Dlaczego Świadkowie Jehowy nie posługują się wizerunkami, gdy oddają cześć Bogu?

Na całym świecie hinduiści, buddyści, katolicy i prawosławni uważają posługiwanie się figurami, ikonami bądź innymi obrazami za istotny element wielbienia Boga. W niektórych rejonach Afryki ludzie otaczają czcią kamienne lub drewniane rzeźby, bo wierzą, że przebywa w nich bóg albo jego duch.

Natomiast Świadkowie Jehowy nie oddają Bogu czci za pomocą żadnych wizerunków. Jeśli odwiedzisz miejsce, gdzie się zgromadzają, zwane Salą Królestwa, nie zobaczysz tam ani ikon ze „świętymi”, ani figur Jezusa czy Mariia. Dlaczego? Zwróć uwagę, co na temat przedmiotów kultu mówi Biblia.

Czego Bóg wymagał od Izraelitów?

Po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu Jehowa Bóg dał im jasne wskazówki, jak mają Go wielbić. W drugim z Dziesięciu Przykazań powiedział: „Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku ani postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, lub tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani dać się namówić do służenia im, gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania” (Wyjścia 20:4, 5).

W czasie gdy Bóg dawał Mojżeszowi te przykazania, Izraelici robili złotego cielca, naśladując zapewne egipski kult zwierząt. Nie nadali jednak wizerunkowi imienia egipskiego bóstwa, lecz powiązali go z wielbieniem Jehowy (Wyjścia 32:5, 6). Jak Bóg na to zareagował? Zapłonął gniewem przeciwko tym bałwochwalcom, a potem Mojżesz zniszczył ów posąg (Wyjścia 32:9, 10, 19, 20).

Później Jehowa Bóg podał dodatkowe szczegóły dotyczące drugiego przykazania. Za pośrednictwem Mojżesza przypomniał Izraelitom, że nie mogą robić sobie „rzeźbionego wizerunku, postaci jakiegokolwiek symbolu, podobizny mężczyzny lub kobiety, podobizny jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobizny jakiegokolwiek skrzydlatego ptaka, który lata pod niebiosami, podobizny czegokolwiek, co się porusza po ziemi, podobizny jakiejkolwiek ryby, która jest w wodach pod ziemią” (Powtórzonego Prawa 4:15-18). Oczywiste jest zatem, że podczas oddawania czci Bogu nie wolno było używać żadnych wizerunków.

Niestety, z czasem Izraelici popadli w bałwochwalstwo. Aby ich skorygować, Jehowa posyłał proroków, którzy ostrzegali przed nieuchronną karą za takie postępowanie (Jeremiasza 19:3-5; Amosa 2:8). Jako naród, Izrael zlekceważył Boże przestrogi. Dlatego w roku 607 p.n.e. Jehowa pozwolił Babilończykom zniszczyć Jerozolimę i uprowadzić mieszkańców Judy do niewoli (2 Kronik 36:20, 21; Jeremiasza 25:11, 12).

W co wierzyli pierwsi chrześcijanie?

Gdy w I wieku nie-Żydzi nawracali się na chrystianizm, przestawali posługiwać się wizerunkami. Zauważ, co o naukach apostoła Pawła powiedział Demetriusz, który w Efezie wytwarzał figurki ze srebra: „Mężowie, dobrze wiecie, że nasz dobrobyt zawdzięczamy temu interesowi. Widzicie też i słyszycie, że nie tylko w Efezie, lecz niemalże w całym okręgu Azji ów Paweł przekonał spory tłum ludzi i skłonił ich do zmiany poglądu, mówiąc, iż ci, których rękami uczyniono, nie są bogami” (Dzieje 19:25, 26).

Zarzuty Demetriusza faktycznie nawiązywały do tego, co głosił Paweł. Przemawiając do Greków w Atenach, apostoł oznajmił: „Nie powinniśmy mniemać, że Istota Boska jest podobna do złota albo srebra, albo kamienia, do czegoś wyrzeźbionego dzięki kunsztowi i pomysłowości człowieka. Wprawdzie Bóg nie zważał na czasy takiej niewiedzy, lecz teraz mówi ludziom, żeby wszyscy wszędzie okazali skruchę” (Dzieje 17:29, 30). Podobną myśl poruszył, chwaląc mieszkańców Tesaloniki: „Od waszych bożków zawróciliście do Boga” (1 Tesaloniczan 1:9).

Nie tylko Paweł, lecz również apostoł Jan ostrzegał chrześcijan przed używaniem wizerunków do celów religijnych. Pod koniec I wieku usilnie nawoływał: „Strzeżcie się bożków” (1 Jana 5:21).

Świadkowie Jehowy respektują te jasne wskazówki dotyczące wielbienia Boga. Wierzą temu, co On sam powiedział: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu ani mej sławy rytym wizerunkom” (Izajasza 42:8).

[Przypis]

[Napis na stronie 31]

„Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu ani mej sławy rytym wizerunkom” (Izajasza 42:8)