„WIELU z pierwszych będzie ostatnimi, a z ostatnich pierwszymi”, powiedział przed chwilą Jezus. Teraz chce to zilustrować przypowieścią. Zaczyna ją tak: „Królestwo niebieskie jest podobne do człowieka-gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem najmować robotników do swojej winnicy”.

Robotnicy zatrudnieni przez 12 godzin, to znaczy cały dzień, wyobrażają przywódców żydowskich, zajmujących się wyłącznie działalnością religijną. Są oni w innej sytuacji niż naśladowcy Jezusa, którym dotąd większą część życia wypełniało rybołówstwo lub inne świeckie zajęcia. Dopiero jesienią 29 roku „gospodarz” wysłał Jezusa Chrystusa, by ich zgromadził w charakterze uczniów. Podjęli więc pracę w winnicy jako „ostatni”, najęci o godzinie jedenastej.

Wypłacenie denara nie nastąpiło w chwili śmierci Jezusa, lecz w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, gdy Chrystus jako „rządca” wylał na uczniów ducha świętego. To oni byli jakby „ostatnimi”, wynajętymi o godzinie jedenastej. Denar nie symbolizował samego daru ducha świętego, lecz coś, czym mieli się posługiwać tu na ziemi. Był czymś, od czego zależało ich życie, i to życie wieczne. Oznaczał przywilej zostania Izraelitą duchowym, kimś kto jest namaszczony, by głosić o Królestwie Bożym.

◆ Co symbolizuje winnica? Kogo wyobrażają: właściciel winnicy, robotnicy zatrudnieni na 12 godzin oraz robotnicy wynajęci na jedną godzinę?