TABOR

1. Odosobniona góra na pn. granicy terytorium Issachara (Joz 19:17, 22). Po arabsku nazywana Dżabal At-Tur, a po hebrajsku — Har Tawor. Znajduje się ok. 20 km na zach. od pd. krańca Jeziora Galilejskiego i ok. 8 km na wsch. pd. wsch. od miasta Nazaret.

Ta samotna, stroma góra wznosi się ponad doliną Jizreel i osiąga wysokość 562 m n.p.m. Z zach. pn. zach. wygląda jak spłaszczony stożek, a z pd. zach. — jak fragment kuli. Płaski szczyt ma kształt elipsy o szerokości ok. 400 m (z pn. na pd.) i długości ok. 800 m (ze wsch. na zach.). Roztacza się z niego wspaniały widok na wszystkie strony. Góra ta jest bardzo okazała i prawdopodobnie dlatego psalmista wymienił ją razem z górą Hermon jako szczególny przykład majestatycznych dzieł Stwórcy (Ps 89:12). Również Jehowa nawiązał do imponującej góry Tabor, by zilustrować wrażenie, jakie wywrze Nebukadneccar (Nebukadreccar), gdy wkroczy do Egiptu ze swą potężną armią (Jer 46:13, 18).

Góra Tabor stała się szczególnie znana po tym, jak Barak zgromadził tam na rozkaz Jehowy 10 000 mężczyzn z plemienia Naftalego i Zebulona do walki z armią Sysery, wyposażoną w 900 rydwanów z „żelaznymi kosami”. Na dany znak Barak i jego wojownicy zaczęli schodzić z góry, a wtedy Jehowa wprawił Kananejczyków w zamieszanie i Izraelici odnieśli wielkie zwycięstwo nad wojskiem Sysery, które rzuciło się do ucieczki (Sdz 4:4-16).

Jakiś czas później na górze Tabor królowie Midianu Zebach i Calmunna zabili braci Gedeona (Sdz 8:18, 19). W połowie VIII w. p.n.e. niewiernych kapłanów i dom królewski Izraela przyrównano do „sieci rozciągniętej nad Taborem”. Może to oznaczać, że góra Tabor stanowiła po zach. stronie Jordanu ośrodek bałwochwalczego kultu, będący dla Izraelitów pułapką; po stronie wsch. taką rolę mogła odgrywać Micpa (Oz 5:1).

Szczyt góry Tabor był bardzo dogodnym miejscem do wybudowania warownego miasta. Ruiny wskazują, że przed I w. n.e. i później faktycznie istniało tam miasto. Okoliczność ta podważa tradycyjny pogląd, iż na górze Tabor doszło do przemienienia Jezusa, gdyż według sprawozdania biblijnego Jezus i jego trzej towarzysze znajdowali się na górze „sami” i „na osobności”. Bardziej prawdopodobne jest, że tą „wyniosłą górą” była góra Hermon; wznosi się ona niedaleko Cezarei Filipowej przy źródłach Jordanu, gdzie Jezus przebywał krótko przed przemienieniem (Mt 17:1, 2; Mk 8:27; 9:2).

2. Jedno z miast na terytorium Zebulona, które przekazano Lewitom z rodu Merariego. Jego położenie jest dziś nieznane (1Kn 6:1, 77).

3. „Wielkie drzewo Tabor” przypuszczalnie znajdowało się na terytorium Beniamina. Wspomniał o nim Samuel, gdy po namaszczeniu Saula przekazywał mu wskazówki dotyczące spotkania z trzema mężczyznami udającymi się do Betel. Położenie tego miejsca jest dziś nieznane (1Sm 10:1-3).