HEROLD

Dworzanin, który publicznie obwieszczał królewskie rozkazy i dekrety. Określenie to występuje w Daniela 3:4, gdzie mowa o heroldzie oznajmiającym postanowienie Nebukadneccara co do oddania czci wykonanemu przez niego posągowi (zob. przyp. w NW). Później zgodnie z rozkazem króla Belszaccara dotyczącym Daniela „obwieszczono [forma tego samego słowa aramejskiego, którego użyto w Dn 3:4] co do niego, że ma zostać trzecim władcą w królestwie” babilońskim (Dn 5:29, przyp. w NW). Na igrzyskach w starożytnej Grecji herold podawał imię i kraj pochodzenia każdego uczestnika zawodów, a w wypadku zwycięzcy — dodatkowo jeszcze imię jego ojca.

Grecki czasownik tłumaczony na „głosić” brzmi kerýsso. Słowo to często występuje w Chrześcijańskich Pismach Greckich i można je też oddać jako „obwieszczać”. Użycie go w Mateusza 24:14 i Marka 13:10 wskazuje, że głosiciele dobrej nowiny o Królestwie Bożym mieli działać w charakterze heroldów (zob. przypisy w NW; por. Mk 1:45; Obj 5:2).

Słowo kerýsso ogólnie znaczy „ogłaszać” (dobrą lub złą nowinę) w odróżnieniu od euaggelízomai, które znaczy „obwieszczać dobrą nowinę”. Noe był głosicielem (czyli heroldem, kéryks) w świecie przedpotopowym i ostrzegał ówczesnych ludzi (2Pt 2:5). Chrystus głosił (jako herold) duchom będącym w więzieniu, ale nie była to dla nich dobra nowina (1Pt 3:18, 19).