Chociaż ci trzej synowie konsekwentnie są wymieniani jako „Sem, Cham i Jafet”, nie ma całkowitej pewności co do tego, w jakiej kolejności się urodzili. Okoliczność, iż Sem jest wymieniany jako pierwszy, nie musi oznaczać, że był pierworodnym synem Noego, gdyż pierworodny syn Sema (Arpachszad) pojawia się w rodowodach na trzecim miejscu (Rdz 10:22; 1Kn 1:17). Hebrajski tekst Rodzaju 10:21 można oddać w różny sposób; niektóre przekłady nazywają Sema „bratem Jafeta, najstarszego [„starszego”, Bg]”, podczas gdy inne mówią o nim „starszy brat Jafeta” (Bp, BT, Bw, KUL, Wk). Również starożytne przekłady nie są zgodne w tej sprawie — Septuaginta, przekład Symmacha i Targum Onkelosa przedstawiają Jafeta jako starszego, a Pięcioksiąg samarytański, łacińska Wulgata i przekłady syryjskie uznają Sema za starszego brata Jafeta. Świadectwo innych fragmentów Biblii zdaje się jednak wskazywać, że Sem był drugim synem Noego, młodszym od Jafeta.

Po Arpachszadzie Semowi urodzili się inni synowie (i córki), m.in.: Elam, Aszszur, Lud i Aram (Rdz 10:22; 11:11). W równoległym sprawozdaniu w 1 Kronik 1:17 po Aramie wymieniono jeszcze „Uca i Chula, i Getera, i Masza”, ale z Rodzaju 10:23 wynika, iż byli to synowie Arama. Biblia i inne źródła historyczne wskazują więc, że Sem był przodkiem ludów semickich: Elamitów, Asyryjczyków, pierwotnych Chaldejczyków, Hebrajczyków, Aramejczyków (Syryjczyków), różnych plemion arabskich i być może także Lidyjczyków z Azji Mniejszej. Oznaczałoby to, że ludność wywodząca się od Sema zasiedliła głównie pd.-zach. część kontynentu azjatyckiego, zajmując większą część obszaru Żyznego Półksiężyca oraz znaczną część Półwyspu Arabskiego (zob. hasła dotyczące poszczególnych synów Sema).