2. Herod Antypas, syn Heroda Wielkiego i Samarytanki Maltake. Wraz ze swym bratem Archelausem wychowywał się w Rzymie. Herod pierwotnie wyznaczył go na swego następcę, lecz ostatecznie zmienił testament i przekazał królestwo Archelausowi. Antypas zaskarżył testament do Cezara Augusta, który w zasadzie podtrzymał roszczenia Archelausa, ale podzielił królestwo i przyznał Antypasowi tetrarchię składającą się z Galilei oraz Perei. Tytuł „tetrarcha” oznacza „władcę jednej czwartej [prowincji]”, a nadawano go pomniejszemu księciu lub władcy okręgu. Potocznie jednak mógł on być nazywany królem, tak jak Archelaus (Mt 14:9; Mk 6:14, 22, 25-27).

Uśmierca Jana Chrzciciela. Cudzołożny związek Heroda Antypasa z Herodiadą został napiętnowany przez Jana Chrzciciela. Całkiem słusznie mógł on skarcić w tej sprawie Antypasa, który formalnie był Żydem, a tym samym podlegał Prawu Mojżeszowemu. Antypas jednak wtrącił Jana do więzienia i nie zabił go tylko z obawy przed ludem, uznającym go za proroka. Ale gdy świętował swe urodziny, tak mu się spodobała córka Herodiady, że przysiągł jej dać, o cokolwiek poprosi. Herodiada poleciła córce prosić o głowę Jana. Choć nie było to po myśli Heroda, tchórzliwie ustąpił, chcąc zachować twarz wobec uczestników biesiady, którzy słyszeli jego przysięgę (warto zaznaczyć, że w świetle Prawa nie musiał dotrzymać przysięgi zobowiązującej do przestępstwa, takiego jak morderstwo) (Mt 14:3-12; Mk 6:17-29).