Czym jest „koniec świata”?
W BIBLII powiedziano wyraźnie, że „świat przemija”. W wielu miejscach można w niej znaleźć szczegółowe informacje na temat tak zwanego „zakończenia systemu rzeczy”. Ale co należy rozumieć przez wspomniany w Biblii „koniec świata”? Czyżby nasza ojczyzna, planeta Ziemia, miała ulec zagładzie? (1 Jana 2:17, Bw; Mat. 24:3).
Bóg wcale nie musi zniszczyć Ziemi, aby położyć kres panującym na niej strasznym warunkom. Ziemia nie ponosi odpowiedzialności za problemy trapiące dzisiaj ród ludzki. To wina ludzi, zwłaszcza tych, którzy mają bardzo mało szacunku dla Stwórcy, Jehowy Boga, i Jego praw albo nie mają go wcale. To właśnie z ich powodu życie na Ziemi jest dla niejednego istnym koszmarem. Bóg potrafi uwolnić od nich Ziemię, nie potrzebując jej niszczyć.
Pozbycie się złoczyńców
Jak byś na przykład postąpił, gdybyś stwierdził, że w twoim domu zalęgły się myszy? Czy byś go spalił? Chyba nie! Najprawdopodobniej znalazłbyś inne rozwiązanie: pułapki na myszy albo może kot. Nie przyszłoby ci na myśl, żeby spalić dom.
Wiadomo na przykład, że lis niekiedy pozbywa się pcheł w sposób dla siebie nieszkodliwy. Stopniowo zanurza się w wodzie, tak iż w końcu sterczy nad nią tylko czubek nosa, aby mógł oddychać, w pysku zaś trzyma jakiś przedmiot, który wystaje z wody. Ratując się przed utonięciem, pchły uciekają po ciele lisa coraz wyżej i w końcu obsiadają przedmiot, który trzyma w pysku. Wtedy szczwany lis puszcza go, żeby odpłynął z ładunkiem pcheł. Lis pozbył się natrętów nie doznając najmniejszego uszczerbku.
Pozbycie się pasożytów nie wymaga więc zniszczenia ich żywiciela.
Podobną myśl zawiera przypowieść Jezusa o końcu świata. Jest w niej mowa o gospodarzu, który obsiał pole pszenicą, ale nocą przyszedł nieprzyjaciel i posiał na nim chwasty. Gospodarz nie kazał spalić całego pola pszenicy, aby się pozbyć chwastów. Przeciwnie, gdy robotnicy chcieli wyrwać wschodzące chwasty, powiedział: „Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”.
Jezus zakończył tę przypowieść słowami: „Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą (...) tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony” (Mat. 13:24-26, 29, 30, 40-42, Biblia Tysiąclecia, wyd. II).
Jezus przyrównał też „koniec świata” do potopu za dni Noego (Mat. 24:37-39). Ziemia nie została wtedy zniszczona, ale zagłada dosięgła bezbożnych ludzi. Patrząc na ich skandaliczne zachowanie, Bóg oświadczył: „Zamierzam zetrzeć z powierzchni ziemi ludzi, których stworzyłem” (Rodz. 6:7). Również apostoł Piotr mówił, że za dni Noego uległ zagładzie ówczesny „świat ludzi niezbożnych”. A zatem to nie glob ziemski został unicestwiony (2 Piotra 2:5).
W takim razie dlaczego wielu niesłusznie utożsamia wyrażenie „koniec świata” ze zniszczeniem naszej planety? Między innymi dlatego, że taki pogląd głosi wiele współczesnych religii.
Mętne nauki religijne
Przedstawiciele różnych religii szerzą zamęt, tłumacząc, że „koniec świata” oznacza zniszczenie Ziemi oraz wszystkiego, co na niej żyje. Jednym z rzeczników tej teorii jest Arthur S. Maxwell. W książce Time Running Out (Czas upływa) pisze on, że po raz pierwszy w dziejach ludzkości stało się to możliwe po odkryciu energii nuklearnej. Oto jego wypowiedź: „Jak to możliwe, żeby przeminęły niebiosa? Jak to możliwe, żeby żywioły rozpuściły się w płomieniach, a cała Ziemia była obnażona? Treść tego dramatycznego orędzia można w pełni zrozumieć w obecnej erze nuklearnej”.
Podobny kataklizm, choć w nieco odmiennej formie, opisuje Henry M. Morris w książce Bibliotheca Sacra: „Podstawowe materiały, z których jest zbudowana ziemia, nie będą zniszczone, tylko poddane olbrzymim procesom rozpadu, prawdopodobnie nawet rozpadowi promieniotwórczemu”. Następnie dodaje: „Pozostała na ziemi woda albo ulegnie rozkładowi, albo w mgnieniu oka wyparuje. (...) Gdy po tej katastrofie znów się połączą atomy dawnej ziemi, Bóg jeszcze raz posłuży się swą odwieczną mocą twórczą i ‚stworzy’ nowe niebiosa i nową ziemię”.
W katolickim dziele Dictionaire de Theologie Catholique powiedziano pod hasłem „koniec świata”: „Kościół katolicki wierzy i naucza, że obecny świat [materialny wszechświat], który stworzył Bóg, nie będzie istnieć zawsze. (...) Jest to zgodne z Pismem Świętym, odpowiada tradycji teologii katolickiej i znajduje potwierdzenie we współczesnej nauce”. Podobną myśl poruszono również w pewnym Słowniku katolickim (Dictionary of Biblical Theology). Wychwala się tam najpierw dzieła stwórcze, określając je jako „dobroć Bożą” i „prawdziwe arcydzieło”, a potem opisuje, jak literalne żywioły natury zostaną „całkowicie przeobrażone przez nagły powrót do chaosu”.
Inne czołowe Kościoły i liczne wyznania ewangeliczne reprezentują podobne poglądy. Ale czy mają rację?
Jaki świat ma być zniszczony?
Pewnego razu uczniowie Jezusa zapytali go wprost o koniec świata. Zapisano to w Mateusza 24:3, gdzie według Biblii warszawskiej czytamy: „Powiedz nam, (...) jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata?”.
Z innych przekładów biblijnych wynika, że użyte w tym wersecie greckie słowo oznaczające „świat” (aion) nie odnosi się do literalnej ziemi ani do materialnego wszechświata. W różnych przekładach Biblii oddano je przez „koniec naszej ery” (Przekład współczesny) lub „koniec tego czasu” (Wolniewicz). Według Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata werset ten brzmi: „Co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy?”.
Biblia nie zapowiada więc ani katastrofy nuklearnej, ani podobnego do niej rozpadu materialnego wszechświata z naszą planetą włącznie. Uczy raczej, że nagle zostanie położony kres niegodziwemu systemowi rzeczy na Ziemi. Obejmie to wszelkie istniejące dziś formy korupcji, zakłamania i obłudy politycznej, komercjalnej bądź religijnej. Zwyrodnienie, niemoralność i niegodziwość wszelkiego rodzaju jak również wszyscy bezbożni żyjący w tym czasie na Ziemi zostaną usunięci siłą.
W Biblii są dwie wyraźne, nie wymagające żadnego wyjaśnienia wypowiedzi, które rozwiewają wszelkie obawy przed tym, że Ziemia mogłaby być zniszczona podczas końca tego „świata”. Pierwsza jest w Księdze Kaznodziei 1:4 (Bw): „Pokolenie odchodzi i pokolenie przychodzi, ale ziemia trwa na wieki”. Drugą zamieszczono w Izajasza 45:18 (Bw): „Tak mówi Pan, Stwórca niebios — On jest Bogiem — który stworzył ziemię i uczynił ją, utwierdził ją, a nie stworzył, aby była pustkowiem, lecz na mieszkanie ją stworzył: Ja jestem Pan, a nie ma innego”.
Tak więc światem, który według Biblii na pewno zostanie zniszczony, jest świat ludzi nie spełniających woli Bożej. „Co się tyczy złych, ci będą wycięci z ziemi; a co do zdradzieckich, ci będą z niej wyrwani” (Prz. 2:22). „Jehowa toczy spór z narodami. Sam pozywa przed sąd wszelkie ciało. Co się tyczy złych, odda ich pod miecz (...) A pozabijani przez Jehowę na pewno będą w tym dniu od jednego krańca ziemi aż po drugi kraniec ziemi” (Jer. 25:31, 33).
Kto więc przeżyje? Co trzeba robić, żeby ocaleć? Skąd wiadomo, że „koniec świata” jest bliski?
[Ilustracja na stronie 4]
Wiele religii uczy, że Ziemia będzie zniszczona. Biblia uczy czegoś innego
[Ilustracja na stronie 5]
Biblia uczy, że zniszczenie dosięgnie wybiórczo tylko bezbożnych