18. Jak opisano wzniosłość Jehowy i jaką serdeczną troskę On mimo to wykazuje?

¹⁸ Właśnie teraz prorok Izajasz przekazuje słowa przytoczone na początku tego rozdziału: „Oto bowiem, co rzekł Wysoki i Wzniosły, który mieszka na zawsze i którego imię jest święte: ‚Mieszkam na wysokości i na miejscu świętym, a także ze zdruzgotanym i uniżonym w duchu, by ożywić ducha maluczkich i ożywić serce zdruzgotanych’” (Izajasza 57:15). Jehowa ma tron w najwyższych niebiosach. Nikt nie zajmuje wyższej ani wznioślejszej pozycji. Bardzo pokrzepiająca jest dla nas świadomość, że widzi stamtąd wszystko: nie tylko grzechy niegodziwców, ale też prawe uczynki tych, którzy starają się Mu służyć (Psalm 102:19; 103:6). Słyszy również jęki gnębionych i ‛ożywia serca’ zdruzgotanych. Słowa te musiały do głębi poruszyć skruszonych Żydów z czasów starożytnych. Z pewnością tak samo oddziałują dzisiaj na nas.

21. (a) Jak Jehowa ‛ożywił ducha’ namaszczonych chrześcijan w roku 1919? (b) Jaką cechę każdy z nas powinien pielęgnować?

²¹ W roku 1919 n.e. „Wysoki i Wzniosły”, Jehowa, zatroszczył się też o pomyślność ostatka pomazańców. Ze względu na skruchę i pokorę owej grupy ten wielki Bóg życzliwie zwrócił uwagę na jej udrękę i wyzwolił ją z niewoli babilońskiej. Usunął wszelkie przeszkody i poprowadził tych ludzi ku wolności, aby mogli oddawać Mu cześć w czysty sposób. A zatem również wtedy spełniły się słowa, które przekazał za pośrednictwem Izajasza. Ale kryją się w nich także niezmienne zasady dotyczące każdego z nas. Jehowa pozwala, by wielbiły Go tylko osoby uniżone w duchu. A gdyby ktoś z Jego sług zgrzeszył, powinien jak najszybciej uznać swój błąd, przyjąć naganę i skorygować swe postępowanie. Nigdy nie zapominajmy, że Jehowa ‛uzdrawia’ i pociesza pokornych, natomiast „przeciwstawia się wyniosłym” (Jakuba 4:6).