BÓG uważnie obserwował Ziemię, którą przygotowywał na mieszkanie dla ludzi. Widział, że wszystko, co robi, jest dobre. A po wykonaniu tej pracy oświadczył nawet, iż jest to „bardzo dobre” (Rodzaju 1:12, 18, 21, 25, 31). Zanim jednak wypowiedział ten trafny wniosek, wspomniał o czymś, co ‛nie było dobre’. Rzecz jasna nie uczynił niczego niedoskonałego. Chodziło po prostu o to, że jeszcze nie zakończył stwarzania. Jehowa rzekł: „Człowiekowi nie jest dobrze pozostawać samemu. Uczynię dla niego pomoc jako jego uzupełnienie” (Rodzaju 2:18).

Mężczyzna potrzebował ‛pomocnicy’ i oto ją otrzymał. Ewa była doskonałym uzupełnieniem Adama — w troszczeniu się o ich rajski dom i zwierzęta, w wydawaniu na świat dzieci oraz w dostarczaniu bodźców do rozwoju intelektualnego i zapewnianiu wsparcia, jakiego udziela prawdziwy towarzysz (Rodzaju 1:26-30).