BASEN

Basenów używano w związku z wielbieniem Jehowy w przybytku i w późniejszych świątyniach. Zgodnie z tym, co Jehowa polecił Mojżeszowi, na potrzeby przybytku wykonano duży basen, który należało napełnić wodą. Zrobiono go z miedzi i ustawiono na miedzianej podstawie między namiotem spotkania a ołtarzem, żeby arcykapłan i inni kapłani przed wejściem do przybytku lub usługiwaniem przy ołtarzu mogli obmyć w wodzie ręce i nogi (Wj 30:17-21; 31:9; 40:30, 31). Do wykonania tego basenu, nazywanego w niektórych przekładach „kadzią” (Bp, BT, Bw), wykorzystano „zwierciadła służących, które pełniły zorganizowaną służbę przy wejściu do namiotu spotkania” (Wj 38:8).

Tekst masorecki nie zawiera żadnych konkretnych wskazówek co do transportu tego basenu. Natomiast w greckiej Septuagincie (podobnie jak w starożytnym Pięcioksięgu samarytańskim) w Liczb 4:14 dodano jeszcze słowa: „I wezmą purpurową tkaninę, i przykryją basen i jego podstawę, i okryją je przykryciem z niebieskich skór, i położą [je] na drążkach”.

W odniesieniu do basenu w przybytku używa się hebrajskiego słowa kijòr, które znaczy „basen” lub „kadź” (Wj 35:16, przyp. w NW). Tym samym słowem określono dziesięć basenów wykonanych w czasach Salomona do użytku w świątyni; płukano w nich rzeczy przeznaczone na całopalenie (2Kn 4:6, 14).

Każdy z tych dziesięciu miedzianych basenów („kadzi”, BT), zrobionych dla świątyni przez Chirama, mógł pomieścić „czterdzieści bat”, czyli ok. 880 l wody. Jeśli baseny te miały kształt półkuli, to ich średnica zewnętrzna mogła wynosić ok. 1,8 m. Oczywiście jeśli u góry się zwężały lub rozszerzały, to mogły mieć nieco inne wymiary; Biblia nie podaje szczegółów dotyczących ich wyglądu, mówi tylko, że „każdy basen miał cztery łokcie”. Baseny te były umieszczone na czterokołowych wózkach, kunsztownie zdobionych i rzeźbionych; pięć takich wózków stało po prawej i pięć po lewej stronie świątyni (1Kl 7:27-39).

Inny basen, wielkich rozmiarów i z licznymi ozdobami, nazywano „lanym morzem”; był on ustawiony na 12 wyrzeźbionych bykach i znajdował się „po prawej stronie [świątyni], od wschodu, ku południowi”. Przechowywano w nim wodę, której używali kapłani. Był okrągły, miał 10 łokci (4,5 m) od krawędzi do krawędzi i 5 łokci (ok. 2,2 m) wysokości (2Kn 4:2-6, 10).