ASZKENAZ

1. Pierwszy z wymienionych trzech synów Gomera, syna Jafeta (Rdz 10:3; 1Kn 1:6).

W średniowiecznych (i późniejszych) tekstach żydowskich określenie „Aszkenaz” odnoszono do Niemców, a ściślej mówiąc, do ziem niemieckich. Stąd nawet dzisiaj Żydzi z Niemiec i sąsiednich krajów nazywani są Aszkenazyjczykami, w odróżnieniu od Sefardyjczyków — Żydów z Hiszpanii i Portugalii.

2. W Jeremiasza 51:27 wspomniano, że w okresie upadku Babilonu (539 p.n.e.) sprzymierzą się przeciwko niemu królestwa Aszkenaz, Ararat i Minni. Jak się przypuszcza, Ararat leżało w okolicach jeziora Wan na Wyżynie Armeńskiej, a Minni (w inskrypcjach asyryjskich „Mannai”) na pd. wsch. od tego jeziora, jest więc całkiem prawdopodobne, że królestwo Aszkenaz też znajdowało się w tamtym regionie — być może bardziej na pn., między Morzem Czarnym i Morzem Kaspijskim.

Zdaniem archeologów nazwa Aszkenaz to odpowiednik asyryjskiego terminu Aszguzai, odnoszonego do Scytów, którzy w starożytności zamieszkiwali okolice Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego. Na tabliczkach klinowych opisano, jak w VII w. p.n.e. plemię to zawarło sojusz z państwem Mannai (Minni) i podniosło bunt przeciw Asyrii.