1, 2. (a) Co świadczy o tym, że ludzie mają wrodzoną potrzebę korzystania ze wsparcia innych oraz umiejętność bycia wsparciem dla drugich? (b) Jaka krzywda spotyka niektóre dzieci?

LUDZIE mają wrodzoną potrzebę korzystania ze wsparcia innych osób oraz niezwykłą umiejętność bycia wsparciem dla drugich. Na przykład kiedy dziecko w czasie zabawy przewróci się i otrze kolano, często biegnie z płaczem do mamy albo taty. Rodzice nie są w stanie go uzdrowić, ale mogą je pocieszyć. Mogą spytać, co się stało, otrzeć łzy, przytulić, pogłaskać, a jeśli trzeba, opatrzyć ranę. Nie mija wiele czasu i dziecko przestaje płakać, a nieraz nawet wraca do zabawy. Po jakimś czasie rana się goi.

² Niestety, czasem dzieci spotyka o wiele większa krzywda. Niektóre z nich padają ofiarą wykorzystania seksualnego. Może się to zdarzyć raz lub trwać całymi latami. W obu wypadkach wykorzystanie seksualne zostawia głębokie rany emocjonalne. Czasem sprawca zostaje ukarany za to, co zrobił, a kiedy indziej może się wydawać, że uszedł bezkarnie. Ale nawet jeśli sprawiedliwość zostaje wymierzona szybko, dziecko może się zmagać ze skutkami wykorzystania jeszcze przez wiele lat po tym, jak dorośnie.

3. Co zgodnie z 2 Koryntian 1:3, 4 jest wolą Jehowy i jakimi pytaniami się zajmiemy?

³ Z jakiej pomocy może skorzystać dorosły chrześcijanin, który w dzieciństwie został wykorzystany i z tego powodu cierpi emocjonalnie? (Odczytaj 2 Koryntian 1:3, 4). Jehowa pragnie, żeby Jego owce zostały otoczone miłością i otrzymały potrzebne wsparcie. Zajmijmy się więc trzema pytaniami: 1) Dlaczego osoby, które w dzieciństwie zostały wykorzystane seksualnie, mogą potrzebować wsparcia? 2) Kto może im go udzielić? 3) Jak skutecznie podnosić na duchu takie osoby?

DLACZEGO POTRZEBUJĄ WSPARCIA?

4, 5. (a) Dlaczego to ważne, żeby sobie uświadomić, że dzieci różnią się od dorosłych? (b) Jak fakt, że dziecko zostało wykorzystane, może się odbić na jego zdolności darzenia innych zaufaniem?

⁴ Czasem dorośli, którzy w dzieciństwie zostali wykorzystani, mimo upływu wielu lat mogą nadal potrzebować wsparcia. Dlaczego? Żeby to zrozumieć, w pierwszej kolejności musimy sobie uświadomić, że dzieci i dorośli bardzo się od siebie różnią. Zwykle kiedy dziecko zostaje skrzywdzone, odbija się to na nim inaczej niż na dorosłym. Rozważmy niektóre powody.

⁵ Dzieci potrzebują bliskiej, opartej na zaufaniu więzi z osobami, które je wychowują i się o nie troszczą. Dzięki takiej bliskiej więzi dzieci czują się bezpieczne i uczą się ufać także innym osobom, które je kochają (Ps. 22:9). Niestety, do wykorzystania dochodzi najczęściej w domu, a sprawcą okazuje się krewny albo przyjaciel rodziny. To ogromne nadużycie zaufania dziecka może mu bardzo utrudnić zaufanie komukolwiek, nawet wiele lat później.

6. Dlaczego wykorzystywanie seksualne jest okrutne i jakie może pociągać za sobą konsekwencje?

⁶ Dzieci są bezbronne, a wykorzystywanie seksualne jest okrutne i bardzo je krzywdzi. Zmuszanie dzieci do praktyk seksualnych na wiele lat, zanim dojrzeją i będą gotowe do zawarcia małżeństwa i współżycia, może im wyrządzić ogromną krzywdę. Wykorzystanie może bardzo wypaczyć ich pogląd na seks oraz to, co myślą o sobie i o osobach, które starają się do nich przybliżyć.

7. (a) Dlaczego dziecko można łatwo oszukać i w jaki sposób niektórzy mogą próbować to zrobić? (b) Do czego mogą doprowadzić kłamstwa takich osób?

⁷ Dzieci nie mają w pełni rozwiniętej zdolności myślenia, podejmowania decyzji oraz dostrzegania i unikania niebezpieczeństw (1 Kor. 13:11). Dlatego łatwo je oszukać i wykorzystać. Osoby, które to robią, uczą dzieci niebezpiecznych kłamstw, na przykład że to one są winne tego, co się stało, że o tym, co je spotkało, nie wolno nikomu powiedzieć, że jeśli to zrobią, to i tak nikt nie uwierzy ani nie zareaguje, albo że kontakty seksualne między dorosłym a dzieckiem są czymś normalnym i świadczą o szczerej miłości. Takie kłamstwa mogą wypaczyć sposób myślenia dziecka i przez długie lata utrudniać mu dostrzeżenie prawdy. Pod ich wpływem może ono rosnąć w przekonaniu, że jest nieczyste i nie zasługuje na niczyją miłość ani wsparcie.

8. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa potrafi pocieszyć skrzywdzone osoby?

⁸ Nic dziwnego, że szkody wyrządzone przez wykorzystywanie seksualne mogą dawać o sobie znać przez długie lata. Jest to więc bardzo okrutne przestępstwo. Fakt, że jest ono powszechne, wyraźnie dowodzi, że żyjemy w „dniach ostatnich” — w czasach, w których ludzie mieli być „pozbawieni naturalnych uczuć”, a ‛niegodziwi i oszuści coraz bardziej brnąć w zło’ (2 Tym. 3:1-5, 13). Szatan stara się popychać ludzi do robienia strasznych rzeczy i to bardzo smutne, kiedy oni mu na to pozwalają. Jednak Jehowa jest o wiele potężniejszy niż Szatan i ci, którzy spełniają jego wolę. Doskonale wie, co Szatan robi. Możemy być pewni, że Jehowa jest w pełni świadomy bólu, który nas spotyka, oraz że potrafi zapewnić nam potrzebne pokrzepienie. To dla nas powód do szczęścia, że możemy służyć „Bogu wszelkiego pocieszenia”, który „nas pociesza we wszystkich naszych próbach, żebyśmy my mogli pocieszać innych, bez względu na to, jaką próbę przechodzą — żebyśmy nieśli im pocieszenie, które sami otrzymaliśmy od Boga” (2 Kor. 1:3, 4). Ale kim posługuje się Jehowa, żeby nas pocieszyć?

KTO MOŻE PODNOSIĆ NA DUCHU?

9. Co w myśl słów Dawida zapisanych w Psalmie 27:10 Jehowa zrobi dla osób, którym rodzice nie zapewnili odpowiedniej opieki?

⁹ Pocieszenia szczególnie mogą potrzebować osoby, które zostały wykorzystane na skutek zaniedbań rodziców albo które zostały wykorzystane przez kogoś bliskiego. Psalmista Dawid wiedział, że najbardziej godnym zaufania pocieszycielem jest Jehowa (odczytaj Psalm 27:10). Wierzył, że On przygarnia tych, którzy zostali skrzywdzeni przez kogoś z rodziny. W jaki sposób Jehowa to robi? Posługuje się swoimi wiernymi sługami. Nasi współwyznawcy tworzą naszą duchową rodzinę. Na przykład Jezus mówił o osobach, które razem z nim wielbiły Jehowę, że są jego braćmi, siostrami i matkami (Mat. 12:48-50).

10. Jak apostoł Paweł opisał swoją pracę jako starszego?

¹⁰ Rozważmy przykład tego, jak zbór może okazać się dla nas rodziną. Apostoł Paweł był ciężko pracującym, wiernym starszym. Dawał dobry przykład i pod natchnieniem napisał nawet, że inni powinni go naśladować, tak jak on naśladuje Chrystusa (1 Kor. 11:1). Zwróć uwagę, jak Paweł opisał swoją pracę jako starszego: „Staliśmy się wśród was delikatni jak karmiąca matka, która czule troszczy się o swoje dzieci” (1 Tes. 2:7). Również obecnie starsi mogą starać się wyrażać myśli w delikatny sposób, kiedy na podstawie Biblii pocieszają potrzebujące tego osoby.

11. Co świadczy o tym, że nie tylko starsi mogą pocieszać innych?

¹¹ Czy tylko starsi mogą pocieszać ofiary wykorzystania? Nie. Wszystkich nas dotyczy polecenie: „Wciąż więc pocieszajcie się nawzajem” (1 Tes. 4:18). Siostrom potrzebującym pokrzepienia bardzo mogą pomóc dojrzałe chrześcijanki. Jehowa trafnie porównał samego siebie do matki pocieszającej syna (Izaj. 66:13). Biblia zawiera przykłady kobiet, które były pocieszeniem dla osób w potrzebie (Hioba 42:11). Jehowa na pewno bardzo się cieszy, kiedy widzi chrześcijanki, które wspierają siostry cierpiące pod względem emocjonalnym. W pewnych sytuacjach starsi mogą dyskretnie poprosić dojrzałą chrześcijankę, żeby pomogła innej siostrzeb.

JAK POCIESZAĆ?

12. Czego powinniśmy unikać?

¹² Oczywiście nie chcemy wnikać w prywatne sprawy naszych współwyznawców, jeśli nie chcą o nich rozmawiać (1 Tes. 4:11). Ale co możemy zrobić dla osób, które potrzebują pomocy i chcą z niej skorzystać? Omówmy pięć sposobów, o których uczymy się z Biblii.

13. Co zgodnie z 1 Królów 19:5-8 zrobił dla Eliasza anioł Jehowy i jak możemy go naśladować?

¹³ Zapewniaj praktyczną pomoc. Kiedy prorok Eliasz był zmuszony uciekać przed ludźmi, którzy chcieli go zabić, poczuł się tak przygnębiony, że pragnął umrzeć. Jehowa posłał potężnego anioła, żeby odwiedził zniechęconego proroka. Anioł udzielił Eliaszowi praktycznej pomocy. Dał mu gorący posiłek i zachęcił go, żeby jadł (odczytaj 1 Królów 19:5-8). To sprawozdanie ilustruje ważną prawdę: Czasem prosty gest może zdziałać dużo dobrego. Posiłek, drobny prezent albo przemyślany list mogą upewnić przygnębionego brata czy siostrę o naszej miłości i trosce. Nawet jeśli niełatwo nam zdobyć się na rozmowę o czyichś bardzo osobistych i bolesnych przeżyciach, możliwe, że potrafimy pomóc w taki praktyczny sposób.

14. Czego uczymy się ze sprawozdania biblijnego o Eliaszu?

¹⁴ Zapewnij przygnębionej osobie poczucie bezpieczeństwa. Ze sprawozdania biblijnego o Eliaszu uczymy się czegoś jeszcze. Jehowa w cudowny sposób dodał prorokowi sił potrzebnych, żeby pokonać drogę do góry Horeb. Możliwe, że w tym dalekim miejscu, w którym setki lat wcześniej Bóg zawarł przymierze z Izraelitami, Eliasz poczuł się bezpiecznie. Mógł być spokojny, że znalazł się poza zasięgiem tych, którzy chcieli go skrzywdzić. Czego nas to uczy? Jeśli chcemy pocieszyć ofiarę wykorzystania, prawdopodobnie najpierw będziemy musieli sprawić, żeby poczuła się bezpieczna. Na przykład starsi powinni pamiętać, że przygnębiona siostra może czuć się bezpieczniej i pewniej w domu, w swobodnej atmosferze pijąc herbatę, niż w pokoju narad w Sali Królestwa. W wypadku pewnych osób może być jednak na odwrót.

15, 16. Co to znaczy być dobrym słuchaczem?

¹⁵ Bądź dobrym słuchaczem. W Biblii znajdujemy jasną radę: „Każdy powinien być chętny do słuchania, nieskłonny do mówienia” (Jak. 1:19). Czy jesteśmy dobrymi słuchaczami? Może się nam wydawać, że słuchanie to czynność bierna — że chodzi tylko o to, żeby patrzeć na kogoś i nic nie mówić. Ale umiejętność słuchania oznacza o wiele więcej. Na przykład kiedy Eliasz w końcu powiedział Jehowie, jak bardzo jest mu źle, Jehowa naprawdę go słuchał. Dostrzegł, że Eliasz się boi, czuje się samotny i uważa, że cała jego praca poszła na marne. Życzliwie odniósł się do każdego z tych zmartwień. Pokazał, że naprawdę słuchał Eliasza (1 Król. 19:9-11, 15-18).

¹⁶ Jak możemy okazywać troskę i współczucie, kiedy słuchamy? Czasem, żeby wyrazić to, co czujemy, wystarczy kilka taktownych, ciepłych słów. Mógłbyś powiedzieć: „Bardzo mi przykro, że spotkało cię coś takiego. Żadne dziecko nie powinno być tak traktowane!”. Albo zadać jedno lub dwa pytania, żeby upewnić się, czy dobrze rozumiesz, co czuje przygnębiony przyjaciel. Mógłbyś spytać: „Czy możesz mi pomóc zrozumieć, co masz na myśli?” lub „Kiedy powiedziałeś, że..., czy dobrze zrozumiałem, że...?”. Takie życzliwe zainteresowanie może upewnić twojego rozmówcę, że naprawdę go słuchasz i chcesz go dobrze zrozumieć (1 Kor. 13:4, 7).

17. Dlaczego powinniśmy być cierpliwi i „nieskłonni do mówienia”?

¹⁷ Pamiętaj jednak, żeby „być nieskłonnym do mówienia”. Nie przerywaj, żeby udzielić rady albo sprostować czyjś sposób myślenia. I bądź cierpliwy! Kiedy Eliasz wreszcie otworzył przed Jehową swoje serce, był bardzo przygnębiony i wpłynęło to na jego słowa. Jehowa umocnił wiarę Eliasza, ale potem prorok znowu wyraził swoje uczucia, używając tych samych słów (1 Król. 19:9, 10, 13, 14). Czego nas to uczy? Czasem przygnębionym osobom nie wystarczy, że raz wyrzucą z siebie to, co czują. Niektórzy potrzebują to zrobić wiele razy. Tak jak Jehowa, chcemy ich wtedy cierpliwie słuchać. Zamiast sugerować jakieś rozwiązanie, lepiej okazywać życzliwość i współczucie (1 Piotra 3:8).

18. Jak nasze modlitwy mogą podnieść na duchu kogoś, kto cierpi?

¹⁸ Żarliwie się módl z cierpiącą osobą. Bardzo przygnębione osoby mogą nie być w stanie się modlić. Czasem ktoś taki czuje się niegodny tego, żeby zwrócić się do Jehowy. Jeśli chcemy mu pomóc, możemy zaproponować, że pomodlimy się razem, i w modlitwie posługiwać się imieniem tej osoby. Możemy powiedzieć Jehowie, jak bardzo nam i naszym współwyznawcom na niej zależy. Prośmy Jehowę, żeby pomógł swojemu cennemu słudze odzyskać spokój i żeby go pocieszył. Takie modlitwy często bardzo podnoszą na duchu (Jak. 5:16).

19. Co pomoże nam się przygotować do tego, żeby kogoś pocieszyć?

¹⁹ Używaj słów, które przynoszą ulgę i pocieszają. Zanim coś powiesz, pomyśl. Bezmyślne słowa mogą ranić, życzliwe — leczyć (Prz. 12:18). Dlatego módl się do Jehowy o pomoc w znalezieniu życzliwych, kojących i zachęcających słów. Pamiętaj, że nic, co powiemy, nie będzie miało takiego wpływu, jak zawarte w Biblii wypowiedzi samego Jehowy (Hebr. 4:12).

20. O czym z powodu przeżyć mogą być przekonane niektóre osoby i co chcemy im przypominać?

²⁰ Bracia i siostry, którzy zostali kiedyś wykorzystani seksualnie, mogli dojść do przekonania, że są nieczyści, nic niewarci, niekochani i niegodni niczyjej miłości. Ale to nieprawda! Dlatego, korzystając z Biblii, przypominaj im o tym, że Jehowa bardzo ich ceni (zobacz ramkę „Wersety, które podnoszą na duchu”). Pomyśl o tym, jak pewien anioł życzliwie pokrzepił proroka Daniela, który był słaby i przygnębiony. Jehowa chciał, żeby Daniel wiedział, że On bardzo go ceni (Dan. 10:2, 11, 19). Podobnie jest z naszymi pogrążonymi w smutku braćmi i siostrami — są dla Jehowy bardzo cenni!

21. Co czeka wszystkich nieokazujących skruchy grzeszników i co obecnie powinniśmy być zdecydowani robić?

²¹ Gdy pocieszamy innych, przypominamy im o miłości Jehowy. Nigdy nie powinniśmy zapominać, że Jehowa jest też Bogiem sprawiedliwości. Żaden przypadek wykorzystania nie jest przed Nim ukryty. On widzi wszystko i dopilnuje, żeby nieokazujący skruchy grzesznicy zostali ukarani (Liczb 14:18). Tymczasem róbmy, co możemy, żeby okazać miłość ofiarom wykorzystania. Cieszymy się bardzo z tego, że Jehowa raz na zawsze uleczy wszelkie rany, które zadaje nam Szatan i jego świat. Wkrótce żadne bolesne wspomnienie nie przyjdzie nam już więcej na myśl (Izaj. 65:17).

1-3. (a) Jak według Psalmu 5:4-6 Jehowa zapatruje się na niegodziwość? (b) Dlaczego można powiedzieć, że wykorzystywanie dzieci stoi w jawnej sprzeczności z „prawem Chrystusowym”?

BÓG JEHOWA nienawidzi wszelkich form niegodziwości (odczytaj Psalm 5:4-6). Jak bardzo musi więc nienawidzić wyjątkowo ohydnego grzechu, jakim jest seksualne wykorzystywanie dzieci! Jako Jego Świadkowie my też brzydzimy się takim postępowaniem i nie tolerujemy go w zborze chrześcijańskim (Rzym. 12:9; Hebr. 12:15, 16).

² Wszelkie formy wykorzystywania dzieci stoją w jawnej sprzeczności z „prawem Chrystusowym” (Gal. 6:2). Dlaczego można tak powiedzieć? Jak się dowiedzieliśmy z poprzedniego artykułu, prawo Chrystusowe — czyli wszystko, czego Jezus uczył słowami i przykładem — opiera się na miłości i jest zawsze sprawiedliwe. Kierując się tym prawem, prawdziwi chrześcijanie zapewniają dzieciom poczucie bezpieczeństwa i otaczają je szczerą miłością. Natomiast wykorzystywanie dzieci jest samolubne i złe. Sprawia, że dziecko traci poczucie bezpieczeństwa i czuje się niekochane.

³ Niestety, wykorzystywanie seksualne dzieci stało się na świecie istną plagą, z powodu której cierpią również prawdziwi chrześcijanie. Dlaczego? Jest mnóstwo „ludzi niegodziwych i oszustów”, a niektórzy z nich usiłują dostać się do zboru (2 Tym. 3:13). Poza tym niektóre osoby twierdzące, że do niego należą, uległy spaczonym pragnieniom swojego ciała i wykorzystały seksualnie jakieś dziecko. W tym artykule wyjaśnimy, dlaczego wykorzystywanie dzieci to bardzo poważny grzech. Następnie rozważymy, co robią starsi, kiedy ktoś dopuści się zła, w tym seksualnego wykorzystania dziecka. Zastanowimy się też, jaką ochronę mogą zapewnić dzieciom rodziceb.

BARDZO POWAŻNY GRZECH

4, 5. Dlaczego wykorzystanie seksualne dziecka jest grzechem przeciwko ofierze?

⁴ Wykorzystanie seksualne dziecka ma długofalowe następstwa. Zadaje cierpienie ofierze i osobom, dla których jest ważna — krewnym oraz współwyznawcom. Jeśli ktoś wykorzystuje dziecko, dopuszcza się bardzo poważnego grzechu.

⁵ Grzech przeciwko ofierzec. Krzywdzenie kogoś i przysparzanie mu cierpień jest grzechem. Jak wskazano w następnym artykule, sprawca seksualnego wykorzystania dziecka dopuszcza się właśnie czegoś takiego — zadaje niewyobrażalne rany. Zdradza zaufanie dziecka i ograbia je z poczucia bezpieczeństwa. Musimy chronić dzieci przed taką niegodziwością i wspierać oraz pocieszać tych, którzy zostali skrzywdzeni (1 Tes. 5:14).

6, 7. Dlaczego wykorzystanie dziecka jest grzechem przeciwko zborowi i władzom świeckim?

⁶ Grzech przeciwko zborowi. Jeśli ktoś ze zboru dopuszcza się seksualnego wykorzystania dziecka, ściąga na zbór hańbę (Mat. 5:16; 1 Piotra 2:12). Jakie to niesprawiedliwe wobec milionów wiernych chrześcijan, którzy prowadzą „ciężką walkę o wiarę”! (Judy 3). Nie tolerujemy wśród nas osób, które dopuszczają się zła, nie okazują za nie skruchy i hańbią dobre imię zboru.

⁷ Grzech przeciwko władzom świeckim. Chrześcijanie mają być ‛podporządkowani władzom zwierzchnim’ (Rzym. 13:1). Dowodzimy takiego podporządkowania, gdy szanujemy prawa ustanowione w danym kraju. Jeśli osoba należąca do zboru złamie prawo, na przykład przez wykorzystanie dziecka, to grzeszy przeciwko władzom świeckim (por. Dzieje 25:8). Chociaż starsi nie są uprawnieni do egzekwowania prawa danego kraju, to nie chronią sprawcy wykorzystania seksualnego przed prawnymi konsekwencjami jego czynu (Rzym. 13:4). Grzesznik zbierze to, co posiał (Gal. 6:7).

8. Co Jehowa sądzi o grzechu przeciwko innemu człowiekowi?

⁸ Przede wszystkim grzech przeciwko Bogu (Ps. 51:4). Kiedy człowiek grzeszy przeciwko innemu człowiekowi, to jednocześnie grzeszy przeciwko Bogu. Rozważmy przykład z Prawa danego Izraelitom. Mówiło ono, że jeśli ktoś okradł albo oszukał bliźniego, to „postąpił niewiernie wobec Jehowy” (Kapł. 6:2-4). Nie ma więc wątpliwości, że jeśli ktoś ze zboru wykorzystuje seksualnie dziecko i ograbia je w ten sposób z poczucia bezpieczeństwa, to dopuszcza się niewierności wobec Boga. Taki człowiek hańbi imię Jehowy. Z tego powodu wykorzystywanie seksualne dzieci jest odrażającym grzechem przeciwko Bogu i zasługuje na potępienie.

9. Jakie oparte na Biblii wskazówki od lat zapewnia organizacja Jehowy i dlaczego?

⁹ Organizacja Jehowy od lat publikuje wiele opartych na Biblii materiałów dotyczących wykorzystywania dzieci. Na przykład artykuły w Strażnicy i Przebudźcie się! omawiały, jak osoby poszkodowane mogą sobie radzić z ranami emocjonalnymi, jak inni mogą je wspierać i pokrzepiać oraz jak rodzice mogą chronić swoje dzieci. Starsi zboru otrzymują oparte na Biblii szczegółowe wskazówki i są szkoleni, jak postępować, gdy ktoś dopuści się grzechu wykorzystania seksualnego dziecka. Organizacja regularnie uaktualnia te wskazówki. Dlaczego? Żeby mieć pewność, że nasz sposób postępowania jest zgodny z prawem Chrystusowym.

POSTĘPOWANIE W WYPADKU POWAŻNYCH GRZECHÓW

10-12. (a) O czym pamiętają i co starannie rozważają starsi, kiedy zajmują się sprawami dotyczącymi poważnych grzechów? (b) Co zgodnie z Jakuba 5:14, 15 starsi próbują zrobić?

¹⁰ Kiedy starsi zajmują się sprawami dotyczącymi poważnych grzechów, pamiętają o prawie Chrystusowym. Wymaga ono, żeby traktowali trzodę z miłością i robili to, co sprawiedliwe w oczach Boga. Dlatego jeśli dowiedzą się o czyimś poważnym grzechu, muszą starannie rozważyć kilka spraw. Przede wszystkim zależy im na tym, żeby imię Jehowy było uświęcane (Kapł. 22:31, 32; Mat. 6:9). Są też żywo zainteresowani duchowym dobrem braci i sióstr i chcą pomóc każdemu, kto został skrzywdzony.

¹¹ Ponadto jeśli winowajca należy do zboru, starsi próbują ustalić, czy okazuje szczerą skruchę, i jeśli tak jest, to starają się pomóc mu odbudować więź z Jehową (odczytaj Jakuba 5:14, 15). Chrześcijanin, który ulega złym pragnieniom i dopuszcza się poważnego grzechu, jest chory duchowo. Oznacza to, że utracił dobre relacje z Jehowąd. W pewnym sensie starsi są więc duchowymi lekarzami. Starają się ‛uzdrowić chorego’ — w tym wypadku winowajcę. Ich pochodzące z Biblii rady mogą mu pomóc naprawić stosunki z Bogiem, ale tylko pod warunkiem, że okazuje szczerą skruchę (Dzieje 3:19; 2 Kor. 2:5-10).

¹² Jak widać, starsi mają bardzo odpowiedzialne zadanie. Troszczą się o trzodę powierzoną im przez Boga (1 Piotra 5:1-3). Chcą, żeby bracia i siostry czuli się w zborze bezpieczni. Dlatego gdy starsi zostaną poinformowani o jakimś poważnym grzechu, w tym o wykorzystaniu dziecka, działają natychmiast. Co robią? Rozważmy pytania rozpoczynające akapity 13, 15 i 17.

13, 14. Czy starsi stosują się do prawa świeckiego dotyczącego zgłaszania sytuacji, w których ktoś zostaje oskarżony o seksualne wykorzystanie dziecka? Wyjaśnij.

¹³ Czy starsi stosują się do prawa świeckiego dotyczącego zgłaszania władzom sytuacji, w których ktoś zostaje oskarżony o seksualne wykorzystanie dziecka? Tak. Tam, gdzie takie prawa obowiązują, starsi stosują się do nich (Rzym. 13:1). Nie są one sprzeczne z prawami Bożymi (Dzieje 5:28, 29). Dlatego kiedy starsi dowiedzą się, że jakieś dziecko mogło zostać wykorzystane, od razu kontaktują się z Biurem Oddziału i pytają, w jaki sposób powinni zastosować się do przepisów dotyczących zgłaszania takich spraw.

¹⁴ Ofiary wykorzystania seksualnego, ich rodzice oraz inne osoby znające daną sprawę są zapewniane przez starszych, że mają pełne prawo zgłosić ją władzom świeckim. A co, jeśli takie zgłoszenie dotyczy kogoś ze zboru i sprawa staje się znana w danej społeczności? Czy chrześcijanin, który poinformował władze, powinien czuć się winny, że zniesławił imię Boże? Nie. To sprawca wykorzystania jest tym, który sprowadza hańbę na imię Jehowy.

15, 16. (a) Dlaczego zgodnie z 1 Tymoteusza 5:19 potrzeba zeznań dwóch świadków, żeby starsi powołali komitet sądowniczy? (b) Co robią starsi, kiedy dowiadują się, że ktoś ze zboru jest oskarżany o wykorzystanie dziecka?

¹⁵ Dlaczego w zborze, zanim starsi podejmą działania sądownicze, potrzeba zeznań co najmniej dwóch świadków? Ponieważ takie wymaganie wchodzi w skład wysokich norm sprawiedliwości podanych w Biblii. Jeśli ktoś nie przyznaje się do grzechu, potrzeba dwóch świadków, żeby potwierdzić dany zarzut i żeby starsi mogli powołać komitet sądowniczy (Powt. Pr. 19:15; Mat. 18:16; odczytaj 1 Tymoteusza 5:19). Czy w takim razie potrzeba dwóch świadków, zanim poinformuje się władze, że ktoś prawdopodobnie wykorzystał dziecko? Nie. Starsi albo inne osoby nie potrzebują zeznań dwóch świadków, żeby poinformować władze, że mogło dojść do przestępstwa.

¹⁶ Gdy starsi dowiadują się, że ktoś ze zboru jest oskarżany o wykorzystanie seksualne dziecka, robią wszystko, żeby zastosować się do wszelkich przepisów prawa świeckiego dotyczących zgłaszania tego typu spraw, a potem na podstawie Biblii ustalają, czy należy powołać komitet sądowniczy. Jeśli oskarżony nie przyznaje się do winy, starsi analizują zeznania świadków. Jeżeli jest przynajmniej dwóch świadków — oskarżyciel i ktoś jeszcze, kto także może potwierdzić dane zdarzenie albo inne przypadki wykorzystania dzieci przez oskarżonego — starsi powołują komitet sądowniczye. Brak drugiego świadka nie oznacza, że oskarżyciel jest niewiarygodny. Nawet jeśli zarzutu nie da się potwierdzić zeznaniami dwóch świadków, starsi mają świadomość, że mogło dojść do popełnienia poważnego grzechu, który wyrządził innym wielką krzywdę. Cały czas zapewniają wsparcie osobom, które mogły ucierpieć. Poza tym starsi zachowują czujność, żeby chronić zbór przed potencjalnym niebezpieczeństwem ze strony domniemanego sprawcy (Dzieje 20:28).

17, 18. Wyjaśnij, jaką rolę odgrywa komitet sądowniczy.

¹⁷ Jaka jest rola komitetu sądowniczego? Określenie „sądowniczy” nie oznacza, że starsi osądzają albo decydują, czy sprawca powinien zostać ukarany przez władze za złamanie prawa. Starsi nie wtrącają się w to, jak jest egzekwowane prawo; orzekanie w sprawach karnych zostawiają władzom świeckim (Rzym. 13:2-4; Tyt. 3:1). Osądzają natomiast, czyli decydują, czy dana osoba może pozostać w zborze.

¹⁸ Kiedy starsi usługują w komitecie sądowniczym, rozsądzają w sprawach duchowych, czyli religijnych. Na podstawie Biblii ustalają, czy sprawca wykorzystania okazuje skruchę, czy nie. Jeżeli jej nie okazuje, zostaje wykluczony, o czym informuje się zbór (1 Kor. 5:11-13). Natomiast jeśli okazuje skruchę, może pozostać w zborze. Starsi poinformują go jednak, że być może już nigdy nie otrzyma żadnych przywilejów ani odpowiedzialnych zadań. W trosce o dobro małoletnich dzieci w zborze starsi mogą na osobności ostrzec rodziców o potrzebie zwrócenia bacznej uwagi na kontakty ich dziecka z daną osobą. W takiej sytuacji starsi nie wyjawiają tożsamości osób pokrzywdzonych.

JAK MOŻESZ CHRONIĆ SWOJE DZIECI

19-22. Co mogą robić rodzice, żeby chronić swoje dzieci? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

¹⁹ Na kim spoczywa główna odpowiedzialność za chronienie dzieci? Na rodzicachf. Wasze dzieci są waszym skarbem, „darem od Jehowy” (Ps. 127:3). Dlatego to wy jesteście odpowiedzialni za ich ochronę. Co możecie zrobić, żeby zapewnić im bezpieczeństwo?

²⁰ Po pierwsze, dowiedz się więcej o nadużyciach seksualnych. Dowiedz się, jacy ludzie wykorzystują dzieci i jakich metod używają, żeby je zwieść. Dostrzegaj potencjalne zagrożenia (Prz. 22:3; 24:3). Pamiętaj, że w większości wypadków sprawcą wykorzystania jest osoba, którą dziecko już zna i której ufa.

²¹ Po drugie, dbaj o otwartą wymianę myśli z dziećmi (Powt. Pr. 6:6, 7). Oznacza to, że musisz uważnie ich słuchać (Jak. 1:19). Dzieci, które wykorzystano, często nie chcą o tym powiedzieć. Mogą się bać, że nikt im nie uwierzy. Mogły też zostać zastraszone przez sprawcę. Jeśli wyczujesz, że coś jest nie tak, życzliwie zachęć je do rozmowy przez zadawanie pytań, a potem cierpliwie słuchaj tego, co mówią.

²² Po trzecie, ucz swoje dzieci. Wyjaśniaj im — stosownie do ich wieku — pewne sprawy związane z seksem. Naucz je, co powiedzieć i jak się zachować, jeśli ktoś próbuje je dotknąć w niestosowny sposób. Wykorzystaj przygotowane przez organizację Bożą informacje dotyczące tego, jak chronić dzieci (zobacz ramkę „Dowiedzcie się więcej”).

23. Co myślimy o wykorzystywaniu dzieci i na jakie pytanie odpowie kolejny artykuł?

²³ Jako Świadkowie Jehowy uważamy, że seksualne wykorzystywanie dzieci to bardzo poważny grzech i odrażające przestępstwo. Opieramy się na prawie Chrystusowym i dlatego nie chronimy sprawców przed konsekwencjami ich czynów. A co możemy zrobić dla ofiar? Na to pytanie odpowie kolejny artykuł.