Ponadto Jezus przynosi swoje pocieszające orędzie osobom, które w przenośni przypominają nadłamaną trzcinę, leżącą na ziemi i podeptaną. Są jak tlący się knot lniany, w którym już prawie zgasła ostatnia iskierka. Jezus nie niszczy do reszty takiej nadłamanej trzciny ani nie gasi migoczącego, dymiącego knota. Przeciwnie, z tkliwością i miłością umiejętnie podnosi na duchu wszystkich potulnych. Słusznie więc w Jezusie narody mogą pokładać nadzieję!

(Mateusza 12:15-21, Biblia warszawska; Marka 3:7-12; Izajasza 42:1-4).