SKAŁA

W hebrajskiej części Pisma Świętego występuje wyraz cur, który odnosi się do skały lub głazu, oraz wyraz sélaʽ, oznaczający urwistą skałę. Obu użyto zarówno w sensie dosłownym, jak i przenośnym. Można je znaleźć obok siebie w 2 Samuela 22:2, 3 i w Psalmie 18:2: „Jehowa jest mą urwistą skałą (...). Bóg mój jest moją skałą”.

W Biblii zachowały się nazwy niektórych skał. Na przykład ludzie Gedeona zabili midianickiego księcia Oreba przy skale zwanej Oreb; z pewnością nazwano ją tak po tym zdarzeniu (Sdz 7:25; Iz 10:26). Wspomniano też o urwistej skale Etam, przy której przez jakiś czas mieszkał Samson (Sdz 15:8), oraz o zębach skalnych Bocec i Sene, skąd Jonatan i jego giermek zaatakowali placówkę filistyńską (1Sm 14:4, 5). W Meriba niedaleko Kadesz (było też inne Meriba, leżące koło Refidim w górzystym rejonie Horebu; Wj 17:7) Mojżesz i Aaron tak się rozgniewali na Izraelitów, że gdy wydobyli dla nich wodę ze skały, nie uświęcili imienia Jehowy (Lb 20:11-13; Ps 106:32, 33; zob. MASSA 2; MERIBA 1 i 2).

Znaczenie przenośne. W sensie przenośnym określenie „skała” opisuje cechy Jehowy: jako Ojca Izraela (Pwt 32:18), jako twierdzy (2Sm 22:32, 33; Iz 17:10), jako bezpiecznego wzniesienia i schronienia dla swego ludu (Ps 62:7; 94:22) oraz jako jego wybawienia (Pwt 32:15; Ps 95:1). Niektórzy za swą „skałę” uznawali fałszywych bogów (Pwt 32:37). W innych wypadkach „skała” ogólnie symbolizuje bezpieczne miejsce, gdzie można się ukryć i schronić (Iz 2:10, 19, 21). W Izajasza 8:14 powiedziano proroczo o Chrystusie Jezusie, że jest „skałą”, o którą się potkną „oba domy Izraela” (por. Mt 21:42-44).

W przypowieści Jezusa o siewcy miejsca skaliste, na które padła część ziaren, określono greckim przymiotnikiem petròdes — spokrewnionym z rzeczownikiem pétros (Mt 13:3-5, 20). Ów rzeczownik jest także używany jako imię własne Piotr (Jn 1:42). W dziele Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words (1981, t. 4, s. 76) czytamy na temat tego słowa: „Pétros oznacza fragment skały, oddzielny głaz lub kamień — w przeciwieństwie do wyrazu pétra, oznaczającego masyw skalny”. A w książce Word Studies in the New Testament (1957, t. I, s. 91) M. R. Vincent tak pisze o użyciu wyrazu pétros: „W klasycznej grece słowo to oznacza odłamek skały, jak na przykład u Homera, gdzie Ajaks rzuca w Hektora kamieniem, (...) a Patrokles chwyta i ukrywa w ręku ostry kamień”.

Greckie słowo trachýs, przetłumaczone na „wyboisty” (Łk 3:5), dotyczy w Dziejach 27:29 poszarpanych, ostrych skał przybrzeżnych.

Inne słowo greckie, spilás, najwyraźniej odnosi się do skały albo rafy ukrytej pod wodą. Użył go Juda, by opisać pewnych ludzi, którzy wślizgnęli się do zboru chrześcijańskiego, mając nieczyste pobudki. Tak jak niewidoczne skały są zagrożeniem dla statków, tak owi ludzie stanowili prawdziwe niebezpieczeństwo dla pozostałych członków zboru. Juda powiedział o nich: „To skały ukryte pod wodą, gdy z wami biesiadują na waszych ucztach miłości” (Judy 12).

Słowa występujące w Mateusza 16:18 omówiono szerzej pod hasłem MASYW SKALNY.