ELKANA

(„Bóg utworzył”).

1. Lewita, syn zbuntowanego Koracha; on i jego bracia, Assir i Abiasaf, uniknęli losu swego ojca (Wj 6:24; Lb 26:11). Prawdopodobnie o tym Elkanie wspomniano w 1 Kronik 6:23.

2. Drugi z czterech Lewitów z rodu Kehatytów noszących imię Elkana i wymienionych w Księdze 1 Kronik. Był ojcem Amasaja i Achimota i najwyraźniej synem Joela (1Kn 6:25, 36).

3. Trzeci ze wspomnianych Lewitów; najwidoczniej syn Machata (1Kn 6:26, 35).

4. Syn Jerochama, ojciec proroka Samuela oraz innych synów i córek. Elkana mieszkał w Ramie w górzystym regionie Efraima. Dlatego został nazwany Efraimitą, choć pochodził od Lewiego (1Sm 1:1; 1Kn 6:27, 33, 34). Zgodnie ze swoim zwyczajem każdego roku szedł do Szilo, by „paść na twarz i złożyć ofiarę Jehowie”. Miał dwie żony, Annę i Peninnę. Chociaż Anna była niepłodna, Elkana ją kochał i starał się pocieszać. Z czasem w odpowiedzi na modlitwę Anny Jehowa dał im syna Samuela, a następnie jeszcze trzech synów i dwie córki (1Sm 1:2, 3, 5, 8, 19; 2:21).

5. Przodek Lewity imieniem Berechiasz (1Kn 9:16).

6. Jeden z Korachitów, którzy najwyraźniej mieszkali na terytorium Beniamina i którzy „przyszli do Dawida do Ciklag, gdy on jeszcze podlegał ograniczeniom z powodu Saula” (1Kn 12:1, 2, 6).

7. Jeden z odźwiernych przy Arce w czasie, gdy Dawid sprowadził ją z domu Obed-Edoma do Jerozolimy; być może ten sam, co wspomniany w poz. 6 (1Kn 15:23, 25).

8. Urzędnik zajmujący drugą po królu Achazie pozycję w Judzie. Został zabity przez Zikriego, „mocarza z Efraima”, gdy na Judę najechał izraelski król Pekach (2Kn 28:6, 7).