Według trzeciego poglądu, dobrze harmonizującego z treścią Biblii, słowo „Hebrajczyk” (ʽIwrí) wywodzi się od imienia Eber (ʽÉwer), które nosił prawnuk Sema i przodek Abrahama (Rdz 11:10-26). Co prawda o Eberze nie wiadomo nic ponad to, że występuje w rodowodzie łączącym Sema z Abrahamem. Nie odnotowano żadnego niezwykłego czynu ani osobistych przymiotów, które mogłyby wyjaśniać, dlaczego potomkowie Ebera tak wyróżnili jego imię. Warto jednak zauważyć, że wyszczególniono go w Rodzaju 10:21, gdzie Sema określono mianem „praojca wszystkich synów Ebera”. A kilkaset lat po śmierci Ebera nazywano jego imieniem pewien lud albo region, co wynika z proroctwa Balaama, wypowiedzianego w XV w. p.n.e. (Lb 24:24). Jeżeli nazwa „Hebrajczycy” pochodzi od Ebera, pozwalałoby to powiązać Izraelitów z jednym z „rodów” wywodzących się od Noego, a wyliczonych w Rodzaju 10:1-32.

Całkiem więc możliwe, iż Bóg zadbał o osobne wymienienie Ebera w rodowodach, aby podkreślić, że błogosławieństwo udzielone Semowi przez Noego znajdzie spełnienie zwłaszcza na potomkach Ebera — jak się później okazało, przede wszystkim na Izraelitach. Wyszczególnienie Ebera mogło też mieć na celu wskazanie na linię rodową prowadzącą do Potomka obiecanego przez Jehowę w proroctwie z Rodzaju 3:15. W takim wypadku Eber stanowiłby ważne ogniwo pomiędzy Semem i Abrahamem. Harmonizowałoby z tym nazywanie Jehowy „Bogiem Hebrajczyków”.