W domach i innych budynkach lampy na ogół umieszczano we wnękach ściennych, na półkach i kolumnach bądź też wieszano na sznurze u sufitu. Niekiedy ustawiano je na specjalnych podstawach z gliny, drewna lub metalu, czyli świecznikach. Pozwalały one lepiej oświetlić pomieszczenie (2Kl 4:10; Mt 5:15; Mk 4:21).

Jezus oznajmił też uczniom: „Wy jesteście światłem świata. Nie można ukryć miasta położonego na górze. Lampę zapala się i stawia nie pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu. Podobnie niech wasze światło świeci przed ludźmi, żeby widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca, który jest w niebiosach” (Mt 5:14-16). Sługa Boży powinien rozumieć, w jakim celu otrzymał światło, oraz mieć świadomość, że gdyby nie pozwalał mu świecić niczym lampie, byłoby to nierozsądne i zgubne w skutkach.