2. Herod Antypas, syn Heroda Wielkiego i Samarytanki Maltake. Wraz ze swym bratem Archelausem wychowywał się w Rzymie. Herod pierwotnie wyznaczył go na swego następcę, lecz ostatecznie zmienił testament i przekazał królestwo Archelausowi. Antypas zaskarżył testament do Cezara Augusta, który w zasadzie podtrzymał roszczenia Archelausa, ale podzielił królestwo i przyznał Antypasowi tetrarchię składającą się z Galilei oraz Perei. Tytuł „tetrarcha” oznacza „władcę jednej czwartej [prowincji]”, a nadawano go pomniejszemu księciu lub władcy okręgu. Potocznie jednak mógł on być nazywany królem, tak jak Archelaus (Mt 14:9; Mk 6:14, 22, 25-27).

Kiedy później Antypas usłyszał o działalności Jezusa — o tym, że głosi, uzdrawia i wypędza demony — przestraszył się, iż może on być wskrzeszonym Janem. Odtąd bardzo chciał ujrzeć Jezusa, ale rzecz jasna nie po to, żeby wysłuchać jego nauk, lecz żeby rozwiać swe obawy (Mt 14:1, 2; Mk 6:14-16; Łk 9:7-9).