PRZEPASKA MIĘDZY OCZAMI

W Biblii nazwano tak wąski pasek zawiązywany na czole, nad oczami.

Izraelici otrzymali polecenie, by ‛przywiązać sobie prawo Boże jako znak do ręki’ i nosić je jako ‛przepaskę między oczami’, najwyraźniej jednak nie chodziło o literalne noszenie na sobie fragmentów Pism (Pwt 6:6-8; 11:18). To prawda, że w dosłownym sensie byli zobowiązani ozdabiać szaty frędzlami, które by im przypominały o Bożych przykazaniach (Lb 15:38-40). Jednakże ów „znak” i „przepaska” miały znaczenie przenośne, na co wskazuje Boży nakaz dotyczący obchodzenia przez Izraelitów rocznicy wyzwolenia z Egiptu. Obchody te również miały stanowić dla nich ‛znak na ręce oraz upamiętnienie między oczami’, ‛przepaskę między oczami’ (Wj 13:9, 14-16).

W jakim sensie Izraelici mieli nosić prawo Boże jako przepaskę między swymi oczami?

Jehowa najwyraźniej chciał, żeby Izraelici stale pamiętali o Jego prawie i starannie go przestrzegali, jak gdyby zostało spisane na tabliczce i umieszczone między ich oczami albo było przywiązane do ich ręki — tak że gdziekolwiek by spojrzeli lub cokolwiek by robili, wciąż mieliby je przed sobą. Jednakże w jakiś czas po powrocie z Babilonu Żydzi stworzyli formalistyczną religię, opartą na ludzkich tradycjach (Mt 15:3, 9), i zaczęli interpretować ten nakaz dosłownie. Na paskach pergaminu wypisywali cztery fragmenty Pism: Wyjścia 13:1-10 i 11-16 oraz Powtórzonego Prawa 6:4-9 i 11:13-21. W późniejszym okresie pergamin zwijano i wkładano do pudełeczek z cielęcej skóry, które mocowano na czole i lewej ręce. Mężczyźni nosili te pudełeczka podczas porannej modlitwy, z wyjątkiem dni świątecznych i sabatu.

Jezus Chrystus potępił obłudę uczonych w piśmie i faryzeuszy, którzy dla zamanifestowania swej prawości ‛poszerzali pudełeczka z fragmentami Pism’, przy czym nosili je „dla ochrony” (Mt 23:2, 5). Po grecku określano je słowem fylaktérion („filakteria”), które przede wszystkim oznacza posterunek, warownię, zabezpieczenie lub ochronę. A zatem pudełeczka te uznawano za amulety.

Tymczasem Biblia nie zachęca do zabiegania o piękny czy pobożny wygląd, ale do pilnowania swego serca (Prz 4:23; Mt 23:27, 28). Podkreśla, że prawdziwą ochronę zapewni człowiekowi nie przymocowywanie do swego ciała fragmentów z Pisma Świętego, lecz ‛strzeżenie praktycznej mądrości i zdolności myślenia’ oraz nabywanie zrozumienia (Prz 3:21, 22; 4:7-9).