Przeobrażenie natury ludzkiej

„CZŁOWIEK żyje nie tylko po to, by stawiać czoło niepowodzeniom” — powiedział filozof sir Isaiah Berlin. „Ludzie indywidualnie i zbiorowo dążą do celów pozytywnych”. Ale ilu potrafi znaleźć takie „pozytywne cele”? Nazbyt często natura ludzka skłania się ku temu, co szkodliwe i negatywne.

Na przykład w Wielkiej Brytanii liczba przestępstw popełnianych z użyciem przemocy wzrosła ostatnio o 11 procent. „Nasza rola”, twierdzi brytyjska pani premier, „polega na wynajdywaniu ograniczeń, żeby mogła dalej istnieć wielka cywilizacja”. Czy jednak ustawy i nacisk polityczny — choćby towarzyszyły im najlepsze intencje — naprawdę eliminują tkwiącą w ludziach skłonność do zła? Okoliczność, iż pomimo wydawania i surowego obostrzania przepisów bezprawie utrzymuje się i wzmaga, mówi sama za siebie. Ograniczenia prawne to za mało. Człowiek musiałby zmienić swoją naturę.

Biblia przedstawia życie otwarcie i rzeczowo, nie tając ludzkich wad. Na przykład apostoł Paweł napisał do chrześcijan w Galacji o „niemoralnych, brudnych i nieprzyzwoitych uczynkach (...) Ludzie stają się wrogami i walczą; stają się zazdrośni, źli (...) są zawistni, upijają się, urządzają orgie i dopuszczają się tym podobnych rzeczy”. Jak podaje zacytowany tu przekład Today’s English Version, wszystkie te poniżające praktyki „powoduje natura ludzka” (Galatów 5:19-21).

Sedno problemu

Niemniej Today’s English Version to wolne tłumaczenie Biblii, w którym wyrażenie: „powoduje natura ludzka” jest tylko parafrazą wypowiedzi Pawła. Apostoł posłużył się w tym miejscu greckim słowem sarks, które znaczy ciało, a nie „natura ludzka”. Dlatego przekłady, które dokładnie oddają jego wypowiedź w języku współczesnym, mówią o „uczynkach ciała”.a

Sprawozdanie biblijne o pojawieniu się grzechu wśród ludzi jest proste i zrozumiałe — w gruncie rzeczy tak proste, że większość woli w to nie wierzyć. Paweł przedstawił je następująco: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i tak śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12). Apostoł nawiązuje tu do pierwszej księgi Biblii, to jest do Księgi Rodzaju, oraz do zawartej w niej relacji o stworzeniu pierwszego mężczyzny, Adama, i jego żony Ewy. Powszechnie wiadomo, że okazali oni rozmyślne nieposłuszeństwo. Zostali za to skazani na śmierć. Ich dzieci odziedziczyły po nich niedoskonałość i również poumierały. Tak więc „wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej”. Z tej zasadniczej przyczyny natura ludzka jest dziś w najlepszym wypadku mętnym odbiciem tego, czym była pierwotnie, gdy Bóg stworzył doskonałego człowieka (Rzymian 3:23, Biblia warszawska; Księga Rodzaju, rozdziały 2, 3).

Można ją przeobrazić!

Jednakże wiele nawet najgorszych cech natury ludzkiej da się wykorzenić. Biblia mówi, że można ją przeobrazić w sensie zmiany osobowości. W jaki sposób? Dzięki pomocy świętego ducha Bożego (Rzymian 8:9).

W liście do współchrześcijan w Kolosach Paweł oddał to jak następuje: „Zrzućcie starą osobowość z jej praktykami, a przywdziejcie nową osobowość, którą dzięki dokładnemu poznaniu odnawia się na obraz Tego, kto ją stworzył”. Wśród praktyk właściwych starej osobowości wyliczył wady, które popychają ludzi do zguby: opaczne pragnienia, złość, gniew i wyrządzanie krzywdy drugim (Kolosan 3:5-10).

Podobnie wypowiedział się w liście do chrześcijan w Efezie, przypominając im o potrzebie przyodziania się „nową osobowością”, o której napisał, iż jest „stworzona według woli Bożej, w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności”. W dalszej części swych wywodów dodał: „Wszelka zawziętość i gniew, i złość, i wrzask, i obelżywa mowa niech będą od was oddalone, wraz ze wszystkim, co złe. Ale stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący” (Efezjan 4:24, 31, 32).

Czy słowa Pawła są realistyczne? Czy naprawdę można zmienić osobowość? Dowody wskazują, iż pierwsi chrześcijanie istotnie dokonywali w swym życiu gruntownych przeobrażeń. Jako grupa wyraźnie odróżniali się od otaczającego ich świata. Justyn Męczennik, historyk wczesnochrześcijański, donosi: „My, którzy nienawidziliśmy się i wyniszczali nawzajem i z uwagi na odmienny sposób bycia nie chcieliśmy obcować z ludźmi innego plemienia, teraz, odkąd pojawił się Chrystus, żyjemy z nimi w zażyłości i modlimy się za naszych nieprzyjaciół, a tych, którzy bez przyczyny nas nienawidzą, staramy się przekonać, aby postępowali zgodnie z doskonałymi wskazaniami Chrystusa”.

A co powiedzieć dzisiaj? Czy obecnie w naturze człowieka mogą zajść tak radykalne zmiany? Owszem! Świadczą o tym dziesiątki tysięcy przykładów. Oto jeden z nich:

Stephen wychowywał się w centrum przemysłowym w Anglii. Jego ojciec był ateistą. W wieku 12 lat Stephen został skierowany na trzy lata do zakładu poprawczego. Przyznał się do 64 włamań! Wkrótce stracił wszelki szacunek do władzy, a w miarę jak dorastał, popełniał coraz poważniejsze przestępstwa. Dopuszczał się oszustw, pijaństwa i awantur, znieważał policję. Za to ostatnie osadzono go wreszcie w więzieniu. Stał się bardzo porywczy. „Nie ma takiej zbrodni, której nie popełniłby człowiek bezbożny, gdy uzna, że zmuszają go do tego potrzeby” — rzekł.

Czy coś mogło zmienić tak zatwardziałego kryminalistę? Stephen zgodził się w końcu przyjąć pomoc od swego brata, który został Świadkiem Jehowy. Nie musiał długo studiować Biblii, by zacząć przywdziewać „nową osobowość”. Dokonał u siebie naprawdę ogromnych zmian. Teraz, po pięciu latach, cieszy się z udanego małżeństwa i pełni odpowiedzialną funkcję w zborze Świadków Jehowy jako sługa pomocniczy.

Tak więc w poszczególnych wypadkach natura człowieka może się zmienić. Ale czy tylko ludzkie słabości ‛podkopują dzisiejszą cywilizację’?

„Diabeł przedstawiany w Biblii”

Apostoł Paweł spisał godne uwagi proroctwo o obecnych „dniach ostatnich”. Zamieszczono je w ramce u góry tej strony. Zwróć uwagę, że wskutek nasilania się zła i przemocy następują „czasy krytyczne, trudne do zniesienia”. Czy to wszystko może powodować tylko natura ludzka? (2 Tymoteusza 3:1).

Nie, kryje się tu coś więcej — złowroga siła, która gra na ludzkich słabościach. Wielu nie może uwierzyć, że są obciążeni dziedzictwem grzechu, i tak samo trudno im się zgodzić z istnieniem nadprzyrodzonej mocy, która usiłuje nimi kierować. Niemniej Biblia wyjawia, że taka moc istnieje: jest nią Szatan Diabeł.

Słowo „Diabeł” (czyli „potwarca”) występuje w Piśmie Świętym 33 razy, a „Szatan” („przeciwnik”) — 52 razy. W większości tych miejsc jest mowa o znikczemniałym stworzeniu duchowym. Tymczasem niektórzy zaprzeczają istnieniu Diabła jako osoby i wolą mówić: „Diabeł przedstawiany w Biblii to natura ludzka z jej skłonnością do grzechu”.b Warto jednak podkreślić, iż w relacji o wiernym słudze Jehowy imieniem Hiob występuje w tekście hebrajskim wyraz has·Sa·tanʹ, to znaczy Szatan, a w Ewangelii według Łukasza 4:2 czytamy, iż Jezusa kusił Diabeł (po grecku ho di·aʹbo·los) (Hioba 1:6). W obu wypadkach reguły gramatyczne wskazują, że chodzi o konkretną osobę. Nie może to być natura ludzka.

Apostoł Paweł pomaga nam zrozumieć, jak potężny jest Szatan, gdy pisze w Liście do Efezjan o ‛władcach świata ciemności, złych mocach duchowych w miejscach niebiańskich’ (Efezjan 6:12). Tymi ‛władcami świata’ są demony, złe niewidzialne stworzenia duchowe, panujące wespół z Szatanem Diabłem. Wprowadzają one w błąd „całą zamieszkaną ziemię”, wyzyskując do ostatnich granic upadły stan człowieka (Objawienie 12:9). Właśnie dlatego Paweł napomina każdego chrześcijanina, by ‛stawił czoło machinacjom Diabła’. To on jest głównym sprawcą widocznego wokoło pogarszania się stosunków między ludźmi (Efezjan 6:11).

Przywrócenie

Piotr, który żył współcześnie z Pawłem, zapewnia, iż ludzie nie będą bez końca wystawieni na zgubne oddziaływanie Szatana i jego demonów. Pisze: „Są jednak nowe niebiosa i ziemia nowa, których według Jego obietnicy oczekujemy, a w nich ma zamieszkać sprawiedliwość” (2 Piotra 3:13). Już niebawem zło i wszelkie jego przejawy naprawdę znikną z ziemskiej sceny wydarzeń. Szatan z demonami zostaną unicestwieni (Rzymian 16:20; Objawienie 20:1-3). Wtedy natura ludzka rzeczywiście będzie odzwierciedleniem „chwały Bożej”, a przed rodziną człowieczą otworzą się realne widoki na dostąpienie życia wiecznego (Rzymian 3:23).

„Zawsze mówiłem i będę mówił”, zapewniał prezydent Stanów Zjednoczonych Thomas Jefferson, „że zgłębianie Biblii Świętej daje lepszych obywateli (...) Biblia wychowuje najlepszych ludzi na świecie”. Możemy więc zmienić swą naturę, jeśli damy się kształtować doniosłemu orędziu zawartemu w Biblii (Rzymian 12:2). Możemy dążyć do celów wzniosłych i szlachetnych. Przestawanie z tymi, którzy szczerze pragną postępować tak samo, będzie dla nas bodźcem w podejmowaniu starań, by dokonywać zmian na lepsze (Hebrajczyków 10:24, 25). Świadkowie Jehowy chętnie Ci pomogą w każdy możliwy sposób. Warto nawiązać z nimi łączność!

[Przypisy]

[Ramka na stronie 6]

Biblijny opis „DNI OSTATNICH”

„Wiedz jednak o tym, że w dniach ostatnich nastaną czasy krytyczne, trudne do zniesienia. Ludzie bowiem będą się kochać w sobie samych, kochać się w pieniądzach, będą zuchwali, wyniośli, bluźnierczy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, wyzuci z naturalnych uczuć, nieprzejednani; będą oszczercami, bez panowania nad sobą, zawzięci, nie kochający dobra; będą zdrajcami, będą uparci, nadęci pychą, będą się kochać raczej w rozrywkach niż w Bogu, mając pozór prawdziwej pobożności, ale sprzeniewierzając się jej mocy; i od takich stroń” (2 Tymoteusza 3:1-5).

[Ilustracja na stronie 7]

Natura ludzka już niebawem będzie w pełni odzwierciedlać chwałę Bożą