Składaj publiczne wyznanie ku wybawieniu
„Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (RZYMIAN 10:13).
1. Jakie ostrzeżenia rozlegały się w ciągu stuleci?
W BIBLII opisano kilka wielkich i napawających lękiem ‛dni Jehowy’: potop z czasów Noego, zniszczenie Sodomy i Gomory oraz zburzenie Jerozolimy w roku 607 p.n.e. i 70 n.e. Jehowa wymierzył wówczas sprawiedliwość tym, którzy się przeciw Niemu zbuntowali (Malachiasza 4:5; Łukasza 21:22). W owych dniach wielu zginęło z powodu swej niegodziwości. Niektórzy jednak przeżyli. Jehowa podawał ostrzeżenia — złych uprzedzał o nadciągającej katastrofie, a ludziom prawego serca umożliwiał dostąpienie wybawienia.
2, 3. (a) Jaką proroczą przestrogę zacytowano podczas Pięćdziesiątnicy? (b) Z czym od Pięćdziesiątnicy 33 roku wiązało się wzywanie imienia Jehowy?
2 Znakomitym tego przykładem jest zburzenie Jerozolimy w roku 70. Jakieś 900 lat wcześniej zapowiedział je prorok Joel, który napisał: „Dam prorocze znaki na niebiosach oraz na ziemi — krew i ogień, i słupy dymu. Słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i napawający lękiem dzień Jehowy”. Jak można było przetrwać tak przerażający okres? Joel oświadczył pod natchnieniem: „I stanie się, że każdy, kto wzywa imienia Jehowy, ujdzie cało; bo ci, którzy przeżyją, znajdą się na górze Syjon i w Jerozolimie — jak powiedział Jehowa — i wśród ocalałych, których Jehowa wzywa” (Joela 2:30-32).
3 Kiedy w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku apostoł Piotr przemawiał do tłumu Żydów i prozelitów w Jerozolimie, zacytował proroctwo Joela, wskazując słuchaczom, iż mogą oczekiwać spełnienia tych słów za swoich czasów: „Dam prorocze cuda na niebie w górze oraz znaki na ziemi nisko — krew i ogień, i dymny opar; słońce zamieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie wielki i wspaniały dzień Jehowy. A każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Dzieje 2:16-21). Wszyscy licznie zgromadzeni słuchacze Piotra podlegali Prawu Mojżeszowemu i dlatego znali imię Boże. Piotr wyjaśnił, że odtąd wzywanie imienia Jehowy miało oznaczać coś więcej. Miało obejmować zwłaszcza chrzest w imię Jezusa, który został zabity, a potem wskrzeszony do nieśmiertelnego życia w niebie (Dzieje 2:37, 38).
4. Jakie orędzie szeroko rozgłaszali chrześcijanie?
4 Od Pięćdziesiątnicy chrześcijanie krzewili słowo o zmartwychwstałym Jezusie (1 Koryntian 1:23). Wyjaśniali, że ludzie mogą zostać uznani za duchowych synów Jehowy Boga i wejść w skład nowego „Izraela Bożego” — narodu duchowego, mającego ‛szeroko oznajmiać wspaniałe przymioty Jehowy’ (Galatów 6:16; 1 Piotra 2:9). Ci, którzy pozostali wierni aż do śmierci, mieli dostąpić nieśmiertelnego życia w niebie jako współdziedzice Jezusa w jego niebiańskim Królestwie (Mateusza 24:13; Rzymian 8:15, 16; 1 Koryntian 15:50-54). Ponadto pierwsi chrześcijanie musieli obwieszczać zbliżanie się wielkiego i napawającego lękiem dnia Jehowy. Byli zobowiązani ostrzegać, iż na system żydowski spadnie ucisk przewyższający wszystko, co do owego czasu dotknęło Jerozolimę i podających się za lud Boży. Ale pewne osoby miały ocaleć. Kto taki? Ci, którzy wzywali imienia Jehowy.
„W dniach ostatnich”
5. Jakie proroctwa spełniają się w dobie obecnej?
5 Ówczesna sytuacja pod niejednym względem obrazowała dzisiejsze warunki. Od roku 1914 ludzkość żyje w szczególnym okresie nazwanym w Biblii „czasem końca”, „zakończeniem systemu rzeczy” oraz „dniami ostatnimi” (Daniela 12:1, 4; Mateusza 24:3-8; 2 Tymoteusza 3:1-5, 13). Występujące w naszym stuleciu okrutne wojny, bestialska przemoc, upadek społeczeństwa i niszczenie środowiska naturalnego stanowią znamienne spełnienie proroctw biblijnych. Wszystko to wchodzi w skład proroczego znaku podanego przez Jezusa i wskazuje, że ludzie stoją w obliczu ostatecznego rozstrzygnięcia — napawającego lękiem dnia Jehowy. Swój punkt kulminacyjny osiągnie on w bitwie Armagedonu — szczytowej fazie „wielkiego ucisku, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie” (Mateusza 24:21; Objawienie 16:16).
6. (a) Jak Jehowa działa na rzecz wybawienia potulnych? (b) Gdzie Paweł udzielił rad, jak dostąpić ocalenia?
6 W miarę zbliżania się dnia zagłady Jehowa przygotowuje wybawienie łagodnie usposobionych. W tym „czasie końca” zgromadził ostatnich członków duchowego Izraela Bożego, a w latach trzydziestych skierował uwagę na swych ziemskich sług, by zebrać ‛wielką rzeszę, której żaden człowiek nie jest w stanie policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków’. Jako zbiorowość jej członkowie ‛wyjdą żywo z wielkiego ucisku’ (Objawienie 7:9, 14). Ale jak każdy z osobna może zapewnić sobie przeżycie? Odpowiedzi na to pytanie udziela apostoł Paweł. W 10 rozdziale Listu do Rzymian podaje wyborne rady dotyczące ocalenia — rady mające zastosowanie zarówno w jego, jak i w naszych czasach.
Modlitwa o wybawienie
7. (a) Jaką nadzieję wyrażono w Liście do Rzymian 10:1, 2? (b) Dlaczego w naszych czasach Jehowa polecił głosić „dobrą nowinę” na znacznie większą skalę?
7 Kiedy Paweł pisał List do Rzymian, Jehowa już odrzucił naród izraelski. Mimo to apostoł zapewnił: „Dobra wola mego serca oraz moje błaganie, które za nimi zanoszę do Boga, są doprawdy ku ich wybawieniu”. Miał nadzieję, że poszczególni Żydzi dokładnie poznają wolę Bożą i zostaną ocaleni (Rzymian 10:1, 2). Ponadto Jehowa pragnie wybawić wszystkich okazujących wiarę, jak na to wskazano w Ewangelii według Jana 3:16: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne”. Jezusowa ofiara okupu utorowała drogę do wspaniałego wybawienia. Podobnie jak za dni Noego oraz przed wykonaniem wyroków w późniejszych czasach, tak i dziś Jehowa każe obwieszczać „dobrą nowinę”, wskazującą na możliwość ocalenia (Marka 13:10, 19, 20).
8. Komu prawdziwi chrześcijanie wzorem Pawła okazują dzisiaj dobrą wolę i w jaki sposób?
8 Przejawiając dobrą wolę zarówno wobec Żydów, jak i pogan, Paweł głosił przy każdej sposobności. „Przekonywał Żydów oraz Greków”. Starszym z Efezu oświadczył: „Nie powstrzymywałem się od mówienia wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was publicznie i od domu do domu. Ale zarówno Żydom, jak i Grekom składałem dokładne świadectwo o skrusze wobec Boga i wierze w naszego Pana, Jezusa” (Dzieje 18:4; 20:20, 21). Podobnie dzisiaj Świadkowie Jehowy dokładają usilnych starań, by głosić nie tylko wyznawcom chrześcijaństwa, ale wszystkim ludziom — nawet w „najodleglejszym miejscu na ziemi” (Dzieje 1:8; 18:5).
‛Wyznawanie słowa wiary’
9. (a) Do przejawiania jakiej wiary zachęcają słowa z Listu do Rzymian 10:8, 9? (b) Kiedy i jak powinniśmy wyznawać swą wiarę?
9 Warunkiem wybawienia jest wytrwałe przejawianie wiary. Cytując słowa z Księgi Powtórzonego Prawa 30:14, Paweł oświadczył: „‚Słowo jest blisko ciebie, w twoich ustach i w twoim sercu’ — to znaczy ‚słowo’ wiary, które głosimy” (Rzymian 10:8). Kiedy głosimy to „‚słowo’ wiary”, coraz głębiej zapada nam ono do serc. Tak było w wypadku Pawła, a jego dalsza wypowiedź może nas utwierdzić w postanowieniu, by tak jak on dzielić się tą wiarą z innymi: „Jeśli publicznie wyznasz to ‛słowo w twoich ustach’, że Jezus jest Panem, i w swoim sercu uwierzysz, że Bóg wskrzesił go z martwych, to będziesz wybawiony” (Rzymian 10:9). Nie chodzi tu jedynie o wyznanie składane w obecności innych z okazji chrztu, ale o nieustanne obwieszczanie, o gorliwe publiczne dawanie świadectwa o wszystkich wspaniałych aspektach prawdy. Kieruje ona uwagę na drogocenne imię Wszechwładnego Pana, Jehowy, na naszego mesjańskiego Króla i Odkupiciela, Pana Jezusa Chrystusa, oraz na cudowne obietnice Królestwa.
10. Jak w myśl Listu do Rzymian 10:10, 11 winniśmy odnosić się do „‚słowa’ wiary”?
10 Kto nie przyjmuje i nie wprowadza w czyn tego „‚słowa’ wiary”, nie dostąpi wybawienia, jak oświadczył dalej apostoł: „Sercem wierzy się ku prawości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku wybawieniu. Albowiem Pismo mówi: ‚Nikt z opierających na nim swą wiarę nie będzie rozczarowany’” (Rzymian 10:10, 11). Musimy dokładnie poznać i pielęgnować w sercu to „‚słowo’ wiary”, by pobudzało nas do mówienia o nim innym. Sam Jezus przypomina: „Kto by się zawstydził mnie i moich słów przed tym cudzołożnym i grzesznym pokoleniem, tego Syn Człowieczy też się zawstydzi, gdy przybędzie w chwale swego Ojca ze świętymi aniołami” (Marka 8:38).
11. Na jaką skalę ma być rozgłaszana dobra nowina i dlaczego?
11 W myśl zapowiedzi proroka Daniela w obecnym czasie końca ‛wnikliwi jaśnieją jak blask przestworza’, ponieważ dawaniem świadectwa o Królestwie objęli już nawet krańce ziemi. „Prowadzą wielu do prawości”, a prawdziwej wiedzy rzeczywiście jest pod dostatkiem, gdyż Jehowa zsyła coraz jaśniejsze światło na proroctwa dotyczące czasu końca (Daniela 12:3, 4). Od tego orędzia o wybawieniu zależy ocalenie wszystkich, którzy miłują prawdę i prawość.
12. Jak słowa z Listu do Rzymian 10:12 harmonizują z zadaniem anioła wspomnianego w Księdze Objawienia 14:6?
12 Apostoł Paweł pisze dalej: „Nie ma bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, bo nad wszystkimi jest ten sam Pan, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają” (Rzymian 10:12). Obecnie „dobrą nowinę” trzeba głosić na jeszcze szerszą, ogólnoziemską skalę — wszystkim ludziom, aż po najdalsze zakątki naszego globu. Anioł wspomniany w Księdze Objawienia 14:6 wciąż leci środkiem nieba i powierza nam „wiecznotrwałą dobrą nowinę do oznajmienia jako radosną wieść dla mieszkających na ziemi i dla każdego narodu, i plemienia, i języka, i ludu”. Jakie korzyści przynosi to tym, którzy reagują przychylnie?
Wzywanie imienia Jehowy
13. (a) Jak brzmi tekst roczny na rok 1998? (b) Dlaczego w obecnych czasach jest on bardzo stosowny?
13 Cytując Księgę Joela 2:32, Paweł oświadcza: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony” (Rzymian 10:13). Całkiem słusznie słowa te Świadkowie Jehowy obrali jako tekst roczny na rok 1998. Podążanie naprzód połączone z zaufaniem do Jehowy oraz oznajmianie Jego imienia i związanego z nim wspaniałego zamierzenia jest ważniejsze niż kiedykolwiek przedtem. Jak w I wieku, tak i w dniach ostatnich obecnego zepsutego systemu rzeczy rozlega się donośne wołanie: „Dajcie się wybawić spośród tego spaczonego pokolenia” (Dzieje 2:40). Do wszystkich bogobojnych ludzi na świecie kierowane jest zaproszenie przypominające głos trąby, aby prosili Jehowę o wybawienie ich samych, jak również tych, którzy słuchają dobrej nowiny oznajmianej przez nich publicznie (1 Tymoteusza 4:16).
14. Od jakiej Skały powinniśmy oczekiwać wybawienia?
14 Do czego dojdzie, gdy na ziemi rozpocznie się wielki dzień Jehowy? Zamiast szukać wybawienia u Jehowy, większość ludzi będzie ‛mówić do gór i do masywów skalnych: Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed srogim gniewem Baranka’ (Objawienie 6:15, 16). Swą nadzieję położą w symbolicznych górach — instytucjach i organizacjach tego systemu rzeczy. O ileż lepiej by postąpili, gdyby zaufali największej Skale, Jehowie Bogu! (Powtórzonego Prawa 32:3, 4). Król Dawid powiedział o Nim: „Jehowa jest mą urwistą skałą i moją twierdzą, i Sprawcą mego ocalenia”. Jehowa to „Skała naszego wybawienia” (Psalm 18:2; 95:1). Jego imię jest „potężną wieżą” — jedyną „wieżą” na tyle potężną, byśmy w nadchodzących trudnych chwilach mogli w niej znaleźć ochronę (Przysłów 18:10). Zachodzi więc konieczność, by jak najwięcej ludzi spośród bez mała sześciu miliardów obecnie żyjących nauczyć wiernie i szczerze wzywać imienia Jehowy.
15. Na co wskazują słowa z Rzymian 10:14 w odniesieniu do wiary?
15 Całkiem słusznie apostoł Paweł stawia dalsze pytanie: „Ale jak będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli?” (Rzymian 10:14). Zapewne jeszcze mnóstwu osób uda się pomóc w przyjęciu „‚słowa’ wiary”, by mogły wzywać Jehowę i dostąpić wybawienia. Zasadnicze znaczenie ma wiara. W innym liście Paweł oświadczył: „Bez wiary nie można się mu [Bogu] podobać, bo kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6). Jak jednak dalsze miliony mają uwierzyć w Boga? W Liście do Rzymian Paweł pyta: „A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli?” (Rzymian 10:14). Czy Jehowa czyni starania, by mogli o Nim usłyszeć? Z całą pewnością! Posłuchajmy dalszych wywodów Pawła: „A jak usłyszą bez głoszącego?”
16. Dlaczego głosiciele są nieodzownym elementem postanowienia Bożego?
16 Z argumentacji Pawła jasno wynika, że potrzebni są głosiciele. Jezus wskazał, iż miało tak być aż do „zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 24:14; 28:18-20). Świadczenie stanowi nieodzowny element postanowienia Jehowy mającego dopomóc ludziom wzywać Jego imienia, żeby mogli ujść cało. Większość wyznawców chrześcijaństwa nic nie robi, by otaczać szacunkiem drogocenne imię Boże. Niejeden zupełnie myli Jehowę z dwiema innymi osobami wchodzącymi w skład niewytłumaczalnej Trójcy. Prócz tego wielu zalicza się do ludzi, o których w Psalmie 14:1 i 53:1 powiedziano: „Nierozumny rzekł w swoim sercu: ‚Nie ma Jehowy’”. Aby takie osoby mogły ocaleć w nadchodzącym wielkim ucisku, koniecznie muszą się dowiedzieć, że Jehowa jest żywym Bogiem, oraz pojąć w pełni znaczenie Jego imienia.
‛Pełne wdzięku stopy’ głosicieli
17. (a) Dlaczego Paweł słusznie przytoczył proroctwo o odrodzeniu? (b) Z jaką działalnością wiąże się posiadanie ‛stóp pełnych wdzięku’?
17 Apostoł Paweł stawia jeszcze jedno ważne pytanie: „A jak będą głosić, jeśliby nie zostali posłani? Tak jak jest napisane: ‚Jakże pełne wdzięku są stopy tych, którzy oznajmiają dobrą nowinę o tym, co dobre!’” (Rzymian 10:15). Paweł cytuje tutaj słowa z Księgi Izajasza 52:7, wchodzące w skład proroctwa o odrodzeniu, które odnosi się do okresu po roku 1919. W dobie obecnej Jehowa znowu posyła „tego, kto przynosi dobrą nowinę, kto ogłasza pokój, kto przynosi dobrą nowinę o czymś lepszym, kto ogłasza wybawienie”. „Strażnicy” namaszczeni przez Boga oraz ich towarzysze posłusznie wykrzykują z radości (Izajasza 52:7, 8). Stopy tych, którzy dzisiaj chodzą od domu do domu i obwieszczają wybawienie, bywają zmęczone, a nawet zakurzone, ale ich twarze promienieją radością. Wiedzą, iż Jehowa polecił im zwiastować dobrą nowinę o pokoju, pocieszać zasmuconych oraz uczyć ich wzywać Jego imienia, by mogli mieć nadzieję na wybawienie.
18. Co na temat ostatecznego rezultatu rozgłaszania dobrej nowiny powiedziano w Liście do Rzymian 10:16-18?
18 Bez względu na to, czy ludzie ‛wierzą temu, co słyszą’, czy nie, słowa Pawła okazują się prawdziwe: „Czyż nie usłyszeli? Przecież w gruncie rzeczy ‚do całej ziemi wyszedł ich głos, a ich wypowiedzi — po krańce zamieszkanej ziemi’” (Rzymian 10:16-18). Jak „niebiosa oznajmiają chwałę Boga” widoczną w Jego dziełach stwórczych, tak Jego ziemscy Świadkowie powinni ‛ogłaszać rok dobrej woli Jehowy i dzień pomsty ze strony naszego Boga, aby pocieszać wszystkich pogrążonych w żałości’ (Psalm 19:1-4; Izajasza 61:2).
19. Czego dostąpią ci, którzy obecnie ‛wzywają imienia Jehowy’?
19 Wielki i napawający lękiem dzień Jehowy coraz bardziej się zbliża. „Ach, cóż za dzień; ponieważ dzień Jehowy jest bliski, a nadejdzie niczym złupienie od Wszechmocnego!” (Joela 1:15; 2:31). Modlimy się, żeby dalsze rzesze niezwłocznie zareagowały na dobrą nowinę i napłynęły do organizacji Jehowy (Izajasza 60:8; Habakuka 2:3). Pamiętajmy, że inne ‛dni Jehowy’ — za czasów Noego, Lota oraz odstępczego Izraela i Judy — sprowadziły zagładę na niegodziwych. Obecnie stoimy o krok od największego ucisku w dziejach, kiedy to wicher Jehowy zmiecie z powierzchni ziemi niegodziwość, umożliwiając zaprowadzenie raju, w którym na wieki zagości pokój. Czy znajdziesz się wśród osób wiernie ‛wzywających imienia Jehowy’? Jeśli tak, to możesz się radować! Sam Bóg obiecuje, że zostaniesz wybawiony (Rzymian 10:13).
Jak byś odpowiedział?
◻ Co nowego zaczęto rozgłaszać po Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?
◻ Jak chrześcijanie powinni zwracać uwagę na „‚słowo’ wiary”?
◻ Co oznacza ‛wzywanie imienia Jehowy’?
◻ W jakim sensie posłańcy Królestwa mają ‛stopy pełne wdzięku’?
[Ilustracje na stronie 18]
Słudzy Boga oznajmiają Jego wspaniałe przymioty w Portoryko, Senegalu, Peru, Papui-Nowej Gwinei — dosłownie na całym świecie