Uznaj prawdziwą wartość Biblii
„Nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, któreście od nas słyszeli, przyjęliście je nie jako słowo ludzi, lecz — jak jest naprawdę — jako słowo Boga, które też działa w was, wierzących” (1 TESALONICZAN 2:13).
1. Jakie informacje zawarte w Biblii czynią z niej książkę wyjątkową?
BIBLIA ŚWIĘTA to najczęściej tłumaczona i najbardziej rozpowszechniona książka na świecie. Zalicza się ją do arcydzieł literatury. Co ważniejsze jednak, Księga ta zawiera pouczenia nieodzowne dla ludzi każdej rasy i narodowości, bez względu na miejsce zamieszkania i pozycję społeczną (Objawienie 14:6, 7). W sposób trafiający do umysłu i serca odpowiada na takie pytania, jak: Na czym polega sens życia? (1 Mojżeszowa 1:28; Objawienie 4:11). Dlaczego ludzkie rządy nie potrafią zapewnić trwałego pokoju i bezpieczeństwa? (Jeremiasza 10:23; Objawienie 13:1, 2). Dlaczego człowiek umiera? (1 Mojżeszowa 2:15-17; 3:1-6; Rzymian 5:12). Jak w tym pełnym zamętu świecie radzić sobie skutecznie z problemami życiowymi? (Psalm 119:105; Przypowieści 3:5, 6). Co nam przyniesie przyszłość? (Daniela 2:44; Objawienie 21:3-5).
2. Dlaczego odpowiedzi, których Biblia udziela na nasze pytania, są w pełni wiarogodne?
2 Dlaczego biblijne odpowiedzi na takie pytania są wiarogodne? Ponieważ Biblia jest Słowem samego Boga. Co prawda do jej spisania posłużył się On ludźmi, ale jak oznajmiono w Liście 2 do Tymoteusza 3:16, „całe Pismo jest natchnione przez Boga”. Nie powstało w wyniku prywatnej interpretacji ludzkich przeżyć. „Proroctwo [to znaczy zapowiedzi przyszłych wydarzeń, przykazania Boże, biblijne mierniki moralne] nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym” (2 Piotra 1:21).
3. (a) Podaj przykłady osób z różnych krajów, które wysoko ceniły sobie Biblię. (b) Dlaczego niektórzy byli gotowi czytać Pismo Święte z narażeniem własnego życia?
3 Wiele osób doceniających wartość Biblii starało się ją zdobyć i przeczytać, chociaż groziło im za to uwięzienie, a nawet śmierć. Tak było niegdyś w katolickiej Hiszpanii, gdzie duchowieństwo nie pozwalało ludziom czytać Biblii we własnym języku, widząc w tym zagrożenie dla swej władzy. Podobnie działo się w Albanii, w której ateistyczny reżim stosował bezwzględne metody, by położyć kres wszelkim wpływom religii. Mimo to bogobojne jednostki przechowywały egzemplarze Pisma Świętego niczym skarb, czytały je i udostępniały innym. Podczas drugiej wojny światowej w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen pomimo zakazów ostrożnie przemycano Biblię z jednego bloku do drugiego, a osoby mające do niej dostęp uczyły się wersetów na pamięć, by potem zapoznać z nimi innych więźniów. W latach pięćdziesiątych w komunistycznej NRD Świadkowie Jehowy więzieni z powodu swej wiary czytali po nocach karteczki z wypisanymi fragmentami Biblii, a później przekazywali je dalej, choć narażali się w ten sposób na długotrwały pobyt w izolatce. Dlaczego to robili? Ponieważ uznawali Biblię za Słowo Boże oraz byli świadomi, że „nie samym chlebem żyje człowiek, ale (...) każdą wypowiedzią ust Jehowy” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 8:3, NW). Wypowiedzi te, zanotowane w Biblii, pomogły owym Świadkom zachować siły duchowe pomimo znoszenia wprost niewiarogodnych okrucieństw.
4. Jakie miejsce w naszym życiu powinna zajmować Biblia?
4 Biblia nie należy do książek, które można odłożyć na półkę i do których zagląda się tylko sporadycznie, nie miała też być używana jedynie na religijnych spotkaniach współwyznawców. Powinniśmy z niej korzystać każdego dnia, by mogła rzucać światło na sytuacje, z którymi spotykamy się w życiu, i wskazywać nam właściwy sposób postępowania (Psalm 25:4, 5).
Miała być czytana i rozumiana
5. (a) Co każdy z nas powinien mieć na własność, jeśli tylko to możliwe? (b) Jak starożytni Izraelici poznali treść świętych Pism? (c) Jak słowa Psalmu 19:8-12 wpływają na twój stosunek do czytania Biblii?
5 Obecnie w większości krajów Biblia jest łatwo dostępna, dlatego każdego czytelnika Strażnicy gorąco zachęcamy, by postarał się o własny egzemplarz tej Księgi. W czasach, gdy ją spisywano, nie było pras drukarskich. Zdecydowana większość ludzi nie miała Biblii na własność. Ale Jehowa zadbał, by Jego słudzy mogli usłyszeć, co w niej napisano. Na przykład Księga 2 Mojżeszowa 24:7 donosi, że po utrwaleniu na piśmie tego, co polecił Jehowa, Mojżesz „wziął Księgę Przymierza i głośno przeczytał ludowi” (kursywa nasza). Izraelici byli świadkami nadprzyrodzonych zjawisk na górze Synaj, toteż zrozumieli, że słowa odczytane przez Mojżesza w rzeczywistości pochodziły od Boga i że mają one dla nich żywotne znaczenie (2 Mojżeszowa 19:9, 16-19; 20:22). My także musimy znać treść Słowa Bożego (Psalm 19:8-12).
6. (a) Co Mojżesz uczynił przed wkroczeniem Izraela do Ziemi Obiecanej? (b) Jak moglibyśmy brać wzór z Mojżesza?
6 Kiedy Izraelici przygotowywali się do przejścia przez Jordan i wkroczenia do Ziemi Obiecanej — co wiązało się z porzuceniem koczowniczego życia na pustyni — nastała odpowiednia pora, by odświeżyć im w pamięci, jak Jehowa się z nimi obchodził oraz jakie Prawo im nadał. Mojżesz, pobudzony duchem Bożym, powtórzył im treść Prawa. Przypomniał zawarte w nim szczegóły oraz uwypuklił zasady leżące u jego podstaw i wzorce postępowania, według których mieli kształtować swe stosunki z Jehową (5 Mojżeszowa 4:9, 35; 7:7, 8; 8:10-14; 10:12, 13). Jeżeli więc obecnie otrzymamy nowe zadanie lub staniemy wobec nowej sytuacji, także odniesiemy korzyść z zastanowienia się, jak rady biblijne powinny wpłynąć na nasze poczynania.
7. Jakie kroki poczyniono wkrótce po przejściu Izraelitów przez Jordan, aby Prawo Jehowy głęboko utkwiło w ich umysłach i sercach?
7 Wkrótce po przekroczeniu Jordanu Izraelici jeszcze raz się zebrali, by sobie przypomnieć słowa Jehowy przekazane im przez Mojżesza. Cały naród zgromadził się około 50 kilometrów na północ od Jeruzalem. Połowa plemion stanęła przy górze Ebal, a druga połowa u stóp Garizim. Wówczas Jozue „odczytał wszystkie słowa zakonu, błogosławieństwa i przekleństwa”. Mężczyźni, kobiety, dzieci oraz obcy przybysze wysłuchali potrzebnych im wtedy przypomnień — dowiedzieli się, jakim postępowaniem ściągnęliby na siebie niezadowolenie Jehowy oraz jakich błogosławieństw mogą oczekiwać, gdy będą Mu posłuszni (Jozuego 8:34, 35). Mieli dobrze rozumieć, co w oczach Jehowy jest właściwe, a co opaczne. Poza tym powinni — podobnie jak my dzisiaj — zaszczepić w swych sercach umiłowanie dobra i nienawiść do zła (Psalm 97:10; 119:103, 104; Amosa 5:15).
8. Jakie korzyści odnosili Izraelici, gdy na zgromadzeniach całego narodu regularnie czytano Słowo Boże?
8 Prawo odczytywano nie tylko w takich przełomowych chwilach, gdyż Księga 5 Mojżeszowa 31:10-12 nakazywała czynić to regularnie. Co siedem lat cały naród miał się zgromadzić, by słuchać Słowa Bożego. Był to dla nich pokarm duchowy. Dzięki temu odżywały w ich umysłach i sercach obietnice dotyczące Potomka, co kierowało wierne jednostki do Mesjasza. Postanowienia co do odżywiania się pod względem duchowym, obowiązujące Izraelitów w czasie pobytu na pustyni, nie zostały odwołane po osiedleniu się ich w Ziemi Obiecanej (1 Koryntian 10:3, 4). Przeciwnie, Słowo Boże było wzbogacane o dalsze objawienia otrzymywane przez proroków.
9. (a) Czy Izraelici czytali święte Pisma jedynie na dużych zgromadzeniach? Objaśnij to szerzej. (b) Jak w poszczególnych rodzinach udzielano pouczeń na podstawie Pisma Świętego i w jakim celu?
9 Przypominanie sobie rad ze Słowa Bożego nie miało się odbywać jedynie na dużych zgromadzeniach. Fragmenty Pism oraz wynikające z nich zasady należało omawiać codziennie (5 Mojżeszowa 6:4-9). Obecnie prawie w każdym zakątku ziemi młodzi ludzie mogą mieć własny egzemplarz Biblii, a jeśli korzystają z tej sposobności, odnoszą wiele pożytku. Nie było to jednak możliwe w starożytnym Izraelu. Kiedy więc rodzice udzielali dzieciom pouczeń ze Słowa Bożego, mieli do dyspozycji co najwyżej niewielkie, własnoręcznie przepisane urywki, toteż musieli się opierać na tym, co zapamiętali, oraz na prawdach przechowywanych w sercu. Przez częste ich powtarzanie starali się rozbudzić w swych dzieciach miłość do Jehowy i Jego dróg. Nie usiłowali jedynie wtłoczyć im do umysłów mnóstwo informacji. Pragnęli raczej pomóc wszystkim członkom rodziny, aby w ich życiu uwidaczniała się miłość do Jehowy i Jego Słowa (5 Mojżeszowa 11:18, 19, 22, 23).
Czytanie Pism w synagogach
10, 11. Jakiego programu czytania Pism trzymano się w synagogach i jak Jezus zapatrywał się na takie spotkania?
10 Jakiś czas po uprowadzeniu Żydów do Babilonu zaczęto wznosić synagogi jako miejsca wielbienia Boga. Aby można było w nich odczytywać i omawiać Słowo Boże, sporządzono więcej kopii. Był to jeden z czynników, dzięki którym do naszych czasów przetrwało około 6000 starożytnych rękopisów zawierających fragmenty Pism Hebrajskich.
11 Ważną częścią nabożeństwa synagogalnego było czytanie Tory, której obecnie odpowiada pierwszych pięć ksiąg Pisma Świętego. Z Dziejów Apostolskich 15:21 wynika, że w I wieku n.e. Torę czytano w każdy sabat, a Miszna podaje, iż w II stuleciu czyniono to również w drugim i piątym dniu tygodnia. Kilka osób po kolei odczytywało wyznaczone fragmenty. Wśród Żydów w Babilonie istniał zwyczaj zapoznawania się z całą Torą w ciągu roku, a w Palestynie — w ciągu trzech lat. Ponadto odczytywano i objaśniano urywki ksiąg zwanych Prorokami. O Jezusie wiemy, że miał zwyczaj przychodzić na sabatni program czytania Biblii w swoim miejscu zamieszkania (Łukasza 4:16-21).
Branie sobie do serca i wprowadzanie w czyn
12. (a) Jaką korzyść odniósł lud z tego, że Mojżesz odczytał mu Prawo? (b) Jak lud wtedy zareagował?
12 Czytanie natchnionych Pism nie było sztuką dla sztuki. Nie chodziło też jedynie o zaspokojenie ciekawości ludu. Na równinie u stóp góry Synaj Mojżesz odczytał Izraelitom „Księgę Przymierza” w tym celu, by poznali swe obowiązki wobec Boga i je wypełniali. Czy rzeczywiście tak się stało? Odczytane słowa nie mogły pozostać bez odpowiedzi. Izraelici zrozumieli to i oświadczyli: „Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni” (2 Mojżeszowa 24:7; porównaj 2 Mojżeszową 19:8; 24:3).
13. Co i dlaczego mieli czynić Izraelici, gdy Jozue odczytywał przekleństwa za nieposłuszeństwo?
13 Także później, gdy Jozue odczytywał publicznie zapowiedzi błogosławieństw i przekleństw, lud miał określić swe stanowisko. Każde przekleństwo kończyło się poleceniem: „A cały lud powie: Amen” (5 Mojżeszowa 27:4-26). Dawało to Izraelitom możliwość poświadczenia, iż zgadzają się z potępieniem każdej niegodziwości wyliczonej przez Jehowę. Jakże wielkie wrażenie musiało to sprawiać, gdy cały naród grzmiącym głosem wyrażał swą aprobatę!
14. Dlaczego publiczne czytanie Prawa za dni Nehemiasza okazało się szczególnie pożyteczne?
14 Kiedy za dni Nehemiasza Izraelici zgromadzili się w Jeruzalem w celu wysłuchania Prawa, uświadomili sobie, że nie w pełni przestrzegali zawartych w nim nakazów. Toteż bezzwłocznie wcielili w życie to, czego się dowiedzieli. Z jakim skutkiem? „Zapanowała bardzo wielka radość” (Nehemiasza 8:13-17). Po tygodniu codziennego czytania Biblii, odbywającego się w czasie tego święta, zrozumieli, iż muszą uczynić coś więcej. Z modlitwą prześledzili, jak od czasów Abrahama Jehowa postępował ze swym ludem. Wszystko to skłoniło ich do złożenia przysięgi, w której zobowiązali się przestrzegać wymagań Prawa, nie zawierać małżeństw z cudzoziemcami oraz składać datki na świątynię i służbę świątynną (Nehemiasza, rozdziały od 8 do 10).
15. Jak polecenia z Księgi 5 Mojżeszowej 6:6-9 dowodzą, że rozważanie Słowa Bożego w rodzinach nie miało być celem samym w sobie?
15 Również rozważanie Pism w gronie rodziny nie miało być celem samym w sobie. Jak się już wcześniej przekonaliśmy, Księga 5 Mojżeszowa 6:6-9 obrazowym językiem nakazywała Izraelitom, by ‛przywiązali słowa Boże jako znak do swej ręki’ — to znaczy, by okazywali miłość do dróg Jehowy swą postawą i swymi czynami. Mieli też umieścić słowa Boże ‛jako przepaskę między swoimi oczyma’ — a więc stale pamiętać o zasadach zawartych w Piśmie Świętym i na nich się opierać przy podejmowaniu decyzji. (Dla porównania zobacz, jakich wyrażeń użyto w 2 Mojżeszowej 13:9, 14-16). Nakazano im także ‛wypisać je na odrzwiach swych domów i na swoich bramach’ — czyli sprawić, by łatwo można było poznać, że w ich rodzinach i lokalnych społecznościach szanuje się i wprowadza w czyn wypowiedzi Boże. Inaczej mówiąc, swoim życiem mieli dawać liczne dowody, że kochają prawa Jehowy i że się do nich stosują. Ileż korzyści mogliby z tego odnosić! A czy Słowo Boże ma równie doniosłe znaczenie w codziennym życiu naszych rodzin? Niestety, wszystkie te polecenia Żydzi zamienili w czczy formalizm — zaczęli po prostu nosić pudełeczka z wersetami biblijnymi niczym talizmany. Ich wielbienie Jehowy przestało wypływać z serca, toteż zostali przez Niego odrzuceni (Izajasza 29:13, 14; Mateusza 15:7-9).
Odpowiedzialność osób sprawujących nadzór
16. Dlaczego regularne czytanie Pism miało dla Jozuego istotne znaczenie?
16 Na konieczność czytania Pism zwracano uwagę szczególnie przywódcom narodu. Jozuemu Jehowa polecił „zadbać o postępowanie zgodne z całym prawem”. Aby mógł się wywiązać z tego zadania, otrzymał nakaz: „Będziesz ją [księgę Prawa] półgłosem czytać dniem i nocą, (...) gdyż wtedy osiągniesz na swej drodze powodzenie i wtedy będziesz działał mądrze” (Jozuego 1:7, 8, NW). Regularne czytanie Pisma Świętego pomagało Jozuemu stale mieć przed oczami wszystkie przykazania, które Jehowa nadał swemu ludowi, i do tego samego jest przydatne dzisiejszym chrześcijańskim nadzorcom. Jozue musiał też rozumieć, jak Jehowa postępował ze swymi sługami w rozmaitych sytuacjach. A gdy czytał o zamierzeniu Bożym, miał się zastanawiać, jakie obowiązki nakłada ono na niego osobiście.
17. (a) Co musieli czynić królowie, aby odnieść pożytek z czytania Pisma Świętego w sposób nakazany przez Jehowę? (b) Dlaczego regularne czytanie Biblii i rozmyślanie nad nią ma ogromne znaczenie dla chrześcijańskich starszych?
17 Jehowa polecił, aby każdy, kto sprawuje władzę królewską nad Jego ludem, na samym początku swego panowania sporządził sobie odpis Prawa Bożego na podstawie kopii przechowywanej przez kapłanów, a potem „go czytał przez wszystkie dni swojego życia”. Nie chodziło tylko o zapamiętanie treści, ale raczej o to, by ‛nauczył się bojaźni Pańskiej’ oraz żeby „serce jego nie wyniosło się ponad jego braci” (5 Mojżeszowa 17:18-20). Dlatego też musiał wiele rozmyślać nad czytanym tekstem. Niektórzy królowie najwyraźniej sądzili, że są tak zajęci sprawami państwowymi, iż nie mają na to czasu, ale w wyniku takiego zaniedbania cierpiał cały naród. Rzecz jasna starsi nie są w żadnym wypadku królami w zborze chrześcijańskim. Niemniej podobnie jak oni koniecznie muszą czytać Słowo Boże i nad nim rozmyślać. Pomoże im to zachować właściwy pogląd na osoby powierzone ich pieczy. Będą też umieli tak wywiązywać się ze swych obowiązków nauczycieli, by przysparzać chwały Bogu i wzmacniać duchowo współchrześcijan (Tytusa 1:9; porównaj Jana 7:16-18; zobacz też 1 Tymoteusza 1:6, 7).
18. W czym łatwiej nam będzie naśladować apostoła Pawła dzięki systematycznemu czytaniu i studiowaniu Biblii?
18 Wczesnochrześcijański nadzorca apostoł Paweł był świetnie zaznajomiony z natchnionymi Pismami. Głosząc mieszkańcom starożytnej Tesaloniki, skutecznie prowadził z nimi rozważania na podstawie Pism i pomagał im zrozumieć ich sens (Dzieje 17:1-4). Trafiał szczerym słuchaczom do serca. Toteż niejeden z tych, którzy go słuchali, stał się człowiekiem wierzącym (1 Tesaloniczan 2:13). Czy i ty dzięki własnemu programowi czytania i studiowania Pisma Świętego potrafisz na jego podstawie skutecznie prowadzić rozmowy? Czy miejsce, które w twoim życiu zajmuje czytanie Biblii, oraz sposób, w jaki to czynisz, poświadczają, że naprawdę rozumiesz, co to znaczy mieć na własność Słowo Boże? W następnym artykule przeanalizujemy, jak nawet osoby bardzo zajęte mogą dać twierdzącą odpowiedź na te pytania.
Jak byś odpowiedział?
◻ Dlaczego niektórzy ludzie byli gotowi ryzykować wolność lub życie, byle móc czytać Biblię?
◻ Jaki pożytek odnosimy z przypomnienia sobie postanowień, dzięki którym starożytni Izraelici mogli słuchać Słowa Bożego?
◻ Jaki użytek powinniśmy robić z tego, co czytamy w Biblii?
◻ Dlaczego czytanie Biblii i rozmyślanie nad nią ma szczególne znaczenie dla chrześcijańskich starszych?
[Ilustracja na stronie 9]
Jehowa oznajmił Jozuemu: „Będziesz ją półgłosem czytać dniem i nocą”