Czego uczy Pismo Święte: Sofoniasza 1:1 do 3:20

Szukaj Jehowy i służ Mu z całego serca

OKOŁO 50 lat przed spustoszeniem odstępczej Judy przez Babilończyków prorok Sofoniasz ogłosił następującą zapowiedź Jehowy: „Na pewno zmiotę wszystko z powierzchni ziemi” (1:1, 2, Bw). Jednakże Bóg wskazał przy tym swemu ludowi drogę ratunku (2:3; 3:9). Z tego względu Księga Sofoniasza zawiera cenne wskazówki dla wszystkich, którzy dzisiaj stoją w obliczu „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Objawienie 16:14).

Dzień Jehowy jest bliski

Skoro dzień Jehowy jest tak bliski, wszyscy, którzy się odsunęli od Boga, powinni niezwłocznie do Niego powrócić. Wśród ludzi, których Bóg zamierza ‛zmieść’, będą ci, „którzy się wycofują z podążania za Jehową”. Osoby takie odeszły i już się nie interesują wolą Bożą. Cóż za niebezpieczna sytuacja! Trzeba ją natychmiast naprawić (Sofoniasza 1:3-11).

Bogactwa materialne nie zapewnią bezpieczeństwa w dniu Jehowy. Pewni ludzie utrzymujący, iż służą Jehowie, zajęli się dążeniem do celów materialistycznych i wygodnym urządzeniem się w życiu. Niestety, sami siebie zwodzą! W „owym dniu” ich środki materialne nie zdołają zapewnić im bezpieczeństwa (Sofoniasza 1:12-18).

Wybawienie jest możliwe

Do ukrycia się w dniu Jehowy nie wystarczy powierzchowna wiedza biblijna. „Potulnych”, którzy ‛wprowadzają w czyn Jego orzeczenia’, wezwano do ‛szukania Jehowy, szukania sprawiedliwości i szukania potulności’. Wybawiony zostanie tylko ten, „kto wytrwa aż do końca” (Sofoniasza 2:1-3; Mateusza 24:13).

Narody, które obecnie ciemiężą lud Jehowy, dosięgnie zagłada. Spotka je ten sam los, co Moab, Ammon, Asyrię i innych sąsiadów Judy. Zguba czeka również Babilon Wielki (Objawienie 18:4-8). Jakąż zachętą jest to dla nas, aby dalej zdecydowanie ogłaszać wyroki Boże! (Sofoniasza 2:4-15).

Odrodzony lud

Jehowa przygotowuje dziś swój lud do ocalenia. Czy odrzuciłeś już wszelkie babilońskie poglądy i czy zacząłeś się posługiwać „czystą mową” drogocennej prawdy biblijnej? Czy ‛wezwałeś imienia Jehowy’ przez stawienie się do Jego dyspozycji? Czy ‛przynosisz Mu dar’, to znaczy „owoc warg publicznie wyznawających Jego imię”? Jeżeli chcesz ocaleć, to musisz służyć Jehowie „ramię przy ramieniu” z oddanym Mu ludem (Sofoniasza 3:1-10; Rzymian 10:13-15; Hebrajczyków 13:15).

Aby dostąpić wybawienia, musimy szukać Jehowy i wysoko sobie cenić Jego święte imię. Pośród Jego ludu nie ma miejsca na wyniosłość, niesprawiedliwość lub kłamstwa (Efezjan 4:25-32). Kiedy Jehowa będzie uświęcał swoje imię, ocaleją tylko ludzie „pokorni i uniżeni” (Sofoniasza 3:11-20).

Czego uczy Pismo Święte: Aggeusza 1:1 do 2:23

KSIĘGA Aggeusza przenosi nas w przeszłość do roku 520 p.n.e. Minęło 17 lat, odkąd ostatek żydowski powrócił do Jeruzalem, by odbudować świątynię Jehowy (Aggeusza 1:1). Była to dla wszystkich stosowna pora na przyłożenie się z serca do dzieła Bożego. Mimo to Jehowa uznał za konieczne posłać proroka Aggeusza, aby przypomniał Izraelitom o ich powinnościach. Czy i my możemy się z tego czegoś nauczyć?

Stawiaj dzieło Jehowy na pierwszym miejscu

Nigdy nie przedkładaj spraw materialnych nad obowiązki duchowe. Żydzi po powrocie do ojczyzny mieli powody, by z niepokojem myśleć o trudnościach gospodarczych, nieprzyjaznych sąsiadach i tak dalej. Nie to jednak było przyczyną ich opieszałości, o czym świadczą luksusowe warunki mieszkaniowe, jakie sobie stworzyli. Do odbudowy świątyni zabrali się dopiero wtedy, gdy ich wyrwał z odrętwienia prorok Aggeusz. Podobnie my powinniśmy ‛rozważyć, jak się nam wiedzie’, i dopilnować, aby ze wszystkich sił wspierać dzieło Boże (Aggeusza 1:2-15, BT).

Jehowa błogosławi tym, którzy całym sercem przykładają się do Jego dzieła. Bóg obiecał pobłogosławić wysiłki Zorobabela i innych Żydów, pracujących nad ukończeniem budowy świątyni, której chwała miała przyćmić świetność poprzedniej. W dobie obecnej „wielka rzesza” reaguje pozytywnie na głoszone orędzie Królestwa i w ten sposób do duchowej świątyni Jehowy napływają „kosztowności wszystkich narodów”; tak to Bóg ‛napełnia swój dom chwałą’ (Aggeusza 2:1-9, BT; Objawienie 7:9).

Wymagana jest służba pełniona z całego serca

Nasze oddawanie czci Jehowie ma wartość tylko wtedy, gdy jesteśmy czyści, kierujemy się szczerymi pobudkami i służymy Mu sercem niepodzielnym. Wskutek zaniedbywania domu Bożego Żydzi popadli w nieczystość, ale gdy tylko przystąpili do prac przy świątyni, Jehowa znowu zaczął im błogosławić. Jeżeli więc chcemy się cieszyć Jego błogosławieństwem, musimy dokonać u siebie zmian, jakie mogą być potrzebne, i przylgnąć sercem do Jego dzieła (por. Liczb 19:11-13). Czekając, aż Bóg wstrząśnie niebiosami i ziemią, by obalić królestwa, naśladujmy pozaobrazowego Zorobabela, Jezusa Chrystusa, i z całego serca bierzmy udział w dziele Jehowy (Aggeusza 2:10-23).

[Ramka na stronie 30]

OMÓWIENIE NIEKTÓRYCH WERSETÓW

○ Sofoniasza 1:5 (Bw) — Milkom, prawdopodobnie identyczny z Molochem, stał na czele fałszywych bogów czczonych przez Ammonitów (1 Królewska [1 Królów] 11:5, 7, Biblia gdańska). Do kultu Molocha należał zabroniony przez Prawo odrażający zwyczaj składania dzieci na ofiarę (Kapłańska 20:2-5; Dzieje Apostolskie 7:42, 43).

○ Sofoniasza 2:14 (BT) — Zgodnie z proroctwem w spustoszonej Niniwie na poprzewracanych kolumnach i ich głowicach siadały ptaki i dzikie zwierzęta. W pustych oknach słychać było ‛świst’ ptaków, a może również wiatru. Zniszczone były nie tylko progi, ale też wnętrza komnat pałacowych.

○ Sofoniasza 3:9 — Żadna zwykła mowa ludzka nie gwarantuje jedności, o czym świadczą wojny toczone przez narody władające tym samym językiem. Wspomnianą tu „czystą mową” jest prawda z Pisma Świętego, „wzór zdrowych słów” (2 Tymoteusza 1:13). Pokonuje ona pychę, przysparza chwały Bogu i jednoczy tych, którzy się nią posługują.

○ Aggeusza 1:6 — Żydzi zaniedbywali świątynię Jehowy, toteż nie zaznawali Jego błogosławieństw. Wprawdzie obficie siali, lecz zbierali niewielkie plony, wskutek czego brakowało im żywności i napojów, aby zaspokoić swoje potrzeby. Jakość ich odzieży oraz jej ilość nie zapewniała im możliwości ogrzania się, a osoby, które zarabiały na utrzymanie, odnosiły wrażenie, iż wkładają pieniądze do podziurawionej sakiewki. Obyśmy w odróżnieniu od tych Żydów nigdy nie zaniedbywali spraw Bożych! (Przysłów 10:22; Nehemiasza 10:39 [10:40, Bw]).

○ Aggeusza 2:9 — „Dawniejsza” świątynia, wzniesiona przez Salomona, istniała 420 lat, podczas gdy „drugi dom” był w użytku przez 584 lata (515 p.n.e. – 70 n.e.). Tak więc druga świątynia istniała dłużej. Napływało do niej więcej czcicieli Boga, co widać było na przykład w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., kiedy to zeszli się do niej Żydzi i prozelici także spoza Judei. Ponadto w tym „drugim domu” nauczał sam Mesjasz, Jezus Chrystus. Zatem pod względem religijnym istotnie ta świątynia zaznała większej chwały.