METUSZELACH

(prawdopodobnie: „człowiek pocisku”).

Syn wiernego proroka Henocha; ojciec Lamecha i dziadek Noego (Rdz 5:21-29; 1Kn 1:1-4; Judy 14, 15). Metuszelach był potomkiem Adama poprzez Seta i należał do ósmego pokolenia od czasu pojawienia się rodziny ludzkiej (Łk 3:37, 38). Żył 969 lat, najdłużej ze wszystkich ludzi opisanych w Biblii, a jego imię stało się synonimem długowieczności. Zmarł w r. 2370 p.n.e., tym samym, w którym rozpoczął się potop. Ale Pismo Święte mówi, że Metuszelach „umarł”, a nie że zginął w potopie z wyroku Bożego (Rdz 5:27; zob. DŁUGOŚĆ ŻYCIA).