Mamy powody, by wykrzykiwać z radości

„Dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną” (IZAJASZA 35:10).

1. Kto dziś ma szczególne powody do radości?

ZAPEWNE zauważyłeś, że mało jest dziś ludzi naprawdę radosnych. Zaliczają się do nich jednak prawdziwi chrześcijanie — Świadkowie Jehowy. Miliony nie ochrzczonych jeszcze osób, młodych i starych, które utrzymują kontakt ze Świadkami, też mogą zaznawać takiej radości. Okoliczność, iż teraz czytasz niniejsze czasopismo, wskazuje, że już jej doświadczasz albo że masz ją w zasięgu ręki.

2. Jak radość chrześcijan kontrastuje z ogólnym stanem większości ludzi?

² Większość ludzi odnosi wrażenie, iż czegoś im w życiu brakuje. A co powiedzieć o tobie? Zapewne nie masz wszystkiego, co by ci się przydało, a już na pewno nie dorównujesz pod tym względem osobom bogatym i wpływowym. Prawdopodobnie wolałbyś też być zdrowszy i silniejszy. Niemniej można śmiało powiedzieć, że zaznajesz więcej radości niż najbogatsi i najzdrowsi spośród miliardów mieszkańców ziemi. Jak to możliwe?

3. Jakie doniosłe słowa zasługują na naszą uwagę i dlaczego?

³ Przypomnijmy sobie wypowiedź Jezusa: „Powiedziałem wam to, aby moja radość była w was i aby wasza radość osiągnęła pełnię” (Jana 15:11). „Aby wasza radość osiągnęła pełnię” — czy to nie ciekawe słowa? Wnikliwe przeanalizowanie chrześcijańskiego trybu życia pozwala się przekonać, że jest mnóstwo powodów, dla których nasza radość powinna osiągnąć pełnię. Ale teraz zwróćmy uwagę na znamienne słowa z Księgi Izajasza 35:10. Są one naprawdę znamienne, gdyż w dużej mierze odnoszą się do nas. Czytamy tam: „Wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość [„po czas niezmierzony”, NW] owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną”.

4. O jakiej radości jest mowa w Księdze Izajasza 35:10 i dlaczego powinniśmy się zastanowić nad tą wypowiedzią?

⁴ „Wieczna radość”. Dokładniejszym odpowiednikiem tego, co po hebrajsku napisał Izajasz, jest sformułowanie „po czas niezmierzony”. Ale jak wynika z innych fragmentów Pisma Świętego, w omawianym wersecie znaczy ono tyle, co „na zawsze” (Psalm 45:7, NW; 90:2, NW; Izajasza 40:28, NW). Chodzi więc o nieprzemijającą radość odczuwaną w warunkach, w których możliwe i uzasadnione będzie rozkoszowanie się nią bez końca. Czyż to nie brzmi zachwycająco? Może jednak masz wrażenie, że odnosi się to do jakiejś abstrakcyjnej sytuacji i myślisz sobie: „Właściwie mnie to nie dotyczy, bo doskwierają mi codzienne problemy i troski”. Ale fakty mówią co innego. Prorocza obietnica zapisana w Księdze Izajasza 35:10 ma doniosłe znaczenie także dla ciebie. Aby się o tym przekonać, przeanalizujmy poszczególne fragmenty tego pięknego 35 rozdziału Księgi Izajasza z uwzględnieniem kontekstu. To, czego się dowiemy, na pewno sprawi ci radość.

Lud, który potrzebował radości

5. Jakie prorocze wydarzenia stanowiły tło zapowiedzi z 35 rozdziału Księgi Izajasza?

⁵ Dla ułatwienia zapoznajmy się pokrótce z tłem historycznym tej fascynującej zapowiedzi. Hebrajski prorok Izajasz spisał ją około roku 732 p.n.e. Dopiero dziesiątki lat później wojska babilońskie zburzyły Jeruzalem. Jak na to wskazuje Księga Izajasza 34:1, 2, Bóg przepowiedział, iż zamierza wywrzeć pomstę na narodach, między innymi — co wynika z wersetu 6 — na Edomie. Najwyraźniej posłużył się w tym celu starożytnymi Babilończykami. Z Jego woli zniszczyli oni również Judę za niewierność jej mieszkańców. Co z tego wynikło? Słudzy Boży zostali uprowadzeni do niewoli, a ich kraj rodzinny opustoszał na 70 lat (2 Kronik 36:15-21).

6. Jaka różnica zachodzi między losem Edomitów a Żydów?

⁶ Trzeba jednak wspomnieć o pewnej znamiennej różnicy między Edomitami a Żydami. Odwet Boży na Edomitach miał trwałe skutki, gdyż z czasem przestali istnieć jako naród. Co prawda w ich dawnej ojczyźnie do dziś można zwiedzać opustoszałe ruiny, na przykład pozostałości słynnej na cały świat Petry. Niemniej obecnie nie ma już narodu ani ludu, który można by nazwać „Edomitami”. Ale czy Juda również miała być spustoszona przez Babilończyków na wieki i już nigdy nie zaznać radości?

7. Jak mogli zareagować żydowscy jeńcy w Babilonie na słowa z 35 rozdziału Księgi Izajasza?

⁷ Właśnie o tym mówi porywające i doniosłe proroctwo z 35 rozdziału Księgi Izajasza. Można by je nazwać proroctwem o odrodzeniu, bo po raz pierwszy spełniło się w roku 537 p.n.e., gdy Żydzi powrócili do rodzinnego kraju. Zostali wtedy oswobodzeni z niewoli babilońskiej i pozwolono im udać się do ojczyzny (Ezdrasza 1:1-11). Zanim jednak do tego doszło, jeńcy żydowscy, którzy w Babilonie rozmyślali o tym proroctwie Bożym, zapewne zastanawiali się, jakie warunki zastaną w Judzie. W jakim położeniu sami się tam znajdą? Wyjaśnienie tych spraw bezpośrednio ukazuje, dlaczego naprawdę mamy powody, żeby wykrzykiwać z radości. Przekonajmy się o tym.

8. Jakie warunki zastali Żydzi po powrocie z Babilonu? (Porównaj Ezechiela 19:3-6; Ozeasza 13:8).

⁸ Sytuacja Żydów na pewno nie wyglądała zbyt zachęcająco, nawet wtedy, gdy pozwolono im wrócić do ojczyzny. Była spustoszona od 70 lat — tyle ile żyje przeciętny człowiek. Jak wyglądała? Wszystkie pola uprawne, winnice i sady zdziczały. Nawadniane ogrody i niwy obróciły się w pustkowia lub jałowe nieużytki (Izajasza 24:1, 4; 33:9; Ezechiela 6:14). Pomyśl, jak musiały się tam rozpanoszyć dzikie zwierzęta — na przykład drapieżne lwy i pantery (1 Królewska 13:24-28; 2 Królewska 17:25, 26; Pieśń 4:8). Należało również uważać na niedźwiedzie, które bez trudu mogły powalić mężczyznę, kobietę lub dziecko (1 Samuela 17:34-37; 2 Królewska 2:24; Przypowieści 17:12). Nie trzeba chyba też wspominać o żmijach i innych jadowitych wężach czy o skorpionach (1 Mojżeszowa 49:17; 5 Mojżeszowa 32:33; Joba 20:16; Psalm 58:5; 140:4; Łukasza 10:19). Gdybyś się znalazł wśród Żydów, którzy w 537 roku p.n.e. powrócili z Babilonu, prawdopodobnie nie miałbyś zbytniej ochoty pospacerować po takiej okolicy. Kiedy tam przybyli, na pewno nie był to raj.

9. Dlaczego repatrianci mogli żywić nadzieję i ufność?

⁹ Niemniej to Jehowa przyprowadził swoich czcicieli w ich rodzinne strony, a On może naprawić wszelkie szkody. Czyż nie wierzysz, że Stwórca to potrafi? (Joba 42:2; Jeremiasza 32:17, 21, 27, 37, 41). Co wobec tego chciał zrobić i co zrobił dla powracających Żydów oraz dla ich kraju? Jakie ma to znaczenie dla nowożytnych sług Bożych oraz dla naszej obecnej i przyszłej sytuacji? Zastanówmy się najpierw, co się stało w tamtych czasach.

Radośni z powodu zmienionej sytuacji

10. Jaką zmianę zapowiedziano w Księdze Izajasza 35:1, 2?

¹⁰ Co się miało wydarzyć po tym, jak Cyrus pozwolił Żydom powrócić do tego ponurego kraju? Odczytajmy porywające proroctwo z Księgi Izajasza 35:1, 2: „Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia; niech się rozraduje i zakwitnie step! Niech jak złotogłów bujnie zakwitnie i weseli się, niech się raduje i wydaje radosne okrzyki! Chwała Libanu będzie mu dana, świetność Karmelu i Saronu; ujrzą one chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga”.

11. Jak Izajasz nawiązał do tego, co wiedziano o tych okolicach?

¹¹ W czasach biblijnych Liban, Karmel i Saron były znane z bujnej roślinności (1 Kronik 5:16, Biblia gdańska; 27:29; 2 Kronik 26:10, Bg; Pieśń 2:1; 4:15; Ozeasza 14:5-7, Bg). Izajasz odwołał się do tych przykładów, by opisać, jak będzie wyglądać kraj przekształcony z Bożą pomocą. Ale czy miało to tylko dotyczyć samej gleby? Z pewnością nie!

12. Dlaczego można powiedzieć, że proroctwo z 35 rozdziału Księgi Izajasza odnosi się przede wszystkim do ludzi?

¹² W Księdze Izajasza 35:2 jest mowa o kraju, który „się raduje i wydaje radosne okrzyki”. Wiadomo, że literalna gleba i rośliny nie mogą ‛się radować’. Zapewne jednak budziły takie uczucia u ludzi, gdyż kraj stał się żyzny i urodzajny (3 Mojżeszowa 23:37-40; 5 Mojżeszowa 16:15; Psalm 126:5, 6; Izajasza 16:10; Jeremiasza 25:30; 48:33). Zmiany w samym kraju odpowiadały przeobrażeniom zachodzącym w ludziach, bo głównie do nich odnosi się to proroctwo. Mamy więc uzasadnione powody, by uważać, że słowa Izajasza dotyczyły przede wszystkim zmian zachodzących w żydowskich repatriantach, a zwłaszcza ich radości.

13, 14. Jaką zmianę dotyczącą ludzi zapowiedziano w Księdze Izajasza 35:3, 4?

¹³ Przeanalizujmy zatem dalszą część tego fascynującego proroctwa, by zobaczyć, jak się spełniło, gdy uwolnieni Żydzi wrócili z Babilonu. W wersetach 3 i 4 Izajasz mówi o innych przemianach wśród tych repatriantów: „Wzmocnijcie opadłe ręce i zasilcie omdlałe kolana! Mówcie do zaniepokojonych w sercu: Bądźcie mocni, nie bójcie się! Oto wasz Bóg! Nadchodzi pomsta, odpłata Boża! Sam On przychodzi i wybawi was!”

¹⁴ Czy nie krzepi nas świadomość, że nasz Bóg, który potrafił odwrócić skutki wyjałowienia gleby, jest tak bardzo zainteresowany pomyślnością swych czcicieli? Nie chciał, żeby jeńcy żydowscy czuli się słabi, zniechęceni albo żeby się obawiali o swą przyszłość (Hebrajczyków 12:12). Pomyśl, w jakiej się znaleźli sytuacji. Gdyby nie nadzieja oparta na proroctwach Bożych, trudno by im było zachować optymizm. Żyli jakby w ciemnym lochu, nie mogli się swobodnie poruszać ani aktywnie służyć Jehowie. Pewnie im się wydawało, że nie dostrzegają przed sobą żadnego światła (porównaj 5 Mojżeszową 28:29; Izajasza 59:10).

15, 16. (a) Co moglibyśmy powiedzieć o tym, czego Jehowa dokonał dla repatriantów? (b) Dlaczego repatrianci nie oczekiwali cudownych uzdrowień cielesnych, co jednak Bóg uczynił zgodnie z Księgą Izajasza 35:5, 6?

¹⁵ Jakże się to jednak zmieniło, gdy Cyrus, pobudzony przez Jehowę, uwolnił ich i pozwolił im powrócić do domu! Biblia nie wspomina, by powracający Żydzi ujrzeli, jak Bóg cudownie otwiera oczy ociemniałemu, przywraca głuchemu słuch albo uzdrawia czyjeś kalekie lub amputowane kończyny. Ale On dokonał czegoś znacznie wspanialszego. Przywrócił im światło i wolność w ich ukochanym kraju.

¹⁶ Nic nie wskazuje na to, by repatrianci oczekiwali od Jehowy dokonania takich cudownych uzdrowień cielesnych. Z pewnością zdawali sobie sprawę, iż nie uleczył Izaaka, Samsona ani Helego (1 Mojżeszowa 27:1; Sędziów 16:21, 26-30; 1 Samuela 3:2-8, BT; 4:15). Jeżeli jednak spodziewali się, że Bóg zmieni ich sytuację w sensie przenośnym, nie doznali rozczarowania. W tym znaczeniu rzeczywiście spełniły się wersety 5 i 6. Izajasz trafnie przepowiedział: „Wtedy otworzą się oczy ślepych, otworzą się też uszy głuchych. Wtedy chromy będzie skakał jak jeleń i radośnie odezwie się język niemych”.

Kraj upodobniony do raju

17. Jakie literalne zmiany najwyraźniej wprowadził Jehowa?

¹⁷ Po powrocie z niewoli Żydzi z pewnością mieli powody do wznoszenia okrzyków radości, nastały bowiem warunki, które Izajasz tak opisał: „Gdyż wody wytrysną na pustyni i potoki na stepie. Rozpalona ziemia piaszczysta zmieni się w staw, a teren bezwodny w ruczaje; w legowisku szakali będzie miejsce na trzcinę i sitowie” (Izajasza 35:6b, 7). Chociaż obecnie opis ten nie pasuje do tego regionu jako całości, istnieją dowody, iż dawniejsza Juda była „rajem dla pasterzy”.a

18. Jak żydowscy repatrianci najprawdopodobniej zareagowali na błogosławieństwa Boże?

¹⁸ Pomyśl, jakie powody do radości miał żydowski ostatek, gdy został repatriowany do Ziemi Obiecanej! Mógł przystąpić do przeobrażania pustyni zamieszkanej przez szakale i inne dzikie zwierzęta. Czyż nie radowałoby cię uczestniczenie w takim dziele odnowy, zwłaszcza gdybyś wiedział, że Bóg błogosławi twoim wysiłkom?

19. Od czego zależała możliwość powrotu z niewoli babilońskiej?

¹⁹ Ale nie każdemu Żydowi będącemu w niewoli babilońskiej wolno było wyruszyć w drogę powrotną i uczestniczyć w tych radosnych przemianach. Bóg postawił pewne warunki. Prawo do powrotu nie przysługiwało nikomu, kto kalał się pogańskimi, babilońskimi praktykami religijnymi (Daniela 5:1, 4, 22, 23; Izajasza 52:11). Nie mógł też powrócić nikt, kto obstawał przy jakimś głupim postępowaniu. Jedni i drudzy nie byli tego godni. Natomiast tym, którzy odpowiadali wymaganiom stawianym przez Boga i których On w pewnym sensie uznawał za świętych, pozwolono wrócić do Judy. Mogli niejako podróżować Drogą Świętą. Izajasz wyjaśnił to w wersecie 8: „I będzie tam droga bita, nazwana Drogą Świętą. Nie będzie nią chodził nieczysty; będzie ona tylko dla jego pielgrzymów. Nawet głupi na niej nie zbłądzi [„a głupi nie będą się po niej błąkać”, NW]”.

20. Czego nie musieli się obawiać powracający Żydzi i co dzięki temu stało się możliwe?

²⁰ Powracający Żydzi nie musieli się obawiać ataków band rabusiów czy ludzi groźnych niczym bestie. Dlaczego? Ponieważ Jehowa nie pozwalał nikomu takiemu znaleźć się na owej Drodze razem z Jego odkupionym ludem. Mogli więc podróżować z radością i optymizmem, ciesząc się widokami na przyszłość. Zwróćmy uwagę, jak to opisał Izajasz w zakończeniu omawianego proroctwa: „Nie będzie tam lwa i zwierz drapieżny nie będzie po niej chodził, tam się go nie spotka. Lecz pójdą nią wybawieni. I wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną” (Izajasza 35:9, 10).

21. Jak powinniśmy się dziś zapatrywać na już spełnione proroctwa z 35 rozdziału Księgi Izajasza?

²¹ Jakiż to wspaniały, proroczy opis! Nie powinniśmy jednak mniemać, że dotyczy jedynie dawnych dziejów i choć jest ciekawy, nie ma nic wspólnego z naszą sytuacją ani z naszą przyszłością. W rzeczywistości to proroctwo spełnia się dziś w zdumiewający sposób na ludzie Bożym, a więc naprawdę odnosi się do każdego z nas. Daje nam uzasadnione powody do wykrzykiwania z radości. O tym, w jakiej mierze dotyczy twego życia teraźniejszego i przyszłego, mówi następny artykuł.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

◻ Kiedy po raz pierwszy spełniły się słowa z 35 rozdziału Księgi Izajasza?

◻ Co się stało, gdy nastąpiło pierwsze spełnienie tego proroctwa?

◻ W jaki sposób Jehowa spełnił słowa z Księgi Izajasza 35:5, 6?

◻ Jak zmienił się kraj oraz sytuacja Żydów, którzy powrócili z niewoli?

[Ilustracja na stronie 9]

Ruiny Petry w dawnej ojczyźnie Edomitów

[Prawa własności]

Garo Nalbandian

[Ilustracje na stronie 10]

Kiedy Żydzi przebywali na wygnaniu, znaczna część Judy zamieniła się w pustkowie, na którym roiło się od drapieżnych zwierząt, takich jak niedźwiedzie i lwy

[Prawa własności]

Garo Nalbandian

Niedźwiedź i lew: Safari-Zoo w Ramat-Gan, Tel Awiw