Życie i służba Jezusa

Zdemaskowani w przypowieściach o winnicy

JEZUS przebywa w świątyni. Dopiero co zbił z tropu przywódców religijnych, którzy domagali się wyjaśnienia, w czyim działa imieniu. Dalej jeszcze są zmieszani, gdy Jezus ich pyta: „Co myślicie?” Następnie przedstawia przypowieść, by im wykazać, jakimi naprawdę są ludźmi.

„Pewien człowiek miał dwóch synów”, mówi Jezus. „Zwrócił się do pierwszego i rzekł: ‛Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy’. Ten odpowiedział: ‛Idę, panie’, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: ‛Nie chcę’. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca?” — pyta Jezus.

„Ten drugi”, odpowiadają przeciwnicy.

Jezus więc wyjaśnia: „Zaprawdę powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego”. Poborcy podatków i nierządnice początkowo w gruncie rzeczy nie chcieli służyć Bogu. Później jednak, podobnie jak ów drugi syn, okazali skruchę i zostali Jego sługami. Tymczasem przywódcy religijni, przypominający tamto pierwsze dziecko, utrzymywali, iż służą Bogu, lecz Jezus im powiedział: „Przyszedł bowiem do was Jan [Chrzciciel] drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć”.

Następnie Jezus wykazuje, że niedopisanie tych przywódców religijnych nie jest jedynie sprawą zaniedbania się w służeniu Bogu. Są oni w rzeczywistości złymi, niegodziwymi ludźmi. „Był pewien gospodarz”, opowiada Jezus dalej, „który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś kamieniami obrzucili. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili”.

„Sługami” są prorocy, których „gospodarz” — Jehowa Bóg — wysłał do „rolników” zajmujących się jego „winnicą”. Wieśniacy to czołowi przedstawiciele narodu izraelskiego, określanego w Biblii mianem „winnicy” Bożej.

„Rolnicy” maltretują i zabijają „sługi”, toteż Jezus wyjaśnia: „W końcu [właściciel winnicy] posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: ‛To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo’. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili”.

Zwracając się teraz do przywódców religijnych, Jezus pyta: „Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?”

„Nędzników marnie wytraci”, odpowiadają mu, „a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze”.

W ten sposób przywódcy religijni mimo woli ogłaszają na siebie wyrok, są bowiem zaliczeni do „rolników” opiekujących się „winnicą” Jehowy, czyli narodem izraelskim. Owocem, którego Jehowa od nich oczekuje, jest wiara w Jego Syna, prawdziwego Mesjasza. Nie wydają jednak tego owocu, toteż Jezus ich ostrzega: „Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie [w Psalmie 118:22, 23]: ‛Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach’. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go”.

Uczeni w Piśmie i naczelni kapłani uświadamiają sobie teraz, że chodzi tu o nich, i chcą zabić Jezusa, prawowitego „dziedzica”. Dlatego jako naród utracą przywilej sprawowania władzy w Królestwie Bożym, natomiast zostanie utworzony nowy naród „rolników” zatrudnionych w „winnicy”, który będzie wydawał właściwe owoce.

Przywódcy religijni obawiają się tłumów, które uważają Jezusa za proroka, więc przy tej sposobności nie usiłują pozbawić go życia. Mateusza 21:28-46, Biblia Tysiąclecia, wyd. II; Marka 12:1-12; Łukasza 20:9-19; Izajasza 5:1-7.

◆ Kogo wyobrażają dwaj synowie z pierwszej przypowieści Jezusa?

◆ Kogo lub co przedstawiają: „gospodarz”, „winnica”, „rolnicy”, „sługi” i „dziedzic”, wymienieni w drugiej przypowieści?

◆ Co się stanie z „rolnikami”, którym była powierzona „winnica”, i kto zajmie ich miejsce?