KIEDY jeden z uczniów poprosił o wskazówki dotyczące modlitwy, Jezus nie odprawił go z niczym. Jak czytamy w Ewangelii według Łukasza 11:2-4, powiedział: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień, i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie” (katolicka Biblia Tysiąclecia). Wypowiedź ta, powszechnie znana jako Modlitwa Pańska, kryje w sobie mnóstwo informacji.

Co ciekawe, Jezus pokazał, że w modlitwach możemy również poruszać sprawy osobiste. Powiedział: „Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień, i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie” (Łukasza 11:3, 4, BT). Słowa Jezusa wskazują, że możemy szukać kierownictwa Bożego w sprawach powszednich i mówić Jehowie o wszystkim, co nas dręczy lub burzy nam spokój umysłu. Regularne zanoszenie do Boga takich próśb przypomina o zależności od Niego. Wówczas wyraźniej dostrzegamy, jaki wpływ wywiera On na nasze życie. Równie korzystne jest codzienne proszenie Boga o wybaczenie uchybień. Dzięki temu lepiej uświadamiamy sobie własne słabości i stajemy się bardziej tolerancyjni wobec cudzych niedociągnięć. Stosowna jest też zachęta Jezusa, by modlić się o wybawienie z pokusy, szczególnie jeśli się weźmie pod uwagę dzisiejszy upadek moralny. Zgodnie z tą modlitwą staramy się unikać okoliczności i sytuacji, które mogłyby prowadzić do grzechu.