ETAN

(„trwały; nieprzerwanie płynący”).

1. Jeden z czterech bardzo mądrych ludzi, którzy jednak ustępowali pod tym względem Salomonowi (1Kl 4:31). Niewykluczone, że właśnie ten Etan napisał Psalm 89, gdyż nagłówek przypisuje go Etanowi Ezrachicie. W 1 Kronik 2:6 wspomniano o Etanie, Hemanie, Kalkolu i Darze jako o synach Zeracha z plemienia Judy; prawdopodobnie chodzi tu o tych samych mężczyzn, co w 1 Królów. Etan był ojcem Azariasza (1Kn 2:8; zob. EZRACHITA).

2. Ojciec Adajasza i syn Zimmy; Lewita z rodu Gerszoma (1Kn 6:41-43).

3. Lewita z rodu Merariego; syn Kisziego (1Kn 6:44) albo Kuszajasza (1Kn 15:17). Był śpiewakiem i grał na czynelach (1Kn 15:19). Ponieważ często wymienia się go z Hemanem, niektórzy uważają, że ten Etan jest tożsamy z Jedutunem, którego Dawid wyznaczył do usługiwania przed przybytkiem w Gibeonie, być może zmieniając mu przy tym imię z Etan na Jedutun (por. 1Kn 15:17, 19 z 1Kn 16:39-41 i 25:1; zob. JEDUTUN 1).