrednictwem tego nowego kanału łączności (Efezjan 3:10). W ciągu I wieku n.e. ukształtowała się struktura organizacyjna zboru chrześcijańskiego (1 Koryntian 12:27-31; Efezjan 4:11, 12).

14. Jak ludzie poszukujący prawdy mogą rozpoznać prawdziwy zbór chrześcijański?

¹⁴ Obecnie poszukiwacze prawdy mogą rozpoznać autentyczny zbór chrześcijański po nieustannym przejawianiu najwybitniejszego przymiotu Bożego — miłości (1 Jana 4:8, 16). Miłość braterska faktycznie jest znakiem wyróżniającym prawdziwy chrystianizm. Jezus oświadczył: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie”. „Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem” (Jana 13:35; 15:12). Ponadto przypomniał swym słuchaczom: „Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co wam przykazuję” (Jana 15:14). Wobec tego prawdziwymi sługami Boga są osoby, które wprowadzają w życie prawo miłości. Nie poprzestają na mówieniu o niej, gdyż „wiara bez uczynków jest martwa” (Jakuba 2:26).

Oświecenie duchowe

15. Czego słudzy Boży mogą być pewni?

¹⁵ Jezus zapowiedział, że z biegiem czasu prawdziwy zbór chrześcijański będzie uzyskiwał coraz większe oświecenie w sprawie zamierzeń Bożych. Obiecał swym naśladowcom: „Wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w imię moje, ten was nauczy wszystkiego” (Jana 14:26, NW). Jezus oznajmił także: „Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mateusza 28:20). Dzięki temu w gronie sług Boga wzrasta zrozumienie prawd o Nim i o Jego zamierzeniach. „Droga sprawiedliwych” rzeczywiście „jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia” (Przypowieści 4:18).

16. W jakim okresie żyjemy, biorąc pod uwagę zamierzenie Boże, które zrozumieliśmy dzięki oświeceniu duchowemu?

¹⁶ Światło duchowe jest dziś jaśniejsze niż kiedykolwiek wcześniej, gdyż w dobie obecnej urzeczywistnia się wiele proroctw biblijnych, a niebawem zaczną się spełniać dalsze. Dowodzi to, że żyjemy w „dniach ostatecznych” tego niegodziwego systemu. Właśnie ten okres został nazwany „zakończeniem systemu rzeczy”, po którym nastanie Boży nowy świat (2 Tymoteusza 3:1-5, 13; Mateusza 24:3-13, NW). Jak przepowiedział Daniel, niebiańskie Królestwo Boże wkrótce „zniszczy i usunie wszystkie owe [istniejące dziś] królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” (Daniela 2:44).

17, 18. Jakie wspaniałe proroctwa spełniają się w dobie obecnej?

¹⁷ W naszych czasach urzeczywistnia się między innymi proroctwo zanotowane w 14 wersecie 24 rozdziału Ewangelii według Mateusza. Jezus powiedział: „Ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; i wtedy nadejdzie koniec” (NW). W dziele obwieszczania Królestwa uczestniczą na całym świecie miliony Świadków Jehowy. A każdego roku przyłączają się do nich kolejne setki tysięcy osób. Sprawdza się zatem proroctwo z Księgi Izajasza 2:2, 3, mówiące, iż „w dniach ostatecznych” tego niegodziwego systemu ludzie z wielu narodów opowiedzą się po stronie prawdziwego wielbienia Jehowy, a On ‛będzie ich uczył dróg swoich, aby mogli chodzić Jego ścieżkami’.

¹⁸ Zgodnie z 8 wersetem 60 rozdziału Księgi Izajasza te nowe osoby pragnące oddawać cześć Jehowie zgromadzają się „jak obłoki”. Werset 22 dodaje: „Nawet malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem. Ja sam, Jehowa, przyśpieszę to w słusznym czasie” (NW). Dowody wskazują, iż ten czas już nastał. A ci nowi mogą być pewni, że przyłączając się do Świadków Jehowy, nawiązują kontakt z prawdziwym zborem chrześcijańskim.

19. Dlaczego możemy twierdzić, że osoby przyłączające się do Świadków Jehowy przychodzą do prawdziwego zboru chrześcijańskiego?

¹⁹ Dlaczego możemy to mówić tak stanowczo? Ponieważ zarówno osoby nowe, jak i miliony dotychczasowych członków organizacji Jehowy oddały się Bogu i spełniają Jego wolę. Stosują się do niej między innymi przez to, że wprowadzają w życie prawo zbożnej miłości. A jednym z dowodów na to jest okoliczność, iż ‛przekuli swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy i już się nie uczą sztuki wojennej’ (Izajasza 2:4). Postąpili tak wszyscy Świadkowie Jehowy na całej ziemi, gdyż istotnie przejawiają miłość. Nigdy więc nie podniosą oręża wojennego na siebie nawzajem ani na innych ludzi. Są pod tym względem wyjątkiem na tle religii świata (Jana 13:34, 35; 1 Jana 3:10-12, 15). Nie wikłają się w siejący niezgodę nacjonalizm, ponieważ tworzą ogólnoświatową społeczność braterską, którą spaja miłość, „doskonała więź jedności” (Kolosan 3:14, NW; Mateusza 23:8; 1 Jana 4:20, 21).

Większość woli nie wiedzieć

20, 21. Dlaczego ogromna większość ludzi tkwi w ciemności duchowej? (2 Koryntian 4:4; 1 Jana 5:19).

²⁰ Sług Bożych faktycznie oblewa coraz jaśniejsze światło duchowe, tymczasem reszta ludzi pogrąża się w gęstniejących mrokach. Nie znają Jehowy ani Jego zamierzeń. Prorok Boży opisał ten okres słowami: „Oto ciemność okrywa ziemię i mrok narody” (Izajasza 60:2). Dzieje się tak dlatego, iż ludzie ci nie żywią pragnienia zdobycia wiedzy o Bogu ani nie starają się zjednać sobie Jego uznania. Jezus oznajmił: „Sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków” (Jana 3:19, 20, BT).

²¹ Osoby takie nie są szczerze zainteresowane poznaniem woli Bożej. Przeciwnie, koncentrują życie na spełnianiu własnych zachcianek. Lekceważąc wolę Boga, stawiają się w niebezpiecznej sytuacji, gdyż Jego Słowo oznajmia: „U tego, kto odwraca ucho, aby nie słyszeć nauki, nawet modlitwa jest ohydą” (Przypowieści 28:9). Poniosą skutki obranego postępowania. Apostoł Paweł napisał: „Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie” (Galacjan 6:7).

22. Co czyni obecnie mnóstwo ludzi, którzy pragną poznać Boga?

²² Niemniej jest też mnóstwo ludzi, którzy pragną poznać wolę Boga, którzy szczerze Go szukają i których On do siebie przyciąga. „Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was” — mówi List Jakuba 4:8. O takich osobach Jezus powiedział: „Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu” (Jana 3:21, BT). A ludziom, którzy zbliżają się do światła, Bóg zamierza zapewnić cudowną przyszłość! Te zachwycające perspektywy omówiono w następnym artykule.

Ufaj, iż Jehowa spełni swe zamierzenie

„Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki” (PSALM 37:29).

1. Jakie jest zamierzenie Jehowy wobec ludzi i ziemi?

STWARZAJĄC naszych prarodziców, Adama i Ewę, Jehowa obdarzył ich doskonałością i otworzył przed nimi widoki na życie wieczne na ziemi — pod warunkiem, że będą przestrzegać Jego praw (1 Mojżeszowa 1:26, 27; 2:17). Co więcej, umieścił ich w rajskim otoczeniu (1 Mojżeszowa 2:8, 9). Jehowa rzekł do nich: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 1:28, BT). Ich potomstwo zasiedliłoby więc z czasem całą ziemię, która stałaby się rajem zamieszkanym przez doskonałych, szczęśliwych ludzi. Jakże wspaniały początek miała rodzina ludzka! „Spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre” (1 Mojżeszowa 1:31).

2. Jakie pytania nasuwa obecna sytuacja ludzkości?

² Tymczasem sytuacja panująca od tysięcy lat w rodzinie człowieczej całkowicie odstaje od pierwotnego zamierzenia Bożego. Ludziom daleko do doskonałości i szczęścia. Na świecie zapanowały bardzo uciążliwe warunki, które obecnie zgodnie z proroctwami drastycznie się pogarszają (2 Tymoteusza 3:1-5, 13). Skąd więc możemy czerpać ufność, że niebawem Bóg urzeczywistni swój zamysł wobec rodzaju ludzkiego? Czy długo jeszcze utrzyma się ta krytyczna sytuacja?

Dlaczego sprawy przybrały zły obrót

3. Dlaczego Jehowa natychmiast nie stłumił buntu ludzi?

³ Osoby dokładnie znające natchnione Słowo Boże wiedzą, dlaczego Jehowa toleruje na ziemi tak złe warunki oraz jak się z nimi upora. Sprawozdanie biblijne informuje bowiem, że nasi prarodzice nadużyli wspaniałego daru, który Bóg udostępnił ludziom — swobody wyboru (porównaj 1 Piotra 2:16). Obrali niewłaściwą drogę — drogę niezależności od Stwórcy (1 Mojżeszowa, rozdziały 2 i 3). W związku z ich buntem wyłoniły się niezwykle doniosłe pytania: Czy Władca wszechświata ma prawo do panowania nad ludźmi? Czy Jego zwierzchnictwo jest dla nich najlepsze? Czy człowiek potrafi pomyślnie się rządzić bez kierownictwa Bożego? Odpowiedzi można było uzyskać w niezawodny sposób — wystarczyło pozwolić, by przez całe stulecia istniały rządy ludzkie. Rezultaty miały ukazać ponad wszelką wątpliwość, czy człowiek potrafi sobie należycie radzić bez oglądania się na swego Stwórcę.

4, 5. (a) Jakie skutki przyniosło wyłamanie się człowieka spod władzy Boga? (b) Czego ponad wszelką wątpliwość dowiódł miniony okres?

⁴ Kiedy Adam z Ewą odwrócili się od Boga, przestał ich utrzymywać w stanie doskonałości. Pozbawieni Jego wsparcia, stopniowo ulegali degeneracji. Ponieważ stali się niedoskonali, zaczęli się starzeć i z czasem umarli. Na mocy prawa dziedziczności przekazali te negatywne cechy wszystkim potomkom, z nami włącznie (Rzymian 5:12). Ale jakie są skutki tysięcy lat sprawowania władzy przez rządy ludzkie? Wprost katastrofalne, co zresztą dokładnie pasuje do słów z Księgi Kaznodziei 8:10: „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie”.

⁵ W miarę upływu czasu stawało się coraz bardziej widoczne, iż ludzie nie są w stanie pomyślnie kierować swymi sprawami z pominięciem Stwórcy. Natchniony pisarz biblijny Jeremiasz oświadczył: „Dobrze wiem, Jehowo, że nie do ziemskiego człowieka należy jego droga. Do człowieka, który idzie, nie należy nawet pokierowanie swoim krokiem” (Jeremiasza 10:23, NW; 5 Mojżeszowa 32:4, 5; Kaznodziei 7:29).

Niezmienne zamierzenie Boże

6, 7. (a) Czy w ciągu tysięcy lat dziejów ludzkości Jehowa zmienił swe zamierzenie? (b) Co wchodzi w zakres zamierzenia Jehowy?

⁶ Czy po upływie tysięcy lat dziejów człowieka, lat pełnych niegodziwości i cierpień, Bóg zmienił swe zamierzenie? W Jego Słowie czytamy: „Tak mówi Jahwe — Stworzyciel nieba, On — Bóg, Stwórca ziemi, On, który ją uczynił, utwierdził w posadach, a nie po to ją stworzył, aby była pusta, lecz ukształtował ją, by na niej mieszkano” (Izajasza 45:18, Biblia poznańska). Bóg uczynił więc naszą planetę w tym celu, żeby mieszkali na niej ludzie, i Jego zamysł się nie zmienił.

⁷ Jehowa stworzył ziemię, by stała się nie tylko domem, ale także rajem, zamieszkanym przez doskonałych, szczęśliwych ludzi. Właśnie dlatego Biblia zapowiedziała pojawienie się nowego społeczeństwa ludzkiego — „nowej ziemi”, na której „ma zamieszkać sprawiedliwość” (2 Piotra 3:13, NW). A w Księdze Objawienia 21:4 Bóg oświadczył, iż w ustanowionym przez siebie nowym świecie „otrze z (...) oczu [ludzi] wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie” (NW). Właśnie z tego powodu nadchodzący nowy świat Jezus nazwał „rajem” (Łukasza 23:43).

8. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa urzeczywistni swój zamysł?

⁸ Jehowa jest wszechpotężnym i wszechmądrym Stwórcą całego uniwersum, toteż nikt nie zdoła udaremnić Jego zamierzenia. „Poprzysiągł Jahwe Zastępów, mówiąc: — Zaprawdę! Jak obmyśliłem, tak się też i stanie, i co postanowiłem, to się wypełni” (Izajasza 14:24, Bp). Skoro więc Bóg oznajmił, iż naszą planetę przeobrazi w raj zamieszkany przez doskonałych ludzi, bez wątpienia tego dokona. Jezus powiedział: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż tacy odziedziczą ziemię” (Mateusza 5:5, NW; porównaj Psalm 37:29). Możemy ufnie oczekiwać spełnienia się tej obietnicy. Co więcej, możemy jej bez reszty zawierzyć.

Oni zaufali Jehowie

9. W jaki sposób Abraham dowiódł swego zaufania do Jehowy?

⁹ W ciągu dziejów wielu bogobojnych ludzi faktycznie wierzyło bez reszty w zamierzenie Boga względem ziemi, byli bowiem przekonani, iż On je urzeczywistni. Chociaż ich wiedza była może ograniczona, ufali Bogu i podporządkowali życie spełnianiu Jego woli. Jedną z takich osób był Abraham, który żył jakieś 2000 lat przed przyjściem Jezusa na ziemię, a więc na długo przed rozpoczęciem spisywania Biblii. Ufał, iż Jehowa spełni dane przez siebie obietnice. Informacje dotyczące Stwórcy najprawdopodobniej otrzymał od swego wiernego przodka Sema, którego z kolei pouczał Noe. Kiedy więc Bóg polecił Abrahamowi opuścić bogate Ur Chaldejskie i przenieść się do nieznanego i niebezpiecznego Kanaanu, patriarcha wiedział, iż może polegać na Jehowie, toteż ruszył w drogę (Hebrajczyków 11:8). Później Jehowa mu oznajmił: „Uczynię (...) z ciebie wielki naród” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 12:2, BT).

10, 11. Dlaczego Abraham nie wahał się ofiarować swego jednorodzonego syna Izaaka?

¹⁰ Co się wydarzyło, kiedy Abrahamowi urodził się Izaak? Jehowa zapowiedział, że jego potomkowie wywodzący się od Izaaka staną się potężnym narodem (1 Mojżeszowa 21:12). Gdy więc Jehowa kazał Abrahamowi złożyć syna w ofierze, aby w ten sposób wypróbować jego wiarę, polecenie to mogło się wydawać całkowicie sprzeczne z wcześniejszą obietnicą (1 Mojżeszowa 22:2). Niemniej ów wierny sługa miał bezgraniczne zaufanie do Jehowy i zabrał się do spełnienia owego nakazu. Kiedy już uniósł nóż, by zabić Izaaka, w ostatniej chwili Bóg posłał anioła, który powstrzymał Abrahama (1 Mojżeszowa 22:9-14).

¹¹ Dlaczego Abraham okazywał takie posłuszeństwo? Odpowiedź znajdujemy w Liście do Hebrajczyków 11:17-19: „Przez wiarę Abraham przyniósł na ofiarę Izaaka, gdy był wystawiony na próbę, i ofiarował jednorodzonego, on, który otrzymał obietnicę, do którego powiedziano: Od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje. Sądził, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych; toteż jakby z umarłych, mówiąc obrazowo, otrzymał go z powrotem”. Podobną myśl zawiera List do Rzymian 4:20, 21, gdzie czytamy: „[Abraham] nie zwątpił z niedowiarstwa w obietnicę Bożą, (...) mając zupełną pewność, że cokolwiek (...) [Bóg] obiecał, ma moc i uczynić”.

12. Jak Abraham został nagrodzony za swą wiarę?

¹² Za swą wiarę Abraham został nagrodzony nie tylko tym, że nie utracił Izaaka i że przez niego stał się przodkiem „wielkiego narodu”, ale jeszcze pod innym względem. Bóg oznajmił Abrahamowi: „Za pośrednictwem twojego nasienia na pewno zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi, ponieważ usłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:18, NW). Jak się to miało urzeczywistnić? Otóż w linii potomków Abrahama pojawił się Władca niebiańskiego Królestwa Bożego, które zniszczy teraźniejszy niegodziwy system podległy Szatanowi (Daniela 2:44; Rzymian 16:20; Objawienie 19:11-21). Potem na oczyszczonym globie podlegającym panowaniu Królestwa będzie zaprowadzony ogólnoziemski raj, a ludzie ze „wszystkich narodów”, którzy spełniają wolę Bożą, dostąpią doskonałego zdrowia i życia wiecznego (1 Jana 2:15-17). I chociaż Abraham niewiele wiedział na temat tego Królestwa, zaufał Bogu i wyczekiwał jego ustanowienia (Hebrajczyków 11:10).

13, 14. Dlaczego Job ufał Bogu?

¹³ Kilkaset lat później, między XVII a XVI wiekiem p.n.e., na terenie dzisiejszego Półwyspu Arabskiego żył Job. Również wtedy jeszcze nie przystąpiono do spisywania Biblii. Job okazał się „nienaganny i prawy, bogobojny i stroniący od złego” (Joba 1:1). Kiedy Szatan dotknął go odrażającą, bolesną chorobą, ów wierny mąż przez cały ten ciężki okres „nie wypowiedział ani jednego grzesznego słowa” (Joba 2:10, The New English Bible). Job ufał Bogu. I chociaż nie rozumiał, dlaczego tak bardzo cierpi, bez reszty zawierzył Stwórcy i Jego obietnicom.

¹⁴ Job zdawał sobie sprawę, że jeśli nawet umrze, to pewnego dnia Bóg przywróci mu życie, wskrzeszając go z martwych. Swoją nadzieję wyraził w słowach, które skierował do Jehowy Boga: „Obyś mnie schował w Szeolu [grobie], (...) wyznaczył mi granicę czasu i sobie o mnie przypomniał! Jeżeli umiera krzepki mężczyzna, czy może znowu żyć? (...) Zawołasz, a ja ci odpowiem” (Hioba [Joba] 14:13-15, NW). Chociaż ogromnie cierpiał, dowiódł wiary w zwierzchnictwo Jehowy, oznajmiając: „Dopóki jest dech we mnie, nie wyprę się swojej prawości!” (Hioba 27:5, NW).

15. Jak Dawid wyraził swą ufność w zamierzenie Jehowy?

¹⁵ Jakieś sześć stuleci po Jobie i mniej więcej 1000 lat przed pojawieniem się na ziemi Jezusa swą ufność w nadejście nowego świata wyraził Dawid. W jednym z psalmów napisał: „Ci (...) którzy pokładają nadzieję w Panu [Jehowie, NW], odziedziczą ziemię. Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego (...) Lecz pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem. Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki”. Żywiąc niezachwianą nadzieję, Dawid gorąco zachęcał: „Zaufaj Panu [Jehowie, NW] (...) Rozkoszuj się Panem [Jehową, NW], a da ci, czego życzy sobie serce twoje!” (Psalm 37:3, 4, 9-11, 29).

16. Jaką nadzieję żywił „wielki obłok świadków”?

¹⁶ W ciągu wieków taka sama nadzieja na życie wieczne na ziemi przyświecała sporej grupie wiernych mężczyzn i kobiet. Tworzyli oni „wielki obłok świadków”, którzy istotnie zawierzyli bez reszty obietnicom Jehowy. Za swą wiarę wielu tych starożytnych świadków na rzecz Jehowy przechodziło tortury, a nawet poniosło śmierć, „aby dostąpić lepszego zmartwychwstania”. Jak to rozumieć? W nowym świecie Bóg nagrodzi ich lepszym zmartwychwstaniem, otwierając przed nimi widoki na życie bez końca (Jana 5:28, 29; Hebrajczyków 11:35; 12:1).

Chrześcijańscy świadkowie ufają Bogu

17. Jak dalece pierwsi chrześcijanie ufali Jehowie?

¹⁷ Więcej szczegółów na temat Królestwa i jego panowania nad ziemią Jehowa wyjawił w I wieku nowo założonemu zborowi chrześcijańskiemu. Na przykład pod natchnieniem ducha Bożego apostoł Jan napisał, że w Królestwie niebios znajdzie się u boku Jezusa Chrystusa 144 000 osób. Chodziło tu o wiernych sług Bożych, ‛wykupionych spomiędzy ludzi’ (Objawienie 7:4; 14:1-4). Zapowiedziano, iż będą oni sprawować władzę nad ziemią, ‛królując’ z Chrystusem w niebie (Objawienie 20:4-6, NW). Pierwsi chrześcijanie tak mocno ufali, iż Jehowa zrealizuje swe zamierzenie co do niebiańskiego Królestwa i jego ziemskiej dziedziny, że gotowi byli umrzeć za swą wiarę. Wielu z nich faktycznie okupiło ją życiem.

18. Pod jakim względem Świadkowie Jehowy naśladują swych poprzedników z dawnych czasów?

¹⁸ Obecnie prawie pięciomilionowa rzesza Świadków Jehowy bierze wzór ze swych poprzedników z zamierzchłej przeszłości i okazuje równie głębokie zaufanie do Boga. Nowożytni Świadkowie także wierzą bez reszty Jego obietnicom. Oddali się Jemu, a do wzmacniania swej wiary mogą korzystać z kompletnej Biblii (2 Tymoteusza 3:14-17). Idą za przykładem naśladowców Jezusa żyjących w I wieku, którzy oświadczyli, że ‛jako władcy będą słuchać bardziej Boga niż ludzi’ (Dzieje 5:29, NW). W dobie dzisiejszej wielu tych chrześcijańskich Świadków doznało brutalnych prześladowań. Niektórzy za swe przekonania zostali zabici, a inni zmarli wskutek choroby, wypadku czy starości. Niemniej wzorem wiernych świadków z dawnych czasów ufali Bogu, wiedząc, iż po ustanowieniu nowego świata wskrzesi ich z martwych (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15; Objawienie 20:12, 13).

19, 20. Czego się dowiadujemy z proroctw biblijnych dotyczących naszych czasów?

¹⁹ Świadkowie Jehowy w pełni zdają sobie sprawę, że proroctwa biblijne już dawno temu zapowiedziały zgromadzanie ich ze wszystkich narodów do jednej ogólnoświatowej społeczności braterskiej (Izajasza 2:2-4; Objawienie 7:4, 9-17). Na całym świecie prowadzą zleconą przez Jehowę działalność kaznodziejską w celu zebrania dalszych szczerych osób, aby i one skorzystały z łaski i ochrony Bożej (Przypowieści 18:10; Mateusza 24:14; Rzymian 10:13). Wszyscy bezgranicznie ufają Jehowie, są bowiem przekonani, iż wkrótce zaprowadzi On cudowny nowy świat (porównaj 1 Koryntian 15:58; Hebrajczyków 6:10).

²⁰ Jak wynika z proroctw biblijnych, dni ostatnie tego szatańskiego świata trwają już — licząc od kluczowego roku 1914 — prawie 80 lat. Teraźniejszy system dobiega końca (Rzymian 16:20; 2 Koryntian 4:4; 2 Tymoteusza 3:1-5). Świadkowie Jehowy nabierają zatem otuchy, wiedząc, iż niebawem Królestwo Boże przejmie władzę nad całym naszym globem. Bóg usunie obecny niegodziwy system i ustanowi sprawiedliwy nowy świat, przez co raz na zawsze położy kres fatalnym warunkom, które od tylu wieków panują na ziemi (Przypowieści 2:21, 22).

21. Dlaczego mimo obecnych trudności możemy się radować?

²¹ Odtąd aż po wsze czasy Bóg będzie się o nas troszczył, zlewając błogosławieństwa, które sowicie wynagrodzą wszelkie krzywdy, jakich niegdyś doznaliśmy. W nowym świecie doświadczymy tylu dobrodziejstw, że nasze dawniejsze problemy zatrą się w pamięci. Ileż otuchy dodaje świadomość, iż Jehowa ‛otworzy wówczas swoją rękę i zaspokoi pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Psalm 145:16, NW; Izajasza 65:17, 18).

22. Dlaczego powinniśmy ufać Jehowie?

²² W nowym świecie na oczach wiernych ludzi spełni się zapowiedź z Listu do Rzymian 8:21: „Samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych”. Ponadto osoby te ujrzą, jak urzeczywistnią się słowa modlitwy, której Jezus nauczył swych naśladowców: „Niech przyjdzie królestwo Twoje, niech się dzieje wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10, Romaniuk). Pokładaj zatem bezgraniczną ufność w Jehowie, gdyż Jego niezawodna obietnica brzmi: „Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki” (Psalm 37:29).