-
Jedna trzoda, jeden pasterzStrażnica — 2010 | 15 marca
-
-
10, 11. (a) Jak urzeczywistnianie się słów Jezusa krzepi naszą wiarę? (b) Jakie nasuwa się pytanie dotyczące drugich owiec?
10 Jezus wspomniał o „drugich owcach”, które nie miały być z tej samej owczarni co „mała trzódka” jego namaszczonych duchem naśladowców (Jana 10:16; Łuk. 12:32). Oświadczył: „Te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna trzoda, jeden pasterz”. Urzeczywistnianie się tych słów naprawdę umacnia wiarę. Te dwie grupy ludzi — małe grono pomazańców oraz wielka rzesza drugich owiec — są ze sobą zespolone (odczytaj Zachariasza 8:23). Chociaż drugie owce nie usługują na wewnętrznym dziedzińcu duchowej świątyni, czynią to na jej zewnętrznym dziedzińcu.
-
-
Jedna trzoda, jeden pasterzStrażnica — 2010 | 15 marca
-
-
„Staną się moim ludem”
17, 18. Jak się urzeczywistniło proroctwo z Ezechiela 37:26, 27?
17 Jehowa tak zapowiedział jedność swego ludu: „Zawrę z nimi przymierze pokoju; będzie to przymierze z nimi po czas niezmierzony. I wyznaczę im miejsce oraz ich pomnożę, i umieszczę pośród nich moje sanktuarium na czas niezmierzony. I mój przybytek będzie nad nimi, i ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem” (Ezech. 37:26, 27).
18 Ze spełnienia się tej cudownej obietnicy, mającej formę przymierza pokoju, może odnieść pożytek każdy członek ludu Bożego. Jehowa wszystkim swym posłusznym sługom gwarantuje pokój. Ten przymiot, stanowiący rezultat działania ducha świętego, można bez trudu dostrzec w ich gronie. Wśród nich jest też sanktuarium Boga, które tu wyobraża czysty sposób oddawania Mu czci. Rzeczywiście stali się Jego ludem, ponieważ porzucili wszelkie formy bałwochwalstwa i wielbią Jehowę jako ich jedynego Boga.
19, 20. Kto należy do grona osób, które Jehowa nazywa ‛swoim ludem’, i co staje się możliwe dzięki nowemu przymierzu?
19 Jakże zachwyca okoliczność, że w naszych czasach widać jedność dwóch grup! Chociaż członkowie stale rozrastającej się wielkiej rzeszy nie żywią nadziei niebiańskiej, są dumni z tego, iż mogą towarzyszyć współwyznawcom, którzy ją mają. Przyłączyli się do Izraela Bożego, dzięki czemu znaleźli się w gronie osób, o których Jehowa mówi: „Mój lud”. To na nich spełnia się następujące proroctwo: „W owym dniu przyłączy się do Jehowy wiele narodów i staną się moim ludem; a ja będę przebywał pośród ciebie” (Zach. 2:11; 8:21; odczytaj Izajasza 65:22; Objawienie 21:3, 4).
20 Wszystko to Jehowa czyni za sprawą nowego przymierza. W skład narodu cieszącego się Jego uznaniem weszły miliony duchowych cudzoziemców (Mich. 4:1-5). Są oni zdecydowani dalej trzymać się tego przymierza, uznając jego postanowienia i wymagania (Izaj. 56:6, 7). Dzięki temu razem z Izraelem Bożym zaznają obfitych błogosławieństw w postaci trwałego pokoju. Obyś i ty mógł się nim cieszyć — teraz i przez całą wieczność!
-