Kiedy Jezus naucza ludzi w okolicach Cezarei Filipowej, oddalonej o jakieś 25 kilometrów od góry Hermon, kieruje do swoich apostołów niezwykłą obietnicę: „Zapewniam was, że niektórzy ze stojących tutaj nie umrą, dopóki nie zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego w swoim Królestwie” (Mateusza 16:28).

Uczniowie zapewne zastanawiają się, co Jezus ma na myśli. Mniej więcej po upływie tygodnia zabiera ze sobą na wysoką górę trzech apostołów — Piotra, Jakuba i Jana. Prawdopodobnie dzieje się to nocą, bo ci trzej mężczyźni są senni. Kiedy Jezus się modli, doznaje przemienienia. Apostołowie dostrzegają, że jego twarz jaśnieje jak słońce, a jego szaty błyszczą olśniewającą bielą.

Wizja ta jest wielkim pokrzepieniem dla Jezusa i apostołów! Stanowi zapowiedź królewskiej chwały Chrystusa. Zgodnie z jego obietnicą uczniowie ujrzeli „Syna Człowieczego przychodzącego w swoim Królestwie” (Mateusza 16:28). Kiedy byli na górze, stali się „naocznymi świadkami jego wspaniałości”. Chociaż faryzeusze chcieli znaku potwierdzającego, że Jezus jest wybranym przez Boga Królem, nie otrzymali go. Ale bliscy współpracownicy Jezusa mieli możliwość oglądać jego przemienienie, stanowiące potwierdzenie proroctw o Królestwie. Dlatego Piotr mógł później napisać: „Mamy więc słowo prorocze tym bardziej potwierdzone” (2 Piotra 1:16-19).