ZDRAJCA

Ten, kto zawodzi czyjeś zaufanie, nie dotrzymuje podjętych zobowiązań albo sprzeniewierza się swemu krajowi bądź władcy. Największym wiarołomcą opisanym w Biblii był „Judasz Iskariot, który się stał zdrajcą” (Łk 6:16). Grecki rzeczownik prodòtes („ten, kto wydaje; zdrajca”, od czasownika oznaczającego „wydawać; przekazywać; zdradzać”) trafnie określa Judasza, który został powołany do grona apostołów, ale potem stał się chciwym, notorycznym złodziejem (Jn 12:6), a w końcu wydał Jezusa władzom za stosunkowo niewielką sumę (Mt 26:14-16, 25, 48, 49). Nie chodziło jedynie o chwilowe opuszczenie Chrystusa w niebezpieczeństwie (Mk 14:50), lecz o rozmyślne oddanie go w ręce ludzi czyhających na jego życie.

„Zdrajcami i mordercami” słusznie zostali nazwani żydowscy przywódcy religijni. Nie tylko opłacili zdrajcę Judasza, ale też sami przekazali swego rodaka Jezusa Rzymianom, a potem jawnie drwili ze sprawiedliwości, sprzeciwiając się uznaniu go za niewinnego i żądając jego śmierci (Dz 3:13-15; 7:52; Jn 18:28 do 19:16).

Kolejnym osławionym zdrajcą wymienionym w Biblii jest Achitofel. Chociaż był zaufanym doradcą króla Dawida, przyłączył się do buntu Absaloma (2Sm 15:12, 31; 16:20-23; por. Ps 55:20, 21). Bóg pokrzyżował radę Achitofela, co skłoniło tego zdrajcę do popełnienia samobójstwa (2Sm 17:23). Dawid najwidoczniej miał do czynienia z jeszcze innymi osobami, które się obróciły przeciw niemu. W Psalmie 59:5 napisał: „Nie okaż łaski żadnemu z nikczemnych zdrajców”. Wyraz „zdrajcy” jest tłumaczeniem imiesłowowej formy hebrajskiego słowa bagád („postępować zdradziecko”), występującego tutaj w liczbie mnogiej. Jak wynika z nagłówka, psalm ten nawiązuje do czasu, gdy Saul wysłał ludzi, którzy mieli czuwać pod domem Dawida, a potem go zabić (1Sm 19:11-18). Wspomnianymi „zdrajcami” mogli więc być towarzysze Dawida, którzy go opuścili lub byli gotowi go wydać w godzinie próby. Ale ponieważ wcześniejsze słowa tego wersetu wzywają Boga do zwrócenia uwagi „na wszystkie narody”, określenie „zdrajcy” mogło się też odnosić do wszystkich przeciwstawiających się woli Bożej, zarówno w Izraelu, jak i poza jego obrębem.

Proroctwo z 2 Tymoteusza 3:1-5, opisujące warunki w „dniach ostatnich”, zapowiadało, iż pojawi się wielu zdrajców (gr. prodòtai). Chrześcijanom doradzono, by się od takich ‛odwrócili’ — jak przystało ludziom, którzy we wszystkim pragną być lojalni i uczciwi (1Ts 2:10; Heb 13:18).