W JEDNYM ze swych utworów psalmista Dawid zawarł prośbę: „Serce czyste stwórz we mnie, Boże, i w moim wnętrzu umieść ducha nowego, niezłomnego. Przywróć mi radość z wybawienia zgotowanego przez ciebie i zechciej mnie wesprzeć duchem ochoczym” (Psalm 51:10, 12). Po grzechu z Batszebą skruszony Dawid błagał Jehowę Boga, by oczyścił jego serce i dał mu ducha, czyli sposób myślenia, który pobudzi go do prawego postępowania.

Czy Jehowa rzeczywiście stwarza w nas nowe serce i umieszcza w naszym wnętrzu nowego, ochoczego ducha? Czy nie my sami powinniśmy zabiegać o czyste serce i je chronić? Jehowa jest „tym, który bada serca”, ale w jakim stopniu ingeruje w nasze wnętrze? (Przysłów 17:3; Jeremiasza 17:10). Jak dalece wpływa na nasze życie, pobudki i czyny?

„Układanie tego, co w sercu” — przez kogo?

„Do ziemskiego człowieka należy układanie tego, co w sercu” — czytamy w Księdze Przysłów 16:1a. Oczywiście naszą jest rzeczą ‛układanie tego, co mamy w sercu’. Jehowa w żaden cudowny sposób nie przeobraża naszego serca ani nie zsyła nam ochoczego ducha. To my musimy się wysilać, by zdobywać dokładną wiedzę z Jego Słowa, Biblii, rozmyślać nad tym, co czytamy, i harmonizować swe myśli z myślami Jehowy (Przysłów 2:10, 11).

Prośba Dawida o „serce czyste” i „ducha nowego” pokazuje jednak, że był on świadomy swych grzesznych skłonności oraz tego, że potrzebuje Bożej pomocy w oczyszczeniu swego serca. Jako ludzie niedoskonali, możemy odczuwać pokusę, by dopuszczać się „uczynków ciała” (Galatów 5:19-21). Aby ‛zadawać śmierć członkom naszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność’, potrzebujemy wsparcia Jehowy (Kolosan 3:5). Jakże to ważne, byśmy modlili się o nie, chcąc opierać się pokusom i usuwać z naszych serc grzeszne skłonności!