BARABASZ

(„syn ojca”; być może: „syn nauczyciela”).

Przestępca uwięziony za rabunek, podżeganie do buntu i morderstwo. Piłat uwolnił go zamiast Jezusa, „chcąc zadowolić tłum”, który pod naciskiem naczelnych kapłanów i starszych głośno domagał się wypuszczenia Barabasza (Mt 27:15-26; Mk 15:6-15; Łk 23:16-25; Jn 18:39, 40; Dz 3:14).

Ów szczególny zwyczaj zwalniania więźnia z okazji dorocznej Paschy nie ma uzasadnienia ani precedensu w Pismach Hebrajskich, a źródła pozabiblijne nie wspominają o praktykowaniu go przez Rzymian. Najwyraźniej miał korzenie żydowskie, gdyż Piłat oznajmił tłumom: „Jest (...) u was zwyczaj, że na Paschę zwalniam wam jakiegoś człowieka” (Jn 18:39).