Jeszcze wspanialsze dzieła

17. Jak ‛pieśń Mojżesza i Baranka’ wywyższa Jehowę?

¹⁷ W ciągu minionych 6000 lat Król Wieczności zapoczątkował jeszcze wspanialsze dzieła. W ostatniej Księdze Biblii, Objawieniu 15:3, 4, opisano mieszkańców nieba, którzy zatryumfowali nad demonicznymi wrogami: „Śpiewają pieśń Mojżesza, niewolnika Bożego, i pieśń Baranka, mówiąc: ‚Wielkie i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i prawdziwe są twe drogi, Królu wieczności. Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny? Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć, ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia’”. Dlaczego jest to ‛pieśń Mojżesza i Baranka’? Zastanówmy się nad tym.

18. Jaki wspaniały czyn upamiętniono w pieśni zawartej w 15 rozdziale Księgi Wyjścia?

¹⁸ Jakieś 3500 lat temu, gdy potężna armia faraona zginęła w Morzu Czerwonym, wdzięczni Izraelici wysławiali Jehowę w pieśni. W Księdze Wyjścia 15:1, 18 czytamy: „Wtedy Mojżesz i synowie Izraela zaczęli śpiewać Jehowie tę pieśń i tak się odezwali: ‚Zaśpiewam Jehowie, bo wielce się wywyższył. Konia i jego jeźdźca wrzucił do morza. Jehowa będzie królował po czas niezmierzony, na zawsze’” (NW). Prawe postanowienia tego Króla Wieczności uwidoczniły się w osądzeniu wrogów, którzy się przeciwstawiali Jego zwierzchniej władzy, oraz w wykonaniu na nich wyroku.

19, 20. (a) Dlaczego Jehowa utworzył naród izraelski? (b) Jakiej odpowiedzi na wyzwanie rzucone przez Szatana dostarczyli Baranek oraz inne osoby?

¹⁹ Dlaczego zaszła taka konieczność? W ogrodzie Eden podstępny Wąż nakłonił naszych prarodziców do grzechu. W rezultacie wszystkim ludziom przekazywana jest grzeszna niedoskonałość. Ale zgodnie ze swym pierwotnym zamierzeniem Król Wieczności bezzwłocznie poczynił kroki, które doprowadzą do usunięcia z ziemi wszystkich Jego wrogów i do przywrócenia na niej rajskich warunków. Chcąc proroczo zobrazować, jak tego dokona, Król Wieczności utworzył naród izraelski i dał mu swe Prawo (Galatów 3:24).

²⁰ Niestety, z czasem Izrael pogrążył się w niewierności, a ten godny pożałowania stan osiągnął punkt kulminacyjny, gdy jego przywódcy wydali Rzymianom jednorodzonego Syna Bożego na okrutne tortury i śmierć (Dzieje 10:39; Filipian 2:8). Jednakże Jezus zachował niezłomną lojalność aż do śmierci, którą poniósł jako ofiarny „Baranek Boży”, i tym samym udzielił dobitnej odpowiedzi na wyzwanie rzucone przez odwiecznego Przeciwnika Bożego, Szatana, że żaden człowiek na ziemi, poddany ciężkiej próbie, nie zdoła dochować wierności Bogu (Jana 1:29, 36; Joba 1:9-12; 27:5, NW). Pomimo niedoskonałości odziedziczonej po Adamie miliony innych bogobojnych ludzi naśladuje Jezusa, zachowując niezłomne oddanie w obliczu szatańskich ataków (1 Piotra 1:18, 19; 2:19, 21).

21. Co zgodnie z Księgą Dziejów Apostolskich 17:29-31 zostanie omówione w następnym artykule?

²¹ Teraz nadszedł dzień, by Jehowa nagrodził wiernych ludzi i osądził wszystkich wrogów prawdy i prawości (Dzieje 17:29-31). W jaki sposób tego dokona? Sprawa ta zostanie wyjaśniona w następnym artykule.

1, 2. (a) Jaki rozkwit przeżywał chrystianizm w I wieku? (b) Przed czym już wcześniej przestrzegali apostołowie? (c) Jak doszło do odstępstwa?

JEZUS zorganizował swych uczniów w zbór chrześcijański, który w I stuleciu przeżywał swój rozkwit. Pomimo zawziętej opozycji religijnej ‛dobrą nowinę głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem’ (Kolosan 1:23). Niestety, po śmierci apostołów Jezusa Chrystusa Szatan podstępnie wprowadził do zboru odstępstwo.

² Apostołowie ostrzegali przed tym już wcześniej. Na przykład Paweł powiedział do starszych z Efezu: „Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę, pośród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boga, nabyty przez niego krwią jego własnego Syna. Ja wiem, że po moim odejściu wejdą pomiędzy was ciemięskie wilki i nie będą się czule obchodzić z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:28-30; zobacz też 2 Piotra 2:1-3; 1 Jana 2:18, 19). Zgodnie z tymi słowami w IV wieku odstępczy chrystianizm zaczął iść ręka w rękę z cesarstwem rzymskim. Kilkaset lat później nad znaczną częścią ludzkości sprawowało władzę Święte Cesarstwo Rzymskie, mające powiązania z papieżem. Po jakimś czasie przeciwko niegodziwym poczynaniom Kościoła katolickiego wystąpiła reformacja, nie zdołała jednak przywrócić prawdziwego chrystianizmu.

3. (a) Kiedy i w jaki sposób dobra nowina była głoszona wszelkiemu stworzeniu? (b) Jakie oczekiwania mające uzasadnienie w Biblii spełniły się w roku 1914?

³ Niemniej pod koniec XIX wieku grupa szczerych badaczy Biblii znowu pilnie głosiła ‛wszelkiemu stworzeniu pod niebem nadzieję dobrej nowiny’. Na podstawie analizy proroctw biblijnych członkowie tej grupy z górą 30 lat wcześniej wskazywali, że w roku 1914 upłyną „wyznaczone czasy narodów”, to jest „siedem czasów”, czyli 2520 lat, które nastały z chwilą spustoszenia Jeruzalem w roku 607 p.n.e. (Łukasza 21:24; Daniela 4:13, BT, wydanie I). Zgodnie z oczekiwaniami rok 1914 okazał się punktem zwrotnym w dziejach człowieka na ziemi. Również w niebie rozegrały się historyczne wydarzenia. Właśnie wtedy Król Wieczności wyniósł Jezusa Chrystusa, swego współkróla, na tron niebiański, zmierzając tym samym do wyrugowania z naszej planety wszelkiej niegodziwości oraz do przywrócenia raju (Psalm 2:6, 8, 9; 110:1, 2, 5).

Oto mesjański Król!

4. Jakie działania podjął Jezus zgodnie ze znaczeniem swego imienia Michał?

⁴ W roku 1914 ten mesjański Król, Jezus, przystąpił do działania. W Biblii nazwano go także Michałem, co znaczy „Kto jest jak Bóg?”, ponieważ zdecydowanie dąży do wykazania prawowitości zwierzchniej władzy Jehowy. W Księdze Objawienia 12:7-12 apostoł Jan opisał w widzeniu, co się miało wydarzyć: „Wybuchła wojna w niebie: Michał i jego aniołowie toczyli bitwę ze smokiem i toczył bitwę smok i jego aniołowie, ale nie przemógł ani się już nie znalazło dla nich miejsce w niebie. Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie”. Był to nie lada upadek!

5, 6. (a) Jakie przejmujące obwieszczenie rozległo się w niebie po wydarzeniach z roku 1914? (b) Jak wiążą się z tym słowa z Ewangelii według Mateusza 24:3-13?

⁵ Następnie donośny głos w niebie oznajmił: „Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem! A oni [wierni chrześcijanie] go zwyciężyli dzięki krwi Baranka [Chrystusa Jezusa] i dzięki słowu swego świadczenia i nie miłowali swych dusz nawet w obliczu śmierci”. Oznacza to wyzwolenie dla ludzi zachowujących niezłomną lojalność, którzy wierzyli i wierzą w złożoną przez Jezusa drogocenną ofiarę okupu (Przypowieści 10:2; 2 Piotra 2:9).

⁶ Donośny głos w niebie obwieścił jeszcze: „Dlatego weselcie się niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu”. Owo „biada” zapowiedziane proroczo dla naszej ziemi uwidoczniło się w postaci trapiących ją w obecnym stuleciu wojen światowych, klęsk głodu, zaraz, trzęsień ziemi i bezprawia. Jak czytamy w Ewangelii według Mateusza 24:3-13, Jezus przepowiedział, że wszystko to miało stanowić część ‛znaku zakończenia systemu rzeczy’. Zgodnie z tym proroctwem od roku 1914 ludzkość zaznaje więcej udręk niż kiedykolwiek przedtem w swych dziejach.

7. Dlaczego Świadkowie Jehowy są pilnie zajęci głoszeniem?

⁷ Czy w tym wieku szatańskich udręk ludzie mogą znaleźć nadzieję na przyszłość? Oczywiście, że tak, w Ewangelii według Mateusza 12:21 powiedziano bowiem o Jezusie: „Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję”! Nieznośne stosunki między narodami są nie tylko ‛znakiem zakończenia systemu rzeczy’, lecz także ‛znakiem obecności Jezusa’ jako niebiańskiego Władcy mesjańskiego Królestwa. O tym Królestwie Jezus powiedział jeszcze: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Któryż to lud na ziemi głosi obecnie o wspaniałej nadziei na panowanie Królestwa Bożego? Świadkowie Jehowy! To oni pilnie ogłaszają publicznie i od domu do domu, że sprawiedliwe i pokojowe Królestwo Boże już wkrótce obejmie władzę nad ziemią. Czy bierzesz udział w tej służbie kaznodziejskiej? Nie ma większego przywileju! (2 Tymoteusza 4:2, 5).

Jak nadejdzie „koniec”?

8, 9. (a) Jak rozpoczął się sąd „domu Bożego”? (b) W jaki sposób chrześcijaństwo sprzeniewierza się Słowu Bożemu?

⁸ Ludzie wkroczyli już w okres sądu. Jak czytamy w Liście 1 Piotra 4:17, sąd zaczął się od „domu Bożego”. Chodzi o sądzenie rzekomo chrześcijańskich organizacji, będące w toku od czasu, gdy wraz z wybuchem pierwszej wojny światowej (1914-1918) nastały „dni ostatnie”. Jak na tej rozprawie wypadło chrześcijaństwo? Zastanówmy się nad postawą kościołów popierających wojny prowadzone od roku 1914. Czyż duchowieństwo nie splamiło się „krwią niewinnych ubogich”, zachęcając w kazaniach do wyruszania na front? (Jeremiasza 2:34).

⁹ Zgodnie z Ewangelią według Mateusza 26:52 Jezus oświadczył: „Wszyscy, którzy chwytają za miecz, od miecza zginą”. Jakże się to potwierdza na wojnach toczonych w tym stuleciu! Duchowieństwo zagrzewało młodych ludzi do walki, a ci masowo zabijali innych młodych ludzi wyznających tę samą religię — katolicy katolików, a protestanci protestantów. Nacjonalizm wyniesiono ponad Boga i Chrystusa. Ostatnimi czasy w niektórych państwach afrykańskich więzom etnicznym dano pierwszeństwo przed zasadami biblijnymi. W Ruandzie, gdzie większość mieszkańców stanowią katolicy, w rzeziach na tle etnicznym wymordowano co najmniej pół miliona ludzi. Na łamach watykańskiego czasopisma L’Osservatore Romano papież przyznał: „Jest to rzeczywiste, prawdziwe ludobójstwo, za które niestety również katolicy są odpowiedzialni” (porównaj Izajasza 59:2, 3; Micheasza 4:3, 5).

10. Jaki wyrok wykona Jehowa na religii fałszywej?

¹⁰ Jak Król Wieczności zapatruje się na religie, które zachęcają ludzi do wzajemnego mordowania albo które nawet nie kiwną palcem, gdy ich wierni zabijają swych współwyznawców? O Babilonie Wielkim, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej, w Księdze Objawienia 18:21, 24 powiedziano: „Pewien silny anioł podniósł kamień jak wielki kamień młyński i rzucił go w morze, mówiąc: ‚Tak Babilon, wielka metropolia, zostanie z rozmachem zrzucona i już nigdy nie będzie znaleziona. Tak, znaleziono w niej krew proroków i świętych, i tych wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi’”.

11. Jakie straszne rzeczy dzieją się w chrześcijaństwie?

¹¹ Jak zapowiadało proroctwo biblijne, w chrześcijaństwie dzieją się straszne rzeczy (porównaj Jeremiasza 5:30, 31; 23:14). Pleni się w nim niemoralność — głównie z powodu pobłażliwości kleru. W Stanach Zjednoczonych, kraju uważanym za chrześcijański, mniej więcej połowa wszystkich małżeństw kończy się rozwodem. Wśród wiernych gwałtownie wzrasta liczba ciąż u nieletnich i szerzy się homoseksualizm. Kapłani wykorzystują seksualnie dzieci — i nie są to odosobnione wypadki. Odszkodowania w sprawach wniesionych do sądu w ciągu dziesięciu lat mogą podobno kosztować Kościół katolicki w USA mniej więcej miliard dolarów. Chrześcijaństwo zlekceważyło ostrzeżenie apostoła Pawła z Listu 1 do Koryntian 6:9, 10: „A czyż nie wiecie, że nieprawi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni utrzymywani do celów sprzecznych z naturą, ani mężczyźni kładący się z mężczyznami, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani rzucający obelgi, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego”.

12. (a) W jaki sposób Król Wieczności podejmie działania przeciwko Babilonowi Wielkiemu? (b) Dlaczego słudzy Boży — w przeciwieństwie do chrześcijaństwa — zaśpiewają chórem „Alleluja”?

¹² Wkrótce Król Wieczności, Jehowa, reprezentowany przez swego niebiańskiego Naczelnego Wodza, Chrystusa Jezusa, da znak rozpoczęcia wielkiego ucisku. Wyrok Jehowy zostanie najpierw wykonany na chrześcijaństwie i wszystkich innych odłamach Babilonu Wielkiego (Objawienie 17:16, 17). Okażą się one niegodne wybawienia, które Jehowa zapewnia przez Jezusową ofiarę okupu. Pogardzają świętym imieniem Bożym (porównaj Ezechiela 39:7). Tymczasem jak na ironię w swych okazałych budowlach religijnych śpiewają chórem „Alleluja”! Usuwają drogocenne imię Jehowy ze swych przekładów biblijnych, a zdają się zapominać, że „Alleluja”, inaczej „Hallelujah”, znaczy „Wysławiajcie Jah” — przy czym „Jah” to skrócona forma imienia Jehowa. Słusznie więc Księga Objawienia 19:1-6 wspomina o chórach, które wkrótce zaśpiewają „Alleluja”, radując się z wykonania wyroku Bożego na Babilonie Wielkim.

13, 14. (a) Jakie doniosłe wydarzenia rozegrają się w następnej kolejności? (b) Jaki radosny finał czeka osoby bojące się Boga?

¹³ Następnie „przybędzie” Jezus, by ogłosić i wykonać wyroki na narodach i ludach. On sam zapowiedział: „Kiedy Syn człowieczy [Chrystus Jezus] przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie [sędziowskim]. I będą przed nim zebrane [na ziemi] wszystkie narody, i będzie oddzielał jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kóz. I postawi owce po swej prawicy, ale kozy po swej lewicy. Wtedy król powie do tych po swej prawicy: ‚Chodźcie, pobłogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata’” (Mateusza 25:31-34). W wersecie 46 dodano jeszcze, że należący do klasy kóz „odejdą w wieczne odcięcie, prawi zaś do życia wiecznego”.

¹⁴ W biblijnej Księdze Objawienia opisano, jak „Król królów i Pan panów”, czyli nasz niebiański Pan, Jezus Chrystus, ruszy wtedy do boju w Armagedonie, niosąc zagładę politycznym i handlowym składnikom systemu podległego Szatanowi. W ten sposób Chrystus wyleje ‛gniew srogiego zagniewania Boga Wszechmocnego’ na całą ziemską dziedzinę rządzoną przez Szatana. Kiedy ‛przeminie to, co poprzednie’, bogobojne osoby zostaną wprowadzone do chwalebnego nowego świata, w którym Bóg „otrze z ich oczu wszelką łzę” (Objawienie 19:11-16; 21:3-5).