Listy Pawła do zborów

NOWO powstały zbór chrześcijański miał odegrać znaczącą rolę w realizacji zamierzenia Jehowy. Ale ówcześni chrześcijanie szybko napotkali zaciekły sprzeciw. Czy dochowają wierności Bogu w obliczu prześladowań i czy poradzą sobie z trudniej zauważalnymi zagrożeniami wewnątrz zboru? Chrześcijańskie Pisma Greckie zawierają 21 listów z cennymi radami i zachętami.

Czternaście z tych listów — od Rzymian do Hebrajczyków — napisał apostoł Paweł. Ich nazwy pokazują, do kogo były adresowane — czy do konkretnej osoby, czy do członków określonego zboru. Przyjrzyjmy się niektórym sprawom poruszonym przez Pawła.

Pouczenia dotyczące postępowania i zasad moralnych. Ludzie, którzy dopuszczają się rozpusty, cudzołóstwa i innych poważnych grzechów, „nie odziedziczą królestwa Bożego” (Galatów 5:19-21; 1 Koryntian 6:9-11). Słudzy Boży bez względu na pochodzenie muszą być zjednoczeni (Rzymian 2:11; Efezjan 4:1-6). Powinni też ochoczo pomagać współwyznawcom będącym w potrzebie (2 Koryntian 9:7). Poza tym Paweł nawołuje: „Nieustannie się módlcie”. Zachęca wręcz do wylewania przed Jehową swego serca (1 Tesaloniczan 5:17; 2 Tesaloniczan 3:1; Filipian 4:6, 7). Aby jednak modlitwy zostały wysłuchane, należy je zanosić z wiarą (Hebrajczyków 11:6).

Co może pomóc rodzinom prowadzić szczęśliwe życie? Mężowie powinni kochać swe żony jak własne ciała. Żony winny darzyć mężów głębokim respektem. Dzieci, które chcą podobać się Bogu, mają okazywać rodzicom posłuszeństwo. Oni natomiast starają się je wychowywać z miłością i zgodnie z zasadami Bożymi (Efezjan 5:22 do 6:4; Kolosan 3:18-21).

Kolejne szczegóły zamierzenia Bożego. Wiele przepisów Prawa Mojżeszowego miało na celu zapewnienie Izraelitom ochrony i kierownictwa do czasu przyjścia Chrystusa (Galatów 3:24). Jednakże chrześcijanie nie muszą przestrzegać tego Prawa. Jasne światło na jego znaczenie oraz na rolę Chrystusa w spełnieniu zamierzenia Bożego rzucił Paweł, pisząc List do Hebrajczyków — chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Wyjaśnił, że liczne postanowienia Prawa miały sens proroczy. Na przykład składanie ofiar ze zwierząt wyobrażało ofiarną śmierć Jezusa, która umożliwia prawdziwe przebaczenie grzechów (Hebrajczyków 10:1-4). Wraz ze śmiercią Jezusa Bóg anulował przymierze Prawa, gdyż nie było już potrzebne (Kolosan 2:13-17; Hebrajczyków 8:13).

Wskazówki w sprawach zborowych. Mężczyźni ubiegający się o odpowiedzialne zadania w zborze muszą się trzymać wysokich mierników moralnych oraz posiadać kwalifikacje duchowe (1 Tymoteusza 3:1-10, 12, 13; Tytusa 1:5-9). Czciciele Jehowy powinni regularnie spotykać się ze współwyznawcami, by się nawzajem zachęcać (Hebrajczyków 10:24, 25). Zebrania chrześcijańskie mają być budujące i pouczające (1 Koryntian 14:26, 31).

Gdy Paweł pisał swój drugi list do Tymoteusza, znów znajdował się w Rzymie. Uwięziony, czekał na wyrok. Tylko nieliczne, najodważniejsze osoby ośmieliły się go odwiedzać. Zdając sobie sprawę, że pozostało mu już niewiele czasu, apostoł oświadczył: „Walczyłem w szlachetnej walce, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem” (2 Tymoteusza 4:7). Najprawdopodobniej wkrótce potem poniósł męczeńską śmierć. Ale jego listy pomagają prawdziwym sługom Bożym aż po dziś dzień.

Na podstawie listów: do Rzymian, 1 do Koryntian, 2 do Koryntian, do Galatów, do Efezjan, do Filipian, do Kolosan, 1 do Tesaloniczan, 2 do Tesaloniczan, 1 do Tymoteusza, 2 do Tymoteusza, do Tytusa, do Filemona, do Hebrajczyków.