PLEWY

Cienkie łuski ochronne okrywające ziarna zbóż, np. jęczmienia i pszenicy. Biblijne wzmianki o plewach mają znaczenie przenośne, ale nawiązują do metod młócenia stosowanych w starożytności. Po żniwach niejadalne łuski pokrywające cenne ziarno były bezużyteczne, dlatego plewy stanowią trafny symbol czegoś mało ważnego, bezwartościowego i niepożądanego, czegoś, co należy oddzielić od dobrych rzeczy i wyrzucić.

Podczas młocki najpierw wyłuskiwano ziarna z plew, które następnie odwiewano. Ponieważ były lekkie, ulatywały z wiatrem (zob. ODWIEWANIE). W taki sam sposób Jehowa Bóg oczyszcza swój lud od odstępców oraz usuwa zarówno pojedynczych niegodziwców, jak i sprzeciwiające się Mu narody (Hi 21:18; Ps 1:4; 35:5; Iz 17:13; 29:5; 41:15; Oz 13:3). Królestwo Boże zetrze swych wrogów na proch, który wiatr łatwo uniesie niczym plewy (Dn 2:35).

Bezwartościowe plewy często zbierano i palono, żeby wiatr nie przywiał ich z powrotem i nie zanieczyścił nagromadzonego ziarna. Jan Chrzciciel przepowiedział, że podobna ognista zagłada spotka niegodziwych przywódców religii fałszywej — Jezus Chrystus zbierze pszenicę, „ale plewy spali ogniem nieugaszonym” (Mt 3:7-12; Łk 3:17; zob. MŁOCKA).