„Z Królestwem Niebios jest jak z gospodarzem, który wyszedł wcześnie rano nająć pracowników do swojej winnicy. Ustalił z nimi stawkę — po denarze za dzień — a następnie ich tam wysłał. Potem wyszedł około godziny 3 i zobaczył innych ludzi stojących bezczynnie na rynku. Odezwał się więc do nich: ‚Wy też idźcie do winnicy, a odpowiednio was wynagrodzę’. Wtedy oni poszli. A on wyszedł jeszcze około godziny 6 oraz 9 i uczynił tak jak wcześniej. W końcu wyszedł około godziny 11 i znalazł kolejnych, którzy tam stali, i zapytał ich: ‚Dlaczego stoicie tu cały dzień bezczynnie?’. Odrzekli: ‚Bo nikt nas nie najął’. Wtedy im powiedział: ‚Wy też idźcie do winnicy’” (Mateusza 20:1-7).

Kapłani i inni przywódcy religijni uważają, że zwykli Żydzi służą Bogu w mniejszym zakresie — jak ci, którzy przepracowali tylko część dnia w Bożej winnicy. W przypowieści Jezusa są to ci, którzy zostali zatrudnieni „około godziny 3” (czyli 9 rano) albo później — o godzinie 6, 9 i w końcu 11 (czyli 5 po południu).