SYROFENICJANKA

Określenie, którego użyto w Marka 7:26 w odniesieniu do nie-Izraelitki z okolic Tyru i Sydonu. Powstało ze złożenia terminów „Syryjka” i „Fenicjanka” i przypuszczalnie wywodziło się stąd, że Fenicja wchodziła w skład rzymskiej prowincji Syria. Syrofenicjankę tę nazwano też Chananaía (dosł. „Kananejka”, w NŚ przetłumaczone na „fenicka”), ponieważ pierwotni mieszkańcy Fenicji byli potomkami Kanaana i nazwa „Kanaan” z czasem stała się synonimem głównie ich kraju (Mt 15:22, przyp. w NW). Określenie „Greczynka” najprawdopodobniej oznacza, że była greckiego pochodzenia (Mk 7:26).

Wkrótce po Passze 32 r. n.e. owa Syrofenicjanka kilkakrotnie prosiła Jezusa Chrystusa o wypędzenie demona z jej córki. Jezus początkowo odmawiał, rzekł bowiem: „Nie jest słuszne wziąć chleb dzieci i rzucić go szczeniętom”. Dla Żydów psy były zwierzętami nieczystymi. Ale Jezus złagodził swą wypowiedź, gdyż porównał nie-Żydów nie do dzikich psów ulicznych, lecz do „szczeniąt”, które trzymało się w domu. Najwyraźniej chciał w ten sposób wystawić ją na próbę. Kobieta pokornie przyznała: „Tak, Panie; ale przecież szczenięta jedzą okruchy spadające ze stołu ich panów”. Słowa te świadczyły o głębokiej wierze, dlatego jej córka została uzdrowiona (Mt 15:21-28; Mk 7:24-30).